Κυριακή Γ’ Ματθαίου – ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ.

(Ματθαίου Θ., 22 – 33)

Εάν ο άνθρωπος από την μια μεριά κόψει την ρίζα της πλεονεξίας του και από την άλλη εμπιστευθεί τον εαυτόν του στο Θεό, έχει ήδη ισορροπήσει εντός του. Αλλιώς πέφτει σε ένα φαύλο κύκλο δίχως διέξοδο και δίχως λύση. Το μόνο δε που κερδίζει είναι μια συνεχής αγωνία, μια στενοχώρια που πλακώνει την ψυχή του, ένα άγχος.

Ακόμη, κι αυτό αποτελεί έναν παραλογισμό• αγωνιά και αγχώνεται για την αυριανή ημέρα, που όμως δεν του ανήκει, αφού δεν γνωρίζει αν θα βρίσκεται στη ζωή• αν θα υπάρχει την επόμενη στιγμή και ώρα.

Αλήθεια, αυτό δεν το σκεπτόμαστε; Μήπως έχουμε κάνει συμφωνία για το πόσο θα ζήσουμε; Ξεχνούμε τον πλούσιο του Ευαγγελίου με την αγωνία της αποθήκευσης του πλούτου του; Όμως αυτή τη νύχτα έρχεται ο θάνατος και ολ’ αυτά τ’ αφήνει και εκείνος φεύγει… Μήπως μεριμνώντας για τη ζωή μας και πασχίζοντες καθημερινά, μπορέσαμε να προσθέσουμε κάτι επάνω στον εαυτό μας; Μήπως μεγαλώσαμε περισσότερο ή επιμηκύναμε τη ζωή μας; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Ο δε λόγος του Χριστού θα επισημαίνει: «Ποιός από σας, οσονδήποτε και αν φροντίση, ημπορεί να προσθέση εις το ανάστημά του ένα πήχη;». Κανείς!

Όμως ο άνθρωπος αναλίσκεται και δαπανάται σε πράγματα παροδικά και φευγαλέα. Και ενώ γνωρίζει πως δεν μπορεί τίποτε να ορίσει, ζει με την ψευδαίσθηση πως μπορεί να τα κατέχει. Και ματαιοπονεί. Παράλληλα δε χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτόν του και σε ο,τι βρίσκεται έξω και πέραν απ’ αυτόν. Χάνοντας δε την εμπιστοσύνη του, συρρικνώνει τις δυνάμεις του. Αποθαρρύνεται και χάνεται στο χώρο της απελπισίας και της απαισιοδοξίας.

Μα ο λόγος του Χριστού στο σημερινό Ευαγγέλιο είναι σαφής και θέτει τα πράγματα στην πραγματική τους θέση. «Δια τούτο σας λέγω, κόψατε την ρίζα της πλεονεξίας και μη φροντίζετε με αγωνία και στενοχώρια δια την ζωή σας, τι θα φάγετε και τι θα πίετε, ούτε δια το σώμα σας τι θα ενδυθήτε. Δεν αξίζει η ζωή περισσότερο από την τροφή και το σώμα πιο πολύ από το ένδυμα;».

Πόσοι άρα γε από εμάς έχουμε καταλάβει την αξία αυτών των λόγων; Και πόσοι προσπαθούν να συμμορφωθούν; Γιατί σήμερα αντικρύζουμε τους ανθρώπους να πορεύονται δίχως εμπιστοσύνη, δίχως σιγουριά. Μονάχα τρέχουν. Αλλά γιατί τρέχουν οι άνθρωποι σήμερα; Για να προλάβουν, επειδή ο χρόνος δεν τους φτάνει. Τι όμως να προλάβουν; Ούτε κι αυτοί καλά – καλά γνωρίζουν. Ο Χριστός όμως σ’ αυτούς που τρέχουν, μπαίνει μπροστά και προσπαθεί να τους βάλει ένα φρένο. Προσπαθεί να τους επιστρέψει στην πραγματικότητα και να τους κάνει να Τον έμπιστευθούν. «Κοιτάζετε, λέγει, τα πουλιά του ουρανού• αυτά δεν σπέρνουν, μήτε θερίζουν, μήτε μαζεύουν αγαθά στις αποθήκες και όμως ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει• εσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο απ’ αυτά; Αν ο Θεός τρέφει τα πουλιά και ντύνει με χρώματα και αρώματα τα λουλούδια του αγρού, δίχως κόπο δικό τους, πόσο μάλλον θα φροντίσει για τους ανθρώπους. Γι’ αυτό τους καλεί να μην χάνουν την πίστη τους σ’ Αυτόν, αλλά να τον εμπιστεύονται ως Πατέρα αγαθό και στοργικό».

Θέτοντας ο Χριστός ως βάση την εμπιστοσύνη και την πίστη στο Θεό – Πατέρα, τους πληροφορεί πως ο Πατέρας γνωρίζει τι έχουμε ανάγκη και θα μας τα παρέχει. Εμείς όμως οφείλουμε «να ζητούμε τη βασιλεία του Θεού πρώτα απ’ όλα και ύστερα τα επίγεια αγαθά».

Γι’ αυτή άλλωστε την αγαθότητα και αγάπη του Θεού – Πατέρα, ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει τα ακόλουθα: «ο Χριστός δεν είπε γνωρίζει ο Θεός, μα γνωρίζει ο Πατέρας, για να φέρει με τον τρόπο αυτό περισσότερη ελπίδα στους ανθρώπους. Γιατί τέτοιος είναι ο Πατέρας, που δεν μπορεί να παραβλέψει τις ανάγκες των υιών Του, που βρίσκονται σε κακή κατάσταση• αφού και αυτοί οι άνθρωποι αυτό ακριβώς κάνουν».

Αγαπητοί αδελφοί, αν εμείς οι άνθρωποι, που είμαστε ατελείς και αμαρτωλοί, γνωρίζουμε τι πρέπει να προσφέρουμε στα παιδιά μας και πως να τα φροντίζουμε, πόσο μάλλον ο ουράνιος Πατέρας μας, που είναι γεμάτος αγαθότητα. Αφού για μας θυσίασε τον ίδιο τον Υιό Του. Τι άλλο καλύτερο και σπουδαιότερο υπάρχει απ’ αυτό; Μπορεί λοιπόν, όταν εμείς του ζητούμε ψωμί, να μας δίνει πέτρα, ή ψάρι να μας δίνει φίδι; Μπορεί να κωφεύει στις παρακλήσεις μας και να κλείνει τα μάτια Του στη δυστυχία μας; Μπορεί ν’ αποστρέφει το πρόσωπό Του από τη δική μας αμαρτωλότητα και πτώση και ν’ αρνιέται να μας παρέχει την αρωγή Του; Ασφαλώς όχι, γιατί είναι ο Πατέρας και ως Πατέρας στοργικός συμπεριφέρεται. Γι’ αυτό στην Κυριακή προσευχή, που Τον αποκαλούμε Πατέρα μας, Τον παρακαλούμε να μας παρέχει τα υλικά αγαθά για τη ζωή• να μας συγχωρεί γι’ αυτά που καθημερινά κακώς πράττουμε και να μας κρατάει μακριά από τις διαβολικές ενέργειες.

Αρχιμ. Ν.Π.

Η/Υ ΠΗΓΗ:
Κηρύγματα.blogspot.gr: 15 Ιουνίου 2015

Παράβαλε και:
Κυριακή Γ Ματθαίου: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία Αγ. Ιωάννου του Χρισοστόμου εις το «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν».
Κυριακή Γ. επιστολών: Η Αποστολική Περικοπή της Θ. Λ., Η Κομμένη αλυσίδα – λόγος του αειμ΄νήστου Μητρόπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Το τρίτον Αναστάσιμον εωθινόν: Η Ευαγγελική Περικοπή του όρθρου, εξαποστειλάριον και Δοξαστικόν ιδιόμελον της Κυριακής.
Αναστάσιμοι ύμνοι της Κυριακής του δευτέρου ήχου- Υμνολογική εκλογή Β. ήχου.

Κατηγορίες: Άρθρα, Κυριακοδρόμιο (προσέγγιση στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής και των Μεγάλων Εορτών), Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.