Μεσημέρι. Περιοχή Περάματος, Λεωφόρος Δημο¬κρατίας. Μια κυρία, εμφανώς συγχισμένη, με στα¬ματάει κι επιβιβάζεται στο ταξί.
-Πειραιά, παρακαλώ.
Αν δεν είμαι αδιάκριτη, γιατί είστε τόσο εκνευρι¬σμένη;
-Τι να σου πω, βρε κοπέλα μου, και τι να καταλά¬βεις… Είμαι Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμό¬νων στο Γυμνάσιο … και σήμερα είχαμε σύσκεψη με τους γονείς στο σχολείο για μια εκδρομή, που θέλουν να πάνε τα παιδιά μας. Μιλήσαμε και για διάφορα άλλα θέματα, που μας αφορούσαν. Ώσπου κάποιος πατέρας παιδιού δεκατεσσάρων ετών, ζητάει το λόγο και ακούστε τι μας είπε:
Μας ζήτησε να μιλήσουμε στον Γυμνασιάρχη και στους καθηγητές, να επιτρέπουν στα παιδιά να καπνίζουν μέσα στην αίθουσα, ακόμα και κατά τη διάρκεια του μα¬θήματος, γιατί, με την απαγόρευση δημιουργούνται ψυχο¬λογικά προβλήματα στο παιδί του! Άκου να δεις, κοπέλα μου, τι μας είπε ο άνθρωπος! Πώς να μην είμαι νευριασμέ¬νη, πάει ο σεβασμός… χάθηκε. Και η υγεία των παιδιών μας; Αυτή που πάει;
-Εσείς, οι υπόλοιποι, τι είπατε σ’ αυτόν τον πατέρα;
-Απλά τον ρώτησα αν, κάποια στιγμή, ο γυιος του θέλει να κάνει και χρήση ουσιών, μήπως θα ‘πρεπε να το επιτρέψουμε κι αυτό; Και ξέρεις τι μου απάντησε; «Ωχ, καημένη, είσαι πολύ καθυστερημένη… Δεν μπορώ να συνεν¬νοηθώ με εσάς τις τρελές εδώ μέσα!» Και σηκώθηκε και έφυγε. Καταλαβαίνεις, κοπέλα μου, απαίτηση γονιών; Πού έχουμε φθάσει… Βέβαια, κι εγώ τον στόλισα κανονικά…
Μπορώ να ανάψω ένα τσιγάρο;
-Μπορείτε.
Το τσιγάρο έτρεμε στα χέρια της μα και στα χείλη της.
-Ηρεμήστε, κυρία μου, και στην επόμενη συνάντηση σας δώστε σ’ αυτόν τον πατέρα με ήρεμο τρόπο να κατα¬λάβει το λάθος του.
Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της Μακαριστής μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.
