(Λουκ. ιη 18-27)
Τω καιρώ εκείνω, άνθρωπός τις προσήλθε τω Ιησού λέγων• διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; είπε δε αυτώ ο Ιησούς• τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός. τας εντολάς οίδας• μη μοιχεύσης, μη φονεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτυρήσης, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου. ο δε είπε• ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου. ακούσας δε ταύτα ο Ιησούς είπεν αυτώ• έτι εν σοι λείπει• πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. ο δε ακούσας ταύτα περίλυπος εγένετο• ην γαρ πλούσιος σφόδρα.
Ιδών δε αυτόν ο Ιησούς περίλυπον γενόμενον είπε• πως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν του Θεού! ευκοπώτερον γαρ εστι κάμηλον δια τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν. είπον δε οι ακούσαντες• και τις δύναται σωθήναι; ο δε είπε• τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστιν.
«Έτι εν σοι λείπει»
«Τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;», ρώτησε τον Κύριο ο πλούσιος νεανίσκος στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο Κύριος του υπέδειξε τις εντολές του Νόμου. Όταν εκείνος απάντησε με ειλικρίνεια ότι όλες αυτές τις έχει εφαρμόσει από την πρώτη του νεότητα, ο θείος Διδάσκαλος πρόσθεσε: «Έτι εν σοι λείπει»• σου λείπει ακόμη ένα: Πούλησε όλη την περιουσία σου, μοίρασέ την στους φτωχούς και ακολούθησέ με ως μαθητής μου. Ο νέος έφυγε λυπημένος, γιατί είχε πολλά πλούτη και δεν ήθελε να τα αποχωρισθεί. Ο Κύριος τότε είπε: «Πόσο δύσκολα οι πλούσιοι θα μπουν στη Βασιλεία του Θεού!». Ο ευσεβής αυτός νέος τα είχε κάνει όλα, αλλά δεν θέλησε να κάνει ένα• και εξαιτίας αυτού του ενός έχασε τη σωτηρία του! Άρα για να σωθούμε, πρέπει να γίνουμε τέλειοι, να μην υστερούμε σε τίποτε!
Αυτό ακριβώς ας δούμε σήμερα: Γιατί ο Κύριος ζητά από τους πιστούς την τελειότητα και πως θα την κατορθώσουμε.
1. Μίμηση Θεού, αληθινή αφιέρωση στον Κύριο
Πρέπει πρώτα να διευκρινίσουμε ότι ο πλούσιος νεανίσκος δέχθηκε ειδική κλήση, κλήση στο αποστολικό αξίωμα• να γίνει τελείως ακτήμων και να ακολουθήσει τον Κύριο. Τέτοια κλήση γίνεται σε πολύ λίγους, δεν την αντέχουν όλοι. Όλοι οι πιστοί όμως καλούμαστε να γίνουμε τέλειοι.
Στην επί του όρους ομιλία Του ο Κύριος αφού έδωσε εντολή να αγαπούμε ακόμη και τους εχθρούς μας, είπε: «Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ υμών… τέλειός εστι» (Ματθ. Ε´ 44-48). Εσείς οι πιστοί μου οφείλετε να γίνετε τέλειοι, όπως και ο επουράνιος Πατέρας σας είναι τέλειος. Επομένως η τελειότητα είναι εντολή. Γιατί; Διότι η χριστιανική ζωή είναι μίμηση του τέλειου Θεού, όσο είναι δυνατόν στον άνθρωπο.
Εκτός αυτού, από τη σημερινή ευαγγελική περικοπή καταλαβαίνουμε ότι είναι πολύ λογικό ο Κύριος να μας ζητά την τελειότητα. Είδαμε δηλαδή ότι ο πλούσιος νεανίσκος τα εφάρμοζε όλα, εκτός από ένα – ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε! Αυτό το ένα όμως στάθηκε αρκετό να τον χωρίσει από τον Χριστό. Έφυγε λυπημένος. Προτίμησε τα πλούτη του από τον Χριστό. Άρα θεός του ήταν τα πλούτη του, όχι ο Χριστός. Αν δεν δώσουμε στο Χριστό τα πάντα, δεν εφαρμόσαμε ακόμη την εντολή της τελειότητος. Αν δεν αγαπήσουμε τον Κύριο με ολόκληρη την ύπαρξή μας, κινδυνεύουμε να μείνουμε εκτός της Βασιλείας Του.
2. Συνεχής πορεία προς την τελειότητα
Αλλά αν, για να σωθεί κανείς, πρέπει να είναι τέλειος, τότε ποιός μπορεί να σωθεί; Πόσο αδύναμοι αποδεικνυόμαστε κάποτε, προκειμένου να κάνουμε και μικρές θυσίες για τον Χριστό! Πόσο μακριά είμαστε από την τελειότητα!… Ποιά είναι η απάντηση σε αυτή την απορία;
Ο απόστολος Παύλος, η δυσπρόσιτη αυτή κορυφή της αγιότητος, γράφει τα εξής: Αδελφοί, εγώ δεν θεωρώ ότι έχω φθάσει στην τελειότητα• αλλά ένα προσπαθώ: Λησμονώ τα όσα πέτυχα στο παρελθόν και επεκτείνομαι και σπεύδω να εφαρμόσω αυτά που είναι μπροστά μου και δεν τα έχω ακόμη εκτελέσει. «Όσοι ουν τέλειοι, τούτο φρονώμεν» (Φιλιπ. γ´ 13-15). Όσοι λοιπον προσπαθούμε να γίνουμε τέλειοι, αυτό το φρόνημα να έχουμε.
Συνεπώς, η τελειότητα δεν είναι στάσιμη κατάσταση, αλλά συνεχής πορεία προσεγγίσεως του απειροτέλειου Θεού• είναι το φρόνημα της συνεχούς πνευματικής αναβάσεως. «Αναβαίνετε, αναβαίνετε, αδελφοί, αναβάσεις προθύμως», μας φωνάζει ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης(✱). Ανεβαίνετε, αδελφοί, ανεβαίνετε με προθυμία τα σκαλοπάτια της αρετής.
Και εμείς οι αδύναμοι και μέτριοι, είμαστε δυνάμει τέλειοι, όταν δεν επαναπαυόμαστε στη μέχρι τώρα πνευματική μας πρόοδο, αλλά συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε, ώστε να ευαρεστήσουμε τελείως στο Θεό! Το να αγωνιζόμαστε όσο μπορούμε και παράλληλα να εκζητούμε το έλεος του Θεού σε ο,τι υστερούμε, αυτό μας συντάσσει με τους τελείους. Αντίθετα είναι πολύ βαρύ, όσο πνευματικά προοδευμένος κι αν είναι κανείς, το να πει και για την πιο μικρή εντολή: «Όχι, αυτό δεν το κάνω». «Δεν τον συγχωρώ». Η «δεν θέλω να κόψω αυτό το πάθος». Τέτοιο φρόνημα αποκλείει από τον Παράδεισο.
***
Το λάθος του πλουσίου νεανίσκου δεν ήταν τόσο ότι δεν νίκησε τη φιλαργυρία του, όσο το ότι δεν ζήτησε τη βοήθεια του Κυρίου. Δεν είπε: «Δυσκολεύομαι να κάνω αυτό που μου ζητάς, θέλω όμως να το κάνω. Βοήθησέ με, Κύριε, Σε παρακαλώ». Ας μη μας φοβίζει λοιπόν η κλήση μας για την τελειότητα, αλλά μάλλον να μας ενθουσιάζει. Είναι το ιδανικό μας, είναι η υπέροχη προοπτική του αγώνα μας! Ας αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις και με ακράδαντη πίστη στη βοήθεια του Κυρίου, ο Οποίος ο,τι μας φαίνεται αδύνατο, θα το κάνει δυνατό με την παντοδύναμη Χάρι Του.
(✱) Ιω. Σιναΐτου, Κλίμαξ, Προτροπή επίτομος…
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Ο Σωτήρ.gr
Παράβαλε και:
Κυριακή ΙΓ. Λουκά: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., λόγοι Μ. Βασιλείου και Μ. Αθανασίου περί ακτημοσύνης και μοναχικής αποταγής.
Αποτελέσματα των παραβάσεων των εντολών του Θεού – Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, Κυριακή ΙΓ. Λουκά.
Περί του πλούτου και των πλουσίων – Οσίου Πατρός ημών Λουκά, Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως της Κρημαίας.
Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά, Γεωργίου Οικονόμου.
