Αεροδρόμιο, τρεις το μεσημέρι, επιβιβάζω μια οικογένεια. Η βελόνα του ραδιοφώνου στον σταθμό της Εκκλησίας. Εκείνη την ώρα μιλούσαν για τον βίο του Αγίου Νεκταρίου. Η κυρία, που καθόταν πίσω, μου λέει:
-Ανοίξτε λίγο τη φωνή του ραδιοφώνου.
-Χάρηκα πολύ που της άρεσε. Δυναμώνω την έντα¬ση του ραδιοφώνου. Κάποια στιγμή τελείωσε η εκπομπή. Τους ρώτησα από πού έρχονται.
-Από τη Βοστώνη, μου απαντάει ο κύριος δίπλα μου. -Μένετε εκεί;
-Ναι, είμαστε πολλά χρόνια εκεί. -Μιλήστε μου λίγο για την εκεί ζωή σας. -Μακριά από την Πατρίδα σου, πουθενά δεν είναι καλά, αλλά εμείς είμαστε από τους τυχερούς.
-Δηλαδή;
-Μας βοήθησε και μας βοηθάει πολύ ένας ιερέας. Μας δίνει κουράγιο και δύναμη να παλέψουμε. Επίσης μας έχει δυναμώσει πάρα πολύ την πίστη μας στον Θεό μας και στον εαυτό μας.
-Έλληνας ο ιερέας;
-Έλληνας, ο π… είναι πάρα πολύ καλός, σαν άνθρω¬πος, σαν παπάς, μα και σαν Έλληνας πατριώτης. Οποιαδήποτε ώρα του εικοσιτετραώρου τον χρειαστούμε, είναι πα¬ρών. Τι να σας πω- αμφιβάλλω αν υπάρχει παπάς καλύτε¬ρος απ’ αυτόν!
-Γιατί το λέτε αυτό; Εγώ πιστεύω πως όλοι οι ιερείς μετανάστες είναι καλοί.
-Α! Μην το λέτε αυτό, έχουμε γνωρίσει κι άλλους σε άλλες Εκκλησίες, δεν είναι όμως όλοι σαν αυτόν. Όμως, εδώ, βρε κοπέλα μου, εσείς δεν αγαπάτε την Πατρίδα, όπως εμείς. Κάθε χρόνο που ερχόμαστε, όλο και χειρότερα σας βρίσκουμε. Έχετε χάσει την ανθρωπιά σας, την πίστη σας στον Θεό, την αγάπη σας για την Πατρίδα. Όταν βλέπουμε στις ειδήσεις να καίτε την σημαία μας, καίγεται κι η ψυχή μας μαζί. Και οι δημοσιογράφοι όλο άσχημα γεγονότα λένε. Δεν γίνεται τίποτε καλό στην Ελλάδα να πουν, για να χαρούμε και εμείς εκεί στην ξενιτειά που είμαστε; Την αγαπάμε την Πατρίδα μας, την πονάμε, δεν θέλουμε να ακούμε άσχημα γεγονότα. Θέλουμε να καμαρώνουμε γι’ αυτήν. Πώς την καταντήσατε έτσι;
-Αν έχετε παρατηρήσει, σε καμιά χώρα δεν παρου¬σιάζουν τα καλά, αλλά τα άσχημα. Και γιατί; Ας ελ¬πίσουμε πώς για να τα διορθώσουμε! Παρ’ όλα αυτά, δόξα τω Θεώ, πολλοί Έλληνες έχουμε ακόμη αγάπη στην ψυχή μας για τον Θεό και για την Πατρίδα μας. Γι’ αυτό μην στενοχωριέστε, υπάρχει ακόμη ελπίδα για την Πατρίδα μας.
Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της Μακαριστής μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.
