Το Ενδέκατον Αναστάσιμον εωθινόν – Η Ευαγγελική Περικοπή του όρθρου, εξαποστειλάριον και Δοξαστικόν ιδιόμελον της Κυριακής.

Το ενδέκατον Αναστάσιμον εωθινόν Ευαγγελικόν Ανάγνωσμα του όρθρου της Κυριακής.
Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον: Κα.15 – 25.

Τω καιρώ εκείνω, λέγει ο Ιησούς τω Σίμωνι Πέτρω: «Σίμων Ιωνά, αγαπάς με πλείον τούτων»? Λέγει αυτώ: «Ναί, Κύριε, σύ οίδας ότι φιλώ σε.» Λέγει αυτώ: «Βόσκε τα αρνία μου». Λέγει αυτώ πάλιν δεύτερον: «Σίμων Ιωνά, αγαπάς με»? Λέγει αυτώ: «ναί, Κύριε, σύ οίδας ότι φιλώ σε». Λέγει αυτώ: «ποίμαινε τα πρόβατά μου». Λέγει αυτώ το τρίτον: «Σίμων Ιωνά, φιλείς με»? Ελυπήθη ο Πέτρος ότι είπεν αυτώ το τρίτον, φιλείς με, και είπεν αυτώ: «Κύριε, σύ πάντα οίδας, σύ γινώσκεις ότι φιλώ σε». Λέγει αυτώ ο Ιησούς: «βόσκε τα πρόβατά μου. Αμήν αμήν λέγω σοι: ότε ής νεώτερος, εζώννυες σεαυτόν και περιεπάτεις όπου ήθελες, όταν δέ γηράσης, εκτενείς τας χείράς σου, και άλλος σε ζώσει, και οίσει όπου ου θέλεις.» Τούτο δέ είπε σημαίνων ποίω θανάτω δοξάσει τον Θεόν. Και τούτο ειπών λέγει αυτώ: «ακολούθει μοι». Επιστραφείς δέ ο Πέτρος βλέπει τον μαθητήν όν ηγάπα ο Ιησούς ακολουθούντα, ός και ανέπεσεν εν τω δείπνω επι το στήθος αυτού και είπε: «Κύριε, τίς εστιν ο παραδιδούς σε?» Τούτον ιδών ο Πέτρος λέγει τω Ιησού: «Κύριε, ούτος δέ τί?» Λέγει αυτώ ο Ιησούς: «εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τί προς σέ? σύ ακολούθει μοι.» Εξήλθεν ούν ο λόγος ούτος εις τους αδελφούς, ότι ο μαθητής εκείνος ουκ αποθνήσκει. Και ουκ είπεν αυτώ ο Ιησούς ότι ουκ αποθνήσκει, αλλ’ εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τί προς σέ?
Ούτός εστίν ο μαθητής ο μαρτυρών περι τούτων και γράψας ταύτα, και οίδαμεν ότι αληθής εστίν η μαρτυρία αυτού. Έστι δέ και άλλα πολλά όσα εποίησεν ο Ιησούς, άτινα εάν γράφηται καθ’ έν, ουδέ αυτόν οίμαι τον κόσμον χωρήσαι τα γραφόμενα βιβλία. αμήν.

Απόδοση.

Την εποχή εκείνη, λεει ο Ιησούς στο Σίμωνα Πέτρο: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ όσο αυτοί εδώ;» «Ναι, Κύριε», του απαντάει ο Πέτρος, «εσύ ξέρεις πως σ’ αγαπώ». Του λεει τότε: «Βόσκε τ’ αρνιά μου». Τον ρωτάει πάλι για δεύτερη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;» «Ναι, Κύριε», του αποκρίνεται, «εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Του λεει τότε: «Ποίμαινε τα πρόβατά μου». Τον ρωτάει για τρίτη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;» Στενοχωρήθηκε ο Πέτρος που τον ρώτησε για τρίτη φορά «μ’ αγαπάς;» Και του απαν¬τάει: «Κύριε, εσύ τα ξέρεις όλα• εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Του λεει τότε ο Ιησούς: «βόσκε τα πρόβατά μου. Όταν ήσουν νεότερος, έδενες τη ζώνη στη μέση σου και πήγαινες όπου ήθελες. Όταν όμως γεράσεις, σε βεβαιώνω πως θ’ απλώσεις τα χέρια σου, κι άλλος θα σε ζώσει και θα σε πάει εκεί που δε θέλεις». Αυτό το είπε για να δείξει με ποιον θάνατο θα δόξαζε το Θεό. Κι αφού το είπε αυτό, του λεει: «Ακολούθησέ με».
Γυρίζει τότε ο Πέτρος και βλέπει να ακολουθεί κι ο μαθητής που ο Ιησούς τον αγαπούσε, εκείνος που στο δείπνο είχε γείρει στο στήθος του και είχε πει: «Κύριε, ποιος είναι αυτός που θα σε παραδώσει;» Όταν λοιπόν τον είδε ο Πέτρος, λεει στον Ιησού: «Κύριε, και σ’ αυ¬τόν τι θα γίνει;» Ο Ιησούς του λεει: «Κι αν θέλω να με περιμένει αυ¬τός ώσπου να ξανάρθω, τι έχει να κάνει αυτό μ’ εσένα; Εσύ ακολού¬θησέ με». Διαδόθηκε, λοιπόν, αυτός ο λόγος στους αδελφούς, ότι δηλαδή ο μαθητής εκείνος δε θα πεθάνει. Ενώ ο Ιησούς δεν του είπε πως δε θα πεθάνει, αλλά «Κι αν θέλω να με περιμένει αυτός ώσπου να ξανάρθω, τι έχει να κάνει αυτό μ’ εσένα;»
Αυτός είναι ο μαθητής που επιβεβαιώνει αυτά τα γεγονότα και που τα έγραφε. Κι εμείς ξέρουμε πως λεει την αλήθεια.
Υπάρχουν κι άλλα πολλά που έκανε ο Ιησούς, που, αν γραφτούν ένα προς ένα, ούτε ο κόσμος όλος δε θα χωρούσε, νομίζω, τα βιβλία που θα ’πρεπε να γραφτούν. Αμήν.

Επιμέλεια κειμένων, Ιωάννης Τρίτος.

Το ενδέκατον αναστάσιμον εωθινόν εξαποστειλάριον, Ποίημα Κωνσταντίνου του βασιλέως. Ήχος Β. «Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν.»

Μετά την θείαν Έγερσιν, τρίς τω Πέτρω, φιλείς με, πυθόμενος ο Κύριος, των ιδίων προβάτων, προβάλλεται ποιμενάρχην, ός ιδών όν ηγάπα, ο Ιησούς επόμενον, ήρετο τον Δεσπότην, Ούτος δέ τί; Εάν θέλω, έφησε, μένειν τούτον, έως και πάλιν έρχομαι, τί προς σέ φίλε Πέτρε;

Μετά την θεία ανάστασή Του ο Κύριος, αφού ρώτησε τρεις φορές τον Πέτρο: Αλήθεια, με αγαπάς, Πέτρε, τον αναδεικνύει αρχηγό και ποιμένα των προβάτων Του, δηλαδή των πιστών. Ο Πέτρος όμως βλέποντας τον μαθητή που αγαπούσε ο Ιησούς, )τον Ιωάννη) να τους ακολουθεί, Τον ρώτησε: Αυτός τι θέλει, Κύριε? Και ο Ιησούς του απάντησε: Εάν θέλω αυτός να μείνει μέχρι και πάλι να έλθω, τι σε ενδιαφέρει, αγαπητέ μου Πέτρε?

Θεοτοκίον όμοιον.

Ω φοβερόν μυστήριον! Ω παράδοξον θαύμα! διά θανάτου θάνατος, παντελώς ηφανίσθη, τίς ούν μή ανυμνήσει σου, και τίς μή προσκυνήσει σου, την Ανάστασιν Λόγε, και την αγνώς, εν σαρκί τεκούσάν σε Θεοτόκον. Ής ταις πρεσβείαις άπαντας, λύτρωσαι τής γεέννης.

Τί φοβερό μυστήριο! Τί παράδοξο θαύμα! Με τον θάνατο ο θάνατος αφανίσθηκε εντελώς. ΠΟΙΟς ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΥΜΝΉΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟς ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΉΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΆΣΤΑΣΉ Σου και την Θεοτόκο, που Σε έφερε στον κόσμο, αν και παρθένος, και παρέμεινε αγνή, Λόγε. Με τις πρεσβείες της λοιπόν, σώσε όλους μας από την αιώνια κόλαση.

Το ενδέκατον Αναστάσιμον εωθινόν δοξαστικόν ιδιόμελον. Ποίημα Λέοντος βασιλέως του σοφού. Ήχος πλ. Δ’

Φανερών εαυτόν, τοις Μαθηταίς σου Σωτήρ μετά την Ανάστασιν, Σίμωνι δέδωκας την των προβάτων νομήν, εις αγάπης αντέκτισιν, την του ποιμένειν φροντίδα αιτών. Διό και έλεγες: Ει φιλείς με Πέτρε, ποίμαινε τα αρνία μου, ποίμαινε τα πρόβατά μου. ο δέ ευθέως ενδεικνύμενος το φιλόστοργον, περί του άλλου Μαθητού επυνθάνετο. Ων ταις πρεσβείαις Χριστέ, την ποίμνην σου διαφύλαττε, εκ λύκων λυμαινομένων αυτήν.

Φανερώνωντας τον Εαυτό Σου, Σωτήρ, στους μαθητές Σου μετά την Ανάστασι, έδωκες στον Σίμωνα Πέτρο τη διαποίμανση των προβάτων Σου, ζητώντας του να φροντίζει με προσοχή αυτό το έργο, για να ανταποδώσει την αγάπη Σου προς αυτόν και να αποδείξει την αγάπη του σ’ Εσένα. Γι’ αυτό και του έλεγες: Εάν πράγματι με αγαπάς, Πέτρε, ποίμαινε τα αρνία μου, τα άκακα παιδιά μου, ποίμαινε τα πρόβατά μου, τα μέλη της εκκλησίας μου. Εκείνος όμως, δείχνοντας την αγάπη και τη στοργή του, ρωτούσε για τον άλλο μαθητή, τον Ιωάννη, που ακολουθούσε. Με τις πρεσβείες λοιπόν, Κύριε, αυτών των αποστόλων Σου, φύλαγε την λογική σου ποίμνη, την εκκλησία Σου, από τους αιρετικούς, που σαν λύκοι ορμούν να την κατασπαράξουν.

Απόδοση Μοναχής Θεοδοσίας.

Κατηγορίες: Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.