ΤΗ Β’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΎ ΜΗΝΌΣ (Ιουλίου), Μνήμη της εν Βλαχέρναις Καταθέσεως της τιμίας εσθήτος της υπεραγίας Θεοτόκου.
Πατρίκιοι δύο, Γάλβιος και Κάνδιδος οι αυτάδελφοι, εν Ιεροσολύμοις απερχόμενοι προσκυνήσωντες, κατέλαβον την Παλαιστίνην. Κατά δε τους Γαλιλαίους τόπους γενόμενοι και την τιμίαν εσθήτά της Θεοτόκου παρά τινί γυναικί Εβραία ευρόντες τιμωμένην, σπουδήν έθεντο ταύτην αφελέσθαι. Και δη, τοις Ιεροσολύμοις επιδημήσαντες και πάντα άγιον τόπον κατασπασάμενοι και σορόν ομοίαν, τη εν ή η τιμία εσθής της θεομήτορος εναπέκειτο, κατασκευάσαντες, εν τω επανιέναι, ταύτην μεν κενήν εν τω τόπω εκείνης έθεντο’ εκείνην δε μετά του ιερού και θείου ενδύματος ανελόμενοι, της οδού είχοντο. Και καταλαβόντες την Κωνσταντινούπολιν, επέθεντο εν ιδίω προαστείω, Βλαχέρναις επονομαζομένω, κρϋψαι τον θησαυρόν πειρώμενοι. Επεί δε ουκ ηδύναντο, τω βασιλεί καταμηνύουσιν’ ης την εισκομιδήν ακούσας, αφάτου μεν χαράς πληρούται εν τω κατασπάζεσθαι αυτήν, ναόν δε οικοδομήσας εν αυτώ τω προαστείω, την τιμίαν σορόν κατέθετο. Ένθα και νυν αυτή η τιμία σορός κατακειμένη, μέχρι και νυν φυλακτήριον υπάρχει τη πόλει, και νόσων και πολεμίων ελατήριον.
Οι αυτάδελφοι πατρίκιοι, Γάλβιος και Κάνδιδος , πηγαίνοντας στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν, έφτασαν στην Παλαιστίνη. Κατά την επίσκεψή τους στους Αγίους Τόπους, συνάντησαν μία Εβραία, η οποία είχε στην κατοχή της και φύλαγε με πολύ μεγάλη ευσέβεια, μέσα σε ειδικό κιβώτιο την τίμια Εσθήτα (φόρεμα) της Παναγίας.
Τότε οι Γάλβιος και Κάνδιδος, αφού προσκύνησαν το ιερό ένδυμα, έβαλαν σκοπό να το μεταφέρουν στην Κωνσταντινούπολη. Αφού λοιπόν προσκύνησαν τους Αγίους Τόπους, στην συνέχεια κατασκεύασαν ένα ειδικό κιβώτιο, όμοιο με αυτό που είχε η Εβραία γυναίκα και φύλαγε το φόρεμα της Θεοτόκου. Το κιβώτιο αυτό, χωρίς να τους πάρει είδηση η γυναίκα, το άλλαξαν με αυτό που περιείχε την τιμία Εσθήτα. Έτσι λοιπόν πήραν το κιβώτιο με το ιερό ένδυμα και ξεκίνησαν για την Κωνσταντινούπολη.
Όταν έφθασαν στην Πόλη, προσπάθησαν να κρύψουν αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό στο προάστιο της Πόλεως, που ονομάζεται Βλαχέρνες. Επειδή όμως δεν μπορούσαν, γνωστοποίησαν αυτό το γεγονός στον αυτοκράτορα της Πόλεως. Εκείνος μόλις πληροφορήθηκε τη μεταφορά της τιμίας Εσθητος στην Κωνσταντινούπολη, ασπάστηκε με μεγάλη ευλάβεια και ευφροσύνη το ιερό ένδυμα και αμέσως έδωσε εντολή να κατασκευαστεί Ναός και αργότερα, μέσα σ’ αυτόν, τοποθέτησε το ιερό ένδυμα, το οποίο βρίσκεται μέχρι και σήμερα σ’ αυτόν τον τόπο, αποτελώντας φυλακτήριο και συνάμα πολύτιμο κειμήλιο για τους χριστιανούς.
Υμνολογική εκλογή.
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ’.
Θεοτόκε άειπάρθενε, των ανθρώπων ή σκέπη, Έσθήτά και Ζώνην του αχράντου σου σώματος, κραταιάν τη πόλει σου περιβολήν έδω-ρήσω, τω άσπόρω τόκω άφθαρτα διαμείναντα επί σοι γαρ και φύ¬σις καινοτομείται και χρόνος» διό δυσωπούμέν σε, είρήνην τη οικου¬μένη δωρήσασθαι, και ταίς ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.
Απόδοση.
Θεοτόκε Παρθένε, η σκέπη των ανθρώπων, χάρισες στην πόλη σου δην΄νατή περιβολλή και φρούριο την ζώνη και το κάλυμμα του αχράντου Σου σώματος, που ένειναν άφθαρτα με τον άχραντο τόκο σου. Διότι από σένα και η φύση γίνεται καινούρια, και ο χρόνος. Γι’ αυτό σε παρακαλούμε να δωρίσεις στον κόσμο σου ειρήνη, και στις ψυχές μας το μέγα έλεος.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Κοντάκιον. Ήχος δ. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Περιβολήν πάσι πιστοίς αφθαρσίας, θεοχαρίτωτε Αγνή εδωρήσω, την Ιεράν εσθήτά σου, μεθ’ ης το ιερόν, σώμα σου εσκέπασας, σκέπη θεία ανθρώπων ης περ την κατάθεσιν, εορτάζομεν πόθω, και εκβοώντες κράζομεν πιστώς: Χαίρε Παρθένε, χριστιανών το καύχημα.
Παναγία, Συ που έχεις λάβει όλη τη χάρη από τον Θεό και παραμένεις αγνή, συ η σκέπη του κόσμου, δώρισες σε όλους τους πιστούς σαν ένδυμα που περριβάλλει και προφυλάγει από τη φθορά την ιερή Σου εσθήτα, με την οποία σκέπασες το ιερό σου σώμα. Σήμερα εορτάζουμε αυτής ακριβώς της εσθήτας την κατάθεση, και όλοι με πίστη Σου λέμε με δυνατή φωνή: Χαίρε Συ Παρθένε, των Χριστιανών το καύχημα.
Ο Οίκος.
Την καθαράν και αληθή σκηνήν του θεού Λόγου, την έμψυχον νεφέλην, και στάμνον την του Μάννα, την θεοτόκον Μαριάμ, πάν¬τες οι σωθέντες δια του τόκου αυτής εν πίστει μακαρίσωμεν’ και την σεπτήν εσθήτά προσπτυξώμεθα, ήπερ τον Δεσπότην περισχούσα, ως βρέφος εβάστασε, φορέσαντα σάρκα, δι’ ης περ των βροτών η φύσις επήρθη προς μετάρσιον ζωήν και βασιλείαν’ όθεν γεγηθότες, κραυγάζομεν μεγαλοφώνως’ Χαίρε Παρθένε, χριστιανών το καύχημα.
Ολοι οι πιστοί, που σωθήκαμε από τον θάνατο της αμαρτίας με την θυσία του Χριστού, του τόκου της Παναγίας Θεοτόκου Μαριάμ, ας μακαρίσουμε την καθαρή και αληθινή σκηνή, αυτή που είναι η πάμφωτη νεφέλη, Αυτή που σαν στάμνα χώρεσε μέσα της τον Χριστό, που τρέφει τους Χριστιανούς, όπως το μάννα στηνέρημο, και ας αγκαλιάσουμε προσκυνώντας το σεπτό ένδυμα που τύλιξε τον Χριστό και Τον κράτησε σαν βρέφος, όταν για χάρη της σωτηρίας μας φόρεσε την ανθρώπινη σάρκα. Αυτή ακριβώς η Παναγία, με τη συμβολή της στο έργο της σωτηρίας μας, βοήθησε την ανθρώπινη θνητή φύση να ανυψωθεί και να κατακτήσει την ουράνια ζωή και βασιλεία. Προς Αυτήν με χαρά ψάλλουμε με δυνατή φωνή: Χαίρε Παρθένε, το καύχημα των Χριστιανών.
Συναξάριον.
Τη Β’ του μηνός Ιουλίου, μνήμην ποιούμεθα της εν τη Αγία σορώ καταθέσεως της τιμίας εσθήτος της Υπεραγίας Θεοτόκου, εν Βλαχέρναις, επί Λέοντος του μεγάλου, και Βηρίνης της αυτού γυναικός.
Στίχοι.
Χιτών μεν Υιού Χριστοφρουροίς δημίοις,
εσθής δε Μητρός Χριστοφρουρήτω πόλει.
Δευτερίη κατέθεντο σορώ εσθήτά Πανάγνου.
Κατά την δεύτερη ημέρα του μηνός Ιουλίου ενθυμούμεθα την κατάθεση της εσθήτος της Υπεραγίας Θεοτόκου εις την αγία σορό, στον ναό των Βλαχερνών, κατά τη βασιλεία του Λέοντος και της γυναίκας του της Βηρίνης.
Οχιτώνας του Υιού της Παναγίας πήγε στους δημίους που φρουρούσαν το σταυρό Του, ενώ η εσθήτα της Παναγίας μητέρας Του φρουρεί την Πόλη.
Κατά την δεύτερη ημέρα του Ιουλίου, κατέθεσαν στον ναό την εσθήτα της Πανάγνου.
Εξαποστειλάριον. Φως αναλλοίωτον Λόγε.
Μόνη και φύσιν και χρόνον, εκαίνισας θεομήτορ’ άφθορος γαρ σου ο τόκος, άφθαρτος και η εσθής, δι’ ης την πόλιν σου σκέπεις, η και τα σκήπτρα, της ευσεβείας κρατύνεις. (Δις)
Εσύ Θεοτόκε και μητέρα του Θεού, μόνη ανεκαίνισες και τη φύση των ανθρώπων και τον χρόνο, γιατί και ο τόκος σου ήταν άφθορος και η εσθήτα σου άφθαρτη, με την οποία και την πόλη Σου σκεπάζεις, και αναδεικνύεις δυνατούς απέναντι στους εχθρούς τους ευσεβείς βασιλείς.
Δόξα. Και νυν. Ήχος β’.
Φρένα καθάραντες και νουν, συν τοις Αγγέλοις, και ημείς πανηγυρίσωμεν, φαιδρώς εξάρχοντες, δαυϊτικήν μελωδίαν, τη νεάνιδι Νύμ¬φη, του Βασιλέως Χριστού του θεού ημών» ανάστηθι Κύριε, λέγον¬τες, εις την ανάπαυσίν σου, Συ και η κιβωτός του Αγιάσματός σου» ως
γαρ παλάτιον τερπνόν, ταύτην κατεκόσμησας, και κατεκλήρωσας αυτήν, τη πόλει σου Δέσποτα, περιποιείσθαι και σκέπειν, εκ πολε¬μίων βαρβάρων, τη κραταιά δυνάμει σου, ταις ικεσίαις αυτής.
Ελάτε, αφού καθαρίσουμε τη σκέψη και το νου μας, μαζί με τους αγγέλους να πανηγυρίσουμε, αρχίζοντας δαβιτική μελωδίαπρος τιμήν της νέας νύμφης του Βασιλέως Χριστού και ΘΕΟΎ Μας, ΛΈΓΟΝΤΑς: Σήκω, Κύριε, για να δ΄δεχθείς δοξολογία από τους ανθρώπους, Συ και η Μητέρα Σου, που μοιάζει με την κιβωτό της Παλαιάς Διαθήκης, που αγιάσθηκε αφού Σε δέχθηκε μέσα Της. Αυτήν, Δέσποτα, την ανέδειξες σαν παλάτι όμορφο και ευχάριστο, και την καταστόλισες και την άφησες σαν κληρονομιά στην πόλη Σου, για να την περιποιείται και να την σκεπάζει από τους βαρβάρους εχθρούς, με την ανίκητη δύναμή Σου, και τις ικεσίες της.
Απόδοση, Μοναχής Θεοδοσίας.
Πατήστε εδώ για να «κατεβάσετε» τον Παρακλητικόν Κανόνα εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον, σε rar μορφή.
