Τα τελευταία χρόνια ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ελλάδα. Ή μάλλον μας έχει κυριεύσει ένα «πνεύμα πλάνης» (Α´ Ιω. δ’ 6)• ένα πνεύμα που αποπλανά τούς ανθρώπους και προσπαθεί να τούς απομακρύνει από «το πνεύμα της αληθείας»• το Πνεύμα του Θεού που οδηγεί στην αλήθεια, στο φως και στην ελευθερία. Η διαπίστωση αυτή δεν είναι ούτε αφοριστική ούτε αναπόδεικτη. Υπάρχει πλήθος στοιχείων που την τεκμηριώνουν. Αναφέρουμε μερικά•
α) Το λεγόμενο «συμβόλαιο ελεύθερης συμβίωσης» ή «Συμφωνο συμβίωσης», που κτυπά καίρια την ιερότητα του θεσμού του γάμου. Ενα σύμφωνο ή συμβόλαιο, το οποίο δε δέχεται η Ε.Ε. αν δεν περιλαμβάνει και τούς ομοφυλόφιλους! Αρα οι νομοθέτες μας είναι υποχρεωμένοι να αποσύρουν το «σχέδιο» αυτό ή να το διευρύνουν. Οπότε…
β) Την ως χθες απαλλαγή των αλλοθρήσκων η ετεροδόξων μαθητών από το μάθημα των θρησκευτικών, εφόσον το ήθελαν, την επεξέτειναν, ώστε να γίνει το βασικό αυτό μάθημα προαιρετικό, με μια απλή και αναιτιολόγητη δήλωση των γονέων η κηδεμόνων του μαθητή.
γ) Την αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες.
δ) Την κατάργηση της προαιρετικής ελεύθερης προσελεύσεως των μαθητών στο σωτήριο και λυτρωτικό μυστήριο της Ι. Εξομολογήσεως.
ε) Την καύση των νεκρών.
στ) Τη γλωσσική μεταρρύθμιση που ακολούθησε και η κατάργηση των τόνων.
ζ) Τις αντίχριστες αποφάσεις περί εκτρώσεων, μοιχείας, πολιτικού γάμου, διαζυγίων.
Αυτά έγιναν τα τελευταία 30 περίπου χρόνια στο όνομα της… ταλαίπωρης προόδου. Εμπνεονται οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί, δημοσιογραφούν, συνθηματολογούν, αφορίζουν όσους έχουν διαφορετική άποψη, ως αντιδραστικούς και επικίνδυνα συντηρητικούς, και ακολουθούν οι κυβερνήτες που ψηφίζουν τούς σχετικούς νόμους, τούς εκθεμελιωτικούς της κοινωνίας μας. Πρώτα τα διδάσκει ο θίασος των διαμορφωτών της κοινής γνώμης επί σκηνής του έντυπου η ηλεκτρονικού τύπου και κατόπιν τα υλοποιούν με νόμους οι… βουλευτές μας.
Αλλά δεν είναι μόνον αυτά. Είναι και τα εθνικά θέματα, στα οποία υφιστάμεθα συνεχείς ταπεινώσεις•
α) Οι Σκοπιανοί, που χρόνια τώρα προπαγανδίζουν εις βάρος της χώρας μας, απαιτούν, απειλούν και επιμένουν. Και ενώ μας έχουν κλέψει το όνομα «Μακεδονία», εμείς σκορπίζουμε χαμόγελα…
β) Οι εθνικιστές Αλβανοί, που διεκδικούν δήθεν περιουσίες των «Τσάμηδων», προσφεύγοντας μάλιστα και στο δικαστήριο της Χαγης. Ολοι αυτοί τρομοκρατούν το λαο, αλλά και τα ηγετικά στελέχη της ελληνικής μειονότητος στη Β. Ηπειρο.
γ) Στην Κυπρο, όπου προχωρούμε από υποχώρηση σε υποχώρηση, το βαθύ κράτος της Τουρκίας αντιτάσσει ανοικτά ότι η Κυπρος πρέπει να χωρισθεί σε δύο ανεξάρτητα κράτη. Δηλαδή δε θέλουν επανένωση του νησιού, αλλά διχοτόμηση. Οπως τούς δίδαξαν οι πρώην αποικιοκράτες Βρεταννοί.
δ) Την ελληνική Θράκη φαίνεται ότι την εκχωρήσαμε σιωπηρώς στούς σουλτάνους της Αγκυρας, αφού το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής συμπεριφέρεται άνετα ως κράτος εν κράτει.
ε) Ταυτόχρονα νεοφανείς ιστορικοί, οι οποίοι το μόνο που διαθέτουν είναι η άγνοια της ιστορίας μας, η η αποστροφή προς ο,τι ελληνικό, διαστρεβλώνουν την ιστορία μας και επιμένουν να επιβάλουν τη λήθη των ηρωικών και δραματικών απελευθερωτικών αγώνων του έθνους μας.
στ) Διορίζουμε 240 ιεροδιδασκάλους για τη διδασκαλία του Κορανίου, στις Μουφτείες Ξανθης, Κομοτηνής και Διδυμοτείχου, τη στιγμή που κάνουμε ο,τι μπορούμε για να μην ακούουν τα ελληνόπουλα το λυτρωτικό μήνυμα του Χριστού, τη μόνη αλήθεια. Γιατί να μην είναι και το Κοράνιο μάθημα επιλογής, όπως τα θρησκευτικά στα Ορθόδοξα Χριστιανικά σχολεία;
Αυτά σε πολύ γενικές γραμμές συμβαίνουν στην Ελλάδα εδώ και λίγα χρόνια. Και ενώ στη σημερινή Ρωσία εισάγουν τη διδασκαλία των θρησκευτικών, εμείς τη διδασκαλία αυτή την απορρίπτουμε, επειδή είμαστε… προοδευτικοί! Ενώ οι διοικούντες τη σημερινή Ρωσία, σ’ αντίθεση με τούς προ του 1990 φανατικούς και στρατευμένους εχθρούς του Χριστού, διακηρύσσουν πως η άνοδος της Ρωσίας θα επιτευχθεί μόνο αν ο Ρωσικός λαός επανέλθει στις ρίζες του, εμείς αρνούμαστε τις ρίζες μας. Αποχριστιανίζουμε τη χώρα μας. Αδιαφορώντας αν έτσι κλονίζονται τα θεμέλια του έθνους μας. Περιφρονούμε τούς αγώνες των προγόνων μας που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν πρώτα για την πίστη, ώστε να μας χαρίσουν την ελευθερία.
Ηδη μηνύματα που μας έρχονται από τα σχολεία για τη στάση των μαθητών έναντι του μαθήματος των θρησκευτικών, είναι πολύ περισσότερο από ανησυχητικά. Από ολόκληρο σχολείο το μάθημα των θρησκευτικών το παρακολουθεί μια μόνο μαθήτρια! Από άλλο σχολείο, στο Ιλιον, μας είπαν ότι κανένα παιδί δε δέχθηκε να παρακολουθεί το μάθημα των θρησκευτικών! Αραγε αυτό είναι αποτέλεσμα της θελήσεως των παιδιών ή είναι ντιρεκτίβα γνωστών αθεϊστικών κέντρων; Αν αυτά τα παραδείγματα αληθεύουν, και ασφαλώς δεν θα είναι τα μόνα, τι έχει να απαντήσει το ΥΠΕΠΘ που επιμένει ότι το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό;
Ο φυσικός χώρος της κατηχήσεως είναι βεβαίως η Εκκλησία. Αλλά και στο σχολείο, σε όλες τις γνήσια προοδευτικές χώρες, που θέλουν να δώσουν σωστή και ολοκληρωμένη μόρφωση στα παιδιά τους, διδάσκουν τα θρησκευτικά, γιατί έτσι τα βοηθούν να ζουν σωστά και ολοκληρωμένα σαν ώριμοι πολίτες. Και σ’ αυτήν ακόμη τη Γαλλία, όπου δε διδάσκεται πάνω από 100 χρόνια ειδικό μάθημα θρησκευτικών, γίνονται εισηγήσεις για την επαναφορά της συστηματικής διδασκαλίας του θρησκευτικού φαινομένου, διότι αυτό συνδέεται με τον πολιτισμό, την τέχνη, τα γράμματα, μέσα από συναφή μαθήματα του γαλλικού σχολείου (βλ. Ρεζίς Ντεμπρέ, Η διδασκαλία της θρησκείας στο ουδετερόθρησκο σχολείο, Αθήνα, εκδ. « Εστία», 2004).
Οι μεν «προοδευτικές δυνάμεις», ενώ μιλούν για ελευθερία, φιμώνουν, αλυσσοδένουν και εγκλωβίζουν τα ανυποψίαστα θύματά τους σε απάνθρωπες ιδεολογίες, ο ελληνικός όμως λαός στην πλειοψηφία του, και αυτοί ακόμη που έχουν χαλαρή σχέση με την Εκκλησία, δε θέλει την Ελλάδα κράτος αμοραλιστικό, άθεο και διεφθαρμένο. Οι Ελληνες δε θέλουν να ζουν μέσα στο σκοτάδι μιας χωρίς νόημα ζωής. Δε θέλουν οι νέοι στην ηλικία των ονείρων και του ζενίθ της δράσεώς τους να πορεύονται χωρίς ιδανικά και πριν ακόμη χαρούν τον ήλιο, να σβήνουν μέσα στα σκοτάδια της άγνοιας, της αμαρτίας και της ποικίλης διαφθοράς.
Οι αρνητές των θεσμών, τα ΜΜΕ με την αποχαυνωτική δημαγωγία, την αντιδημοκρατική συμπεριφορά, το γνωστό εμπορευματικό τους αμόκ και τη μεθοδική ιδεολογική τρομοκρατία σπιλώσεως, συκοφαντίας και διασυρμού, θέλουν την Εκκλησία περιθωριοποιημένη. Μοχθούν να ελέγχουν κάθε έκφανση του ελληνορθόδοξου πολιτισμού μας. Τούς ενοχλεί η αλήθεια. Το φως του Χριστού δεν το αντέχουν. Και το χειρότερο• ούτε που νοιάζονται ότι γίναμε «χλευασμός και μυκτηρισμός τοις κύκλω ημών» (Ψαλ. μγ´ [43] 14). Μάλλον το απολαμβάνουν.
Διαβάζοντας τις γραμμές αυτές οι «προοδευτικοί», οι «μεταρρυθμιστές», οι «εκσυχρονιστές», οι «διεθνιστές», οι «νεοφιλελεύθεροι», οι «ανανεωτικοί», οι «ριζοσπάστες», οι «αγκυλωμένοι» και «ντοπαρισμένοι» από τα άθεα κηρύγματα του μαρξισμού, οι μύστες του τεκτονισμού, οι όποιοι άλλοι τυφλωμένοι από την ιδεολογική τους εμπάθεια ίσως γελάσουν. Ισως μας χλευάσουν και μας σαρκάσουν. Δικαίωμά τους.
Αλλά ας μάθουν τούτο• «Προς κέντρα λακτίζουν». Η χώρα αυτή, η Ελλάς, αντέχει. Και θα ζήσει. Οσα κτυπήματα κι αν της καταφέρουν. Υπάρχουν ακόμη εκατομμύρια που δεν έκαμψαν «γόνυ τω Βααλ», στη σύγχρονη ειδωλολατρία.
Την αγιότοκο Ελλάδα δεν την έχει εγκαταλείψει ο Θεός.
ν.π.β.
Από το περιοδικό: «Η δράση μας», τεύχος Δεκεμβρίου 2008.
