Η όσία Αθανασία της Αιγίνης
Η ΟΣΙΑ Αθανασία, της όποίας η μνήμη εορτάζεται στις 18 Απριλίου, γεννήθηκε και ασκήτεψε στην Αίγινα στους χρόνους της ειδωλολατρίας. Για τη μεγάλη της αρετή αναδείχθηκε ηγουμένη μιας ομάδας μοναζουσών, που ως φροντιστή και πνευματικό οδηγό είχε τον πρεσβύτερο Ματθία, ηγούμενο μιας ασκητικής συνοδείας.
Ο φιλόθεος αυτός άνδρας δοκίμαζε τόση κατάνυξη όταν τελούσε τη θεία λειτουργία, ώστε αυτοί που τον έβλεπαν αποκόμιζαν μεγάλη ωφελεία. Ο Ματθίας έτρεφε πολύ μεγάλη αγάπη στον απόστολο και ευαγγελιστή Ιωάννη. Κάποια χρονιά, στη μνήμη τού άγίου, κι ενώ ετοιμαζόταν να τελέσει την αναίμακτη λατρεία, γέμισε από άφατη κατάνυξη. Άραγε, ρώτησε κάποιον δίπλα του, υπάρχει σήμερα άνθρωπος που είναι άξιος να πάει στην «Έφεσο και να δει τον απόστολο Ιωάννη;
Η λειτουργία άρχισε. και ο μακάριος Ματθίας, για την πίστη και την αγάπη του στον άγιο, αξιώθηκε να τον βλέπει παρόντα στο άγιο θυσιαστήριο από την αρχή μέχρι το τέλος της θείας μυσταγωγίας. Και δεν τον είδε μόνο αυτός: Τον είδαν κι άλλοι δύο που ήταν κοντά του στη διάρκεια του μυστηρίου! Για τρεις μέρες ένιωθε τέτοια κατάνυξη, ώστε δεν μπορούσε νά δοκιμάσει υλική τροφή.
Αντάξια μαθήτρια ενός τέτοιου πνευματικού διδασκάλου υπήρξε η όσία Αθανασία. Την άγία της βιωτή επισφράγισε μ’ έναν οσιακό θάνατο. Κι όταν συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες από την εκδημία της, συνέβη το έξης θαυμαστό:
Ενώ η θεία λειτουργία είχε αρχίσει, ο Κύριος άνοιξε τα μάτια της ψυχής στις δύο κορυφαίες του χορού των μοναζουσών, και τι να δουν! στο κέντρο του ναού δύο φοβεροί άνδρες με αστραφτερή στολή είχαν ανάμεσά τους την Αθανασία. Αμέσως έβγαλαν μια πορφύρα στολισμένη με πετράδια και μαργαριτάρια, και την έντυσαν σαν βασίλισσα. Ύστερα στόλισαν το κεφάλι της με στεφάνι που είχε μπρος και πίσω σταυρούς, κι αφού της έδωσαν στο χέρι Μια ράβδο κοσμημένη με πολύτιμα πετράδια, την οδήγησαν στο άγιο θυσιαστήριο. Την ίδια ώρα η λάρνακα, που περιείχε το λείψανο της όσίας, άρχισε να τρίζει. Κι Αυτός ο τριγμός συνεχίστηκε, μέχρι που συμπληρώθηκε ολόκληρος χρόνος!
«Ως φλοξ πυρός»
Ο ΟΣΙΟΣ Σέργιος του Ραντονέζ (1392) είναι ο ιδρυτής της περίφημης Λαύρας της Αγίας Τριάδος, στο Ζαγκόρσκ της Μόσχας, κι ένας από τους πιο αγαπημένους άγίους του ρωσικού λαού. Κάθε φορά που λειτουργούσε, τον αξίωνε ο Θεός να έχει συλλειτουργό έναν άγγελο.
Κάποτε ο π. Συμεών, _που υπηρετούσε σαν εκκλησιαστικός_ είδε μια φλόγα να βγαίνει από την άγία τράπεζα και να περιβάλλει τον όσιο! Τον είδε ολόκληρο λουσμένο σ’ αυτό το υπερκόσμιο Φως. Όταν ο όσιος ετοιμάστηκε να μεταλάβει, η φλόγα υψώθηκε, μαζεύτηκε σαν ένα πέπλο και βυθίστηκε στο άγιο ποτήριο. Αφού κοινώνησε, απομακρύνθηκε από την άγία τράπεζα και ρώτησε τον κατάπληκτο μοναχό:
– Γιατί, παιδί μου, φαίνεσαι τόσο ταραγμένος;
– αξιώθηκα, γέροντα, να δω τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να σε περιβάλλει!…
Τότε ο όσιος του είπε επιτακτικά:
– Όσο ζώ, να μη φανερώσεις σε κανέναν αυτό που είδες!
Από το βιβλίο: Θαύματα και Αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία. ( Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Αττικής)
