Quare via impiorum prosperatur – Τζεράρντ Μάνλεϋ Χόπκινς.

(1844-1889)

Θεέ μου, κι αν σε μάχομαι, ξέρω πως είσαι δίκιος·

Μα, Κύριε, κι αυτά που εκλιπαρώ δίκαια είναι.

Γιατί ευτυχούνε των αμαρτωλών οι τρόποι, και γιατί

η απογοήτευση τους κόπους μου όλους τρέφει;

Κι εχθρός μου να ‘σουνα, ώ φίλε μου μεγάλε,

πως συ χειρότερα θα μπόραες να με βλάψεις;

Ω, οι ηλίθιοι κι οι λάγνοι σ’ ώρες λίγες

πιότερη ευτυχία βρίσκουν από με

που τη ζωή μου ολάκερη στη δούλεψή σου είχα.

Τις όχθες, κοίταξε, τις πυκνοφυλλωμένες,

ζωσμένες με μαιάνδρους χορταριών –

δροσάτο αγέρι τις κινεί · και τα πουλιά τριγύρω

χτίζουν αδιάκοπα· εγώ όμως όχι·

μόν’ ζώ μέσα στην ένταση, του χρόνου τον ευνούχο,

και δεν γεννώ ούτ’ ένα έργο π’ αφυπνίζει.

Κύριε, βροχή στις ρίζες μου, σε ικετεύω, στείλε

Η/Υ ΠΗΓΗ:
http://www.enoriako.info/

Κατηγορίες: Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.