ΤΗ Γ ΤΟΥ ΑΥΤΟΎ ΜΗΝΌΣ Μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Διονυσίου του Αρεοπαγίτου.
Συναξάριον του Αγίου Διονυσίου του αρεοπαγίτου.
Ο Άγιος Διονύσιος ο αρεοπαγίτης καταγόταν από την πόλη των Αθηνών. Έζησε και μαρτύρησε τα χρόνια που αυτοκράτωρ της Ρώμης ήταν ο Δομετιανός. Διακρίθηκε για τη φιλοσοφική του κατάρτιση και τη βαθιά του καλλιέργεια.
Αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και μέλος της Βουλής του Αρείου Πάγου. Στα χρόνια λοιπόν της σταυρώσεως του Κυρίου Ιησού, ο Αθηναίος φιλόσοφος Διονύσιος Αρεοπαγίτης, (ειδωλολάτρης ακόμη), βρισκόταν στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου μαζί με τον σοφιστή Απολλοφάνη. Είδε το υπερφυσικό σκοτάδι κατά την Σωτήρια γι’ εμάς Σταύρωση, και πρόσεξε πως ήταν φαινόμενο εξόχως ενάντιο στα Αστρονομικά δεδομένα, σημείωσε την ημερομηνία, γράφοντας τα περίφημα εκείνα ιστορικά λόγια για Ό,τι έβλεπε: « ή Θεός πάσχει, ή το πάν απόλλυται…»!
Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο Απόστολος Παύλος ήλθε στην Αθήνα και μίλησε στον Άρειο Πάγο, αναφέρθηκε στο φοβερό αυτό σκοτάδι την ώρα της σταυρώσεως του Χριστού.
Το γεγονός αυτό και η αντιπαραβολή των ημερομηνιών με το σκοτάδι της Αιγύπτου, έγινε αφορμή να πιστέψει ο Διονύσιος μαζί με την φιλόσοφο Δάμαρι, και μάλιστα να αποκεφαλιστεί αργότερα επί Δομετιανού στην Γαλλία ( συγκεκριμένα στο Παρίσι), γι΄αυτή του την πίστη. Έτσι το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου άγγιξε την παιδευμένη και ευαίσθητη ψυχή του και βαπτίσθηκε.
Αργότερα διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών, τον ευσεβή Ιερόθεο.
Υπήρξε συγγραφέας πλήθους θεολογικών συγγραμμάτων. Ο Άγιος Διονύσιος, ο Ιερομάρτυρας και Αρεοπαγίτης, αποδείχθηκε φιλοσοφικότατος νους και μέλος του ανωτάτου δικαστηρίου των Αθηνών.
Στον Άγιο Διονύσιο αποδίδονται και αρκετά θεολογικά συγγράμματα, από τα οποία παραθέτουμε σε Νεοελληνική απόδοση, ορισμένα λόγια του, σχετικά με την Αγιότητα, τη Βασιλεία και την Κυριότητα του Θεού:
«Αγιότητα λοιπόν, είναι κατά τη γνώμη μας, η καθαρότητα, η ασημάδευτη από οποιοδήποτε μίασμα, η πλήρης και ολότελα άσπιλη. Βασιλεία είναι η τακτοποίηση κάθε ορίου, κάθε τάξης, κανονισμού, κατάστασης. Κυριότητα δεν είναι μόνο η υπεροχή πάνω στους χειρότερους, αλλά και η συνολική των καλών και αγαθών και πλήρης ολοκτησία, καθώς και η αληθινή και αμετάβλητη βεβαιότητα. Γι’ αυτό και η κυριότητα ετυμολογείται από το «κύρος» και το «κύριο» και το «κυρίευαν».
Θεότητα είναι η πρόνοια που θεάται τα πάντα και με τέλεια αγαθότητα περιέχει και συνέχει τα πάντα, τα γεμίζει με τον εαυτό της, και υπερέχει από όλα όσα απολαμβάνουν τα δώρα της»
(Διονυσίου Αρεοπαγίτου, «ΠΕΡΙ ΘΕΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ». Εκδόσεις Π. Πουρναρά).
Ο Αθηναίος Άγιος επιβραβεύθηκε μάλιστα από τον Θεό για την χριστιανική του βιωτή, με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Περιόδευσε σε πολλά μέρη της Δύσης, όπου κήρυττε τον ευαγγελικό λόγο, και ερμήνευε τις ιερές γραφές. Όταν έφθασε στο Παρίσι, συνελήφθη και αργότερα αποκεφαλίσθηκε. Μαζί του μαρτύρησαν και δύο από τους μαθητές του, ο Ρουστικός και ο Ελευθέριος. Ο ηγεμόνας της περιοχής έδωσε εντολή να μη θάψει κανείς τα άγια λείψανα των μαρτύρων, όμως κάποιοι χριστιανοί τα φύλαξαν και, όταν δεν υπήρχε πλέον φόβος, τα ενταφίασαν με τιμές.
Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του στις 3 Οκτωβρίου.
ΠΗΓΗ
http://www.enoriaka.gr
Υμνολογική εκλογή.
Από την ακολουθία του μηναίου.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’.
Χρηστότητα εκδιδαχθείς, και νήφων εν πάσιν, αγαθήν συνείδησιν ιεροπρεπώς ενδυσάμενος, ήντλησας εκ του Σκεύους της εκλογής τα απόρρητα, και την Πίστιν τηρήσας, τον ίσον δρόμον τετέλεκας, Ιερομάρτυς Διονύσιε. Πρέσβευε Χριστώ τω θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Διδαγμένοςς την πίστη και το θέλημα του Θεού, όντας σε όλα άγρυπνος, ντύθηκες σαν άλλο ένδυμα με ιεροπρέπεια την αγαθή συνείδηση, άντλησες σαν άλλο πλούσιο νερό από τον απόστολο Παύλο, το σκεύος της εκλογής του Θεού, όλα τα απόκρυφα μυστήρια. Και αφού με κάθε προσοχή φύλαξες την πίστη, τελείωσες τον ίσο δρομο αυτής της πίστεως, ιερομάρτυς Διονύσιε. Πρέσβευε λοιπόν στον Χριςτό, το Θεό μας, να σώσει τις ψυχές μας.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Τας ουρανίους διαβάς πύλας εν πνεύματι, μαθητευθείς τω υπέρ τρεις ουρανούς φθάσαντι, Αποστόλώ Διονύσιε των αρρήτων, επλουτίσθης πάσαν γνώσιν και κατηύγασας, τους εν σκότει αγνωσίας πριν καθεύδοντας: διό κράζομεν’ Χαίροις πάτερ παγκόσμιε.
Διάβηκες με το πνεύμα σου τις πύλες των ουρανών, αφού παρακολούθησες την διδασκαλία του αποστόλου Παύλου, αυτού που έφθασε πάνω από το ύψος του τρίτου ουρανού, Διονύσιε, και πλουτίσθηκες με τα ανείπωτα μυστήρια του Θεού, μεταδίδωντας τα πλούσια σαν άφθονα νερά, σε όσους πριν βρίσκονταν υπνωτισμένοι στο σκοτάδι της αγνοίας. Γι’ αυτό σου κράζουμε: Χαίρεις, πάτερ παγκόσμιε.
Ο Οίκος
Άγγελος εξ ανθρώπων αρεταίς χρηματίσας, ο μέγας Διονύσιος πά¬σαν, ως υπόπτερος εμυήθη
τον νούν την ουράνιον γνώσιν’ διό άσμασιν ως άγγελον τιμήσωμεν, βοώντες προς αυτόν τοιαύτα:
Χαίρε ο γνούς Χριστόν δια Παύλου: χαίρε πολλούς προς Χριστόν επιστρέψας.
Χαίρε πολυθέου σκηνής ολετήριον: χαίρε θεογνώστου βουλής σκοπευτήριον.
Χαίρε βίβλος θεοχάρακτος, μυστηρίων θησαυρέ: χαίρε πίναξ θεομόρφωτε, και διόπτρα ουρανού.
Χαίρε, ότι το Πάθος του Κυρίου κατείδες: χαίρε, ότι προθύμως δι’ αυτόν σφαγιάζη.
Χαίρε πηγή, βλυστάνουσα άφεσιν: χαίρε ρανίς, κοιλαίνουσα άνοιαν.
Χαίρε οδός απλανής σωτηρίας: χαίρε φραγμός ασεβών παροδίας.
Χαίροις, Πάτερ, παγκόσμιε.
Σαν άγγελος απ’ τους ανθρώπους, ο Διονύσιος έζησε με τις αρετές, και φτερωτός μπήκε στο βάθος της ουράνιας γνώσης, και όλη την κατέλαβε αφιερώνοντας σε αυτήν τον νου του. Γι’ αυτό, σανν σε άγγελο, ας ψάλουμε τούτους τους ύμνους, και ας τον υμνήσουμε με αυτά τα λόγια:
Χαίρε συπου γνώρισες τον Χριστό από τον απόστολο Παύλο,
χαίρε συ που από το δρόμο της αμαρτίας επέστρεψες πολλούς στον Χριστό.
Χαίρε συ που κατέστρεψες τη σκηνή της ειδωλολατρείας,
χαίρε συ που σκοπεύεις πάντα στο θέλημα και στη γνώση του Θεού.
Χαίρε συ «βιβλίο» που χαράχθηκες από τον Θεό με τον θησαυρό των μυστηρίων Του,
χαίρε συ «πίνακα» που πήρες μορφή από τον Θεό και συγχρόνως διόπτρα μέσω της οποίας βλέπουμε τον ουρανό.
Χαίρε, γιατί είδες με τον φωτισμό του Θεού το πάθος του Κυρίου,
Χαίρε, γιατί πρόθυμα πρόσφερες τον εαυτό σου στο μαρτύριο.
Χαίρε, πηγή που τρέχει την άφεση,
Χαίρε, σύ η σταγόνα που σιγά-σιγά εξαφανίζεις την ανοησία της απιστίας.
Χαίρε, «δρόμε» αλάνθαστε για την σωτηρία,
Χαίρε, γιατί φράζεις τα κακόφωνα τραγούδια των ασεβών.
Χαίρε πάτερ πασίγνωστε.
Συναξάριον
Τη Γ’ του αυτού μηνός (Οκτωβρίου), μνήμη του αγίου Ιερομάρτυρος Διονυσίου του Αρεοπαγίτου.
Στίχοι.
Τέμνη κεφαλήν» και το λοιπόν ως μέγα!
Αράς γαρ αυτήν, Διονύσιε, τρέχεις.
Τμηθείς, Διονύσιε, τρίτη κεφαλήν θέες αίρων.
Πόσο μεγάλο γεγονός είναι, το να σου κόψουν και το κεφάλι, και τα λοιπά σου μέλλει Διονύσιε!
Και τούτο διότι έτσι, αποφεύγεις την κατάρα της αμαρτίας.
Σαν άλλο δώρο προσφέρεις στον Θεό την κάρα σου, Διονύσιε, αυτήν που σου αφαιρέθηκε την Τρίτη του μηνός Οκτωβρίου.
Τη αυτή ημέρα μνήμη των αγίων Μαρτύρων Ρουστικού και Ελευθερίου.
Στίχοι.
Ελευθέριον ελευθερών και Ρουστικόν το ξίφος
Ελευθέρους τίθησι και των γηίνων.
Τον Ελευθέριο και τον Ρουστικό το ξίφος τους απελευθέρωσε από κάθε γήινο.
Τη αυτή ημέρα μνήμη του αγίου Μάρτυρος θεοκτίστου.
Στίχοι.
Κτίστη σέβας δούς θεόκτιστος, ου κτίσει,
Χαίρων κεφαλής την αφαίρεσιν φέρει.
Αφού ο Θεόκτιστος προσέφερε στον Κτίστη τον σεβασμό και όχι στην κτίση, με χαρά υπέμεινε την αφαίρεση της κεφαλής του.
Τη αυτή ημέρα μνήμη του αγίου Ιερομάρτυρος Διονυσίου, αρ¬χιεπισκόπου Αλεξανδρείας, και
των συν αυτώ οκτώ Μαρτύρων.
Στίχοι.
Διονύσιος συν συνάθλων οκτάδι Ζόφου μεταστάς,
φωτός οικεί χωρίον.
Ο Διονύσιος μαζί με τους οκτώ συναθλητές του αφού ανεχώρησε από το σκοτάδι, κατοικεί τώρα σε φωτεινό τόπο.
Τη αυτή ημέρα μνήμη του αγίου Μάρτυρος θεαγένους.
Στίχοι.
Ως ήλθεν εν χρω της πυράς Θεαγένης,
Εισήλθεν αυτή, ου ταραχθείς τη θέα.
Ο Θεαγένης όταν αντιμετώπισε τη φωτιά, μπήκε σε αυτή, χάρη του Χριστού χωρίς να ταραχθεί από τη θέα της.
Τη αυτή ημέρα μνήμη του αγίου Μάρτυρος θεοτέκνου.
Στίχοι.
Άπαξ ελεύσθην» και θεότεκνος λέγει,
Ως Παύλος είπε, προς Κορινθίους γράφων.
Τη αυτή ημέρα μνήμη του αγίου Μάρτυρος Αδαύκτου.
Στίχοι.
Ξίφει θανών, Άδαυκτε Μάρτυς Κυρίου,
Συν Μάρτυσι ζής, και θεόν ζώντα βλέπεις.
Αφού θυσίασες τη ζωή σου για χάρη του Χριστού, Αδαυκτε μάρτυς, με το μαρτύριο του ξίφους, τώρα ζης με τους μάρτυρες και αδιάκοπα βλέπεις τον ζώντα Θεό.
Τη αυτή ημέρα μνήμη του οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Χοζεβίτου, Επισκόπου Καισαρείας.
Στίχοι.
Ρωσθείς απείρων πειρατηρίων βίου,
Ιωάννης άπειρα λήψεται γέρα.
Αφού με τη δύναμη του Θεού ο Ιωάννης αντιμετώπισε τους πειρασμούς της ζωής, έλαβε από τον Θεό άπειρα βραβεία για τον αγώνα του.
Ταις αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο θεός, ελέησον ημάς.
Αμήν.
Εξαποστειλάριον. Τοις Μαθηταίς.
Τω Παύλω Διονύσιε, τω κλεινώ κορυφαίω, μαθητευθείς πανόλβιε, ύπ’ αυτού εμυήθης,
των αποκρύφων την γνώσιν: όθεν σε και λαμ¬πτήρα, τη Εκκλησία τίθησιν, Αθηνών προχειρίσας, της ευσεβούς, Ιεράρχην πόλεως, ην φυλάττοις, ορθοδοξούσαν πάνσοφε, σαίς ευχαίς θεοκήρυξ.
Κοντά στον ένδοξο και πρωτοκορυφαίο απόστολο Παύλο παρακολούθησες τα θεία μαθήματα, και ωδηγήθηκες στο βάθος των αποκρύφων ιερών μυστηρίων του Χριστού, ευτυχέστατε Διονύσιε. Γι’ αυτό και σαν φως της εκκλησίας των Αθηνών σε τοποθέτησε, αφού σε χειροτόνησε ιεράρχη αυτής της ευσεβούς πόλεως. Αυτήν και να τη φυλάγεις πάντα στην ορθοδοξία, πάνσοφε, με τις ευχές σου, συ που κήρυξες σε αυτήν το Θεό.
***
ΕΚ ΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΊΑΣ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΔΙΟΝΥΣΊΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ
– Ποίημα: Αποστόλου Βαλληνδρά.
–
Απολυτίκιον. Ήχος γ’. θείας πίστεως.
Χαίρει έχουσα, Αθηνών πόλις, αντιλήπτορα, και πολιούχον, τον πρωτεπίσκοπον αυτής Διονύσιον, Αρχιερέων λαμπρόν εγκαλλώπισμα, και των μαρτύρων σεμνόν επικόσμημα. αξιάγαστε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, τηρείν ημάς, και πόλιν σου απείραστον.
Η πόλη των Αθηνών χαίρεται, γιατί έχει βοηθό και φρουρό τον πρώτο της επίσκοπο, τον ιερό Διονύσιο, που είναι η λαμπρή ωραιότητα των αρχιερέων, και το σεμνό στολίδι των μαρτύρων. Συ ΑΞΙΟΘΑΎΜΑΣΤΕ, παρακάλεσε τον Χριστό να φυλάγει την πόλη σου και όλους μας μακρυά από κάθε πειρασμό.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Κάθισμα. Ήχος πλ. δ’. Την Σοφίαν και Λόγον.
Αθηνών πολιούχον και πρεσβευτήν, Δικαστών τον προστάτην και εμπνευστήν, αξίως τιμώμέν σε, και ωδαίς μεγαλύνομεν, Ότι εν πάσιν έστης, το άριστον πρότυπον, το λόγω τε και πράξει βιώσαν εν χάριτι. Όθεν και προβαίνη, προ ημών αοράτως, ως θείον υπόδειγμα, και της πίστεως έρεισμα, ιερέ Διονύσιε. Πρέσβευε ουν Χριστώ τω θεώ, όπως μεθέξωμεν τούτου της χάριτος, οι γεραίροντες κατά χρέος την μνήμην σου.
Αξια τιμούμε και με ΩδΈς μεγαλύνουμε, εσένα τον φρουρό και πρεσβευτή των Αθηνών, και τον προστάτη αλλά και εμπνευστή των δικαστών: γιατί σε όλα έγινες το άριστο πρότυπο και στον λόγο σου και στις πράξεις σου, αφού εβίωσες με τη χάρη του Θεού το θέλημά Του. Τώρα μας παρουσιάζεσαι αοράτως σαν θείο υπόδειγμα και στήριγμα της πίστεως, ιερέ Διονύσιε. Πρέσβευε λοιπόν στον Χριστό, να γίνουμε κι έμεις μέτοχοι της χάριτός Του, δοξάζοντας την μνήμη σου, όπως είναι το χρέος μας.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω στρατηγώ.
Των Αθηναίων, πάς ο Δήμος ευφημήσωμεν, τον Ιεράρχην, τον κλεινόν
και πολυθαύμαστον, ότι πρώτος ποιμενάρχης ημών κατέστη. Και ως έχει,
το προβάδισμα της πίστεως, ούτως έλαβε και πρώτος το μαρτύριον. Διό κράζομεν: Χαίρε μάρτυς πρωτόαθλε.
Ας έλθει Ολη η πόλη των Αθηνών, με ύμνους να δοξάσουμε τον ένδοξο ιεράρχη, που με τα έργα του έγινε άξιος άπειρου θαυμασμού, γιατί έγινε ο πρώτος μας ποιμενάρχης. Και όπως έχει το προβάδισμα της πίστεως, έτσι έλαβε και το πρωτείο του μαρτυρίου. Γι’ αυτό με ύμνους του λέγομε: Χαίρε μάρτυς πρωτόαθλε.
Ο Οίκος. Άγγελος πρωτοστάτης.
Άριστος οικονόμος του Χριστού ανεδείχθης, της πάλαι Αθηνών Εκκλησίας.
Και ως εγένου αυτής Ποιμήν πρώτος κατά τάξιν, σαυτόν ηνάλωσας κηρύσσων
και ποδηγετών. Διό βοώμεν προς σε ταύτα:
Χαίρε, ο γνούς τον θεόν δια Παύλου,
Χαίρε, ο δούς εις αυτόν τα πάντα.
Χαίρε, ότι Άρειον Πάγον κατέλιπες,
Χαίρε, ότι αγιον Βήμα κατέλαβες.
Χαίρε, ότι σύ εβίωσας τον κανόνα τον χρυσούν,
Χαίρε, ότι σύ εμόχθησας δια ποίμνιον το σον.
Χαίρε, ότι το πλήθος των ειδώλων καθείλες,
Χαίρε, ότι το σκότος το της πλάνης απήρες.
Χαίρε, ποιμήν ψυχών, ακατάβλητε,
Χαίρε, πατήρ πιστών, αδαπάνητε.
Χαίρε, οδόν σωτηρίας γνωρίσας,
Χαίρε, οδόν μαρτυρίου βαδίσας,
Χαίρε, μάρτυς πρωτόαθλε.
Αναδείχθηκες άριστος οικονόμος των δωρεών του Χριστού στην αρχαία εκκλησία των Αθηνών. Και επειδή έγινες πρώτος ποιμένας της κατά την τάξη, καταδαπάνησες τον εαυτό σου κηρύσσοντας και καθοδηγώντας την. Γι’ αυτό σου λέμε αυτά τα λόγια:
Χαίρε σύ που γνώρισες το Χριστό από τον απόστολο Παύλο,
χαίρε συ που Του έδωσες τα πάντα.
Χαίρε γιατί εγκατέλειψες τον Αρειο Πάγο,
χαίρε συ που κατέλαβες το Αγιο Βήμα.
Χαίρε γιατί έζησες με βάση τον χρησό κανόνα του ευαγγελίου,
Χαίρε γιατί εμόχθησες για το ποίμνιό σου.
Χαίρε γιατί γκρέμισες το πλήθος των ειδώλων,
Χαίρε γιατί διέλυσες το σκοτάδι της πλάνης.
Χαίρε γιατί είσαι ο ακούραστος ποιμένας των ψυχών,
Χαίρε γιατί είσαι ο αδαπάνητος πατέρας των πιστών.
Χαίρε γιατί γνώρισες τον δρόμο της σωτηρίας,
Χαίρε γιατί βάδισες τον δρόμο του μαρτυρίου.
Χαίρε συ ο πρώτος μάρτυς των Αθηνών, που αγωνίσθηκες και νίκησες.
Συναξάριον.
Τη γ’ του αυτού Μηνός, μνήμη του Αγίου ενδόξου, Ιερομάρτυρος Διονυσίου, πρώτου Επι¬σκόπου Αθηνών.
Στίχοι.
Έρωτι φλεγόμενος του σου Δεσπότου,
τη φλογί παρέδωκας σαυτόν ηδέως.
Τρίτη Οκτωβρίοιο Θάνε Διονύσιος.
Από τον έρωτα του Δεσπότη σου Χριστού φλεγόταν η ψυχή σου, και γι’ αυτό ευχαρίστως παρέδωκες τον εαυτό σου στη φωτιά. Κατά την Τρίτη του Οκτωβρίου ο Διονύσιος πέθανε για χάρη του Χριστού.
Ταις αυτού πρεσβείαις, Χριστέ ο θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Εξαποστειλάριον. Ήχος β’. Τοις Μαθηταίς συνέλθωμεν.
Τον θείον Διονύσιον, Αθηνών τον προστάτην, και πολιούχον κράτιστον, αντιλήπτορα θείον, ανεφημούμέν σε πάντες, πόθω και κατά χρέος, και εκζητούμεν σώζεσθαι,
το κλεινόν ημών άστυ, εκ συμφορών, και παντοίων νόσων τε και κινδύ¬νων. Συ γαρ υπάρχεις πάντοτε, η ημών σωτηρία.
Εσένα τον θείο Διονύσιο, τον προστάτη των Αθηνών, τον δυνατό φρουρό της πόλης και βοηθό της, σε δοξολογούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, αποδίδοντάς σου το χρέος για αυτή την βοήθειά. Σε παρακαλούμε λοιπόν να σώζεις την ένδοξη πόλη μας από τις συμφορές και από κάθε ασθένεια και κίνδυνο. Γιατί εσύ είσαι παντα η σωτηρία μας.
Δόξα. Ήχος πλ. Β.
Ο αληθής θεός, ούκ εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί, ουδέ υπό χειρών ανθρώπων θεραπεύεται, προσδεόμενός τινός. Τούτο μαθών υπό του Παύλου, Διονύσιε, έθηκας
την ψυχήν σου εις κατοίκησιν Αυτού. Και πολλούς υιούς και θυγατέρας αναδείξας, εκίνησας την οργήν, του Άρχοντος του σκότους. Και συμβουλία τούτου τω πυρί παρεδόθης. Καθαρθείς δε και λάμψας ως χρυσός εν χωνευτηρίω, προσετέθης
ταις λαμπηδόσι του ουρανού. Και νυν, λειτουργών εις το άνω θυσιαστήριον, πρέσβευε υπέρ ημών προς Κύριον.
Ο αληθινός Θεός δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς, ούτε δέχεται περιποιήσεις από τα χέρια των ανθρώπων, γιατί δεν έχει ανάγκη από κάτι, που μπορούν αυτοί να Του προσφέρουν. Τούτο μαθαίνοντας από τον απόστολο Παύλο, παρέδωσες την ψυχή σου για να κατοικήσει μέσα της ο Θεός. Και αφού ανέδειξες πολλούς υιούς και θυγατέρες του φωτός, δηλαδή Αυτού του Χριστού, εκίνησες την οργή του άρχοντος του σκότους, δηλαδή του διαβόλου. Και αφού παραδόθηκες με τη συμβουλή του στη φωτιά, και καθαρίσθηκες σαν τον χρισό στο καμίνι και στο χωνευτήριο, προστέθηκες στις λαμπερές ακτίνες του ουρανού. Και τώρα που λειτουργείς στο ουράνιο θυσιαστήριο, πρέσβευε στον Κύριο για τις ψυχές μας.
Μεγαλυνάριον.
Πρώτος Αθηναίων Αρχιερεύς, πρώτος τε και μάρτυς, γεγονέναι αξιωθείς, υπέρ ημών απάντων, ποιού σήν ικεσίαν, θεώ, θερμαίς λιταίς σου, ώ Διονύσιε.
Εσύ Διονύσιε, που αξιώθηκες να γίνεις πρώτος αρχιερεύς των Αθηνών και πρώτος μάρτυς, κάμε για μας όλους την ικεσία σου προς τον Θεό με τις θερμές σου προσευχές.
Δίστιχον
Δέξαι τον ύμνον αδεξίου σου ψάλτου,
όν σοι προσφέρει εκ βαθέων καρδίας.
Αγιε Διονύσιε, δέξου τον ύμνο, που σου προσφέρει από τα βάθη της καρδιάς του ένας αδέξιος ψάλτης σου.
Απόδοση, Ιωάννης Τρίτος.
