Λύπη απερίγραπτη πλημμύρισε την καρδιά του Λασσάνη ο θάνατος του
Υψηλάντη.
Ήταν ο άνθρωπος που τον συντρόφεψε ως την τελευταία του πνοή. Και ύστερα τίποτα δεν τον κρατά στην ξενιτιά. Βιαζόταν να κατεβεί στην Ελλάδα, να πολεμήσει. Κι επειδή η αυστριακή κυβέρνηση τον εμπόδιζε να φύγει για την Ελλάδα, αναγκάζεται να περάσει στη Γαλλία.
Περνώντας απ’ τη Βαυαρία, στο Μόναχο, όχι μονάχα οι Έλληνες μα και οι ξένοι, τον τίμησαν. Ο ίδιος ο βασιλιάς τον δέχτηκε με μεγάλη οικειότητα για μια ολόκληρη ώρα στην κρεβατοκάμαρα του και τον ρωτούσε συνέχεια για τον Υψηλάντη.
Και του πρόσθεσε:
«…Φλέγομαι για την Ελλάδα, το απέδειξα στο συνέδριο, όταν έβαλα την υπογραφή μου κάτω από του αυτοκράτορος Αλεξάνδρου. Ήδη προ δέκα ετώνεμίλησα με τον Καποδίστρια περίτης απελευθέρωσης της Ελλάδος! Είναι ο μόνος άνδρας, που μπορεί αυτή τη στιγμή να ελευθερώσει την Ελλάδα. Έχει την εκτίμησιν όλων των ηγεμόνων. Ξέρει την κατεύθυνσιν της διπλωματίας όλων των ανακτοβουλίων. Ελπίζω να μη μείνει αδρα¬νής… Σας βεβαιώνω ότι για την απελευθέρωση της Ελλάδος ένιωσα την ίδια χαρά που εδοκίμασα όταν ελευθερώθηκε η πατρίδα μου από τους Γάλλους».
Στη Γαλλία έμεινε λίγο και ύμνησε από τις εφημερίδες το έργο του Υψηλάντη. Και από την Τουλών φτάνει στην Ελλάδα.
Ο Καποδίστριας τον διορίζει αμέσως στρατοπεδάρχη στο στρατόπεδο του Δημήτριου Υψηλάντη. Και παίρνει μέρος στις μάχες των Θηβών, της Λειβαδιάς και της Πέτρας.
Μετά την απελευθέρωση τιμήθηκε με τα αξιώματα του Επιθεωρητή του στρατού, του γενικού έφορου, του νομάρχη και του Γενικού Γραμματέα σε διάφορα υπουργεία.
Πέθανε το 1870 σε μεγάλη ηλικία.
Η εφημερίδα «Αιών» του Φιλήμωνα έγραφε την μέρα της θανής του: «Την εσπέραν της Δευτέρας προς την Τρίτην, απεβίωσεν εν ταις Αθήναις, μετά βραχείαν νόσον, ο υποστράτηγος Γεώργιος Λασσάνης εν ηλικία υπέρ τα εβδομήκοντα μεν έτη, αλλ’ ακμαίας έχων προ ημερών έτι τας διανοητικάς και σωματικάς δυνάμεις… Ουδείς εκ της αυλής ή της βασι¬λικής θεραπείας εφάνη παρακολουθών την κηδείαν του μεγάλου πατριώ¬του, ουδείς εκ των αξιούντωντα πρωτεία εν τη πολιτεία και την διεύθυνσιν της τύχης της Ελλάδος».
Από το βιβλίο του Κώστα Δ. Παπαδημητρίου: «ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΩΡΕΣ -ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ των ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ του 21.» Αθήνα, Φλεβάρης 1993.
