Ἄκου, ψυχή μου – ἀπόψε ἀγγέλοι ψάλλουν
καὶ στὰ γαλάζια τ’ ἄπειρου χερουβικοὶ χοροὶ
τ’ Ὄνομα ὑμνολογοῦν τοῦ Τρισμεγάλου.
Ὢ παντοδύναμη, ἄφθαρτη, τρανή,
τοῦ κόσμου Αἰτία, π’ ἁρμονικὰ τὴ δόξα Σου ἱστορεῖ
κι’ ἡ γῆ ἡ φθαρτὴ κι’ οἱ ἄφθαρτοι οὐρανοί·
καθὼς ἀπόψε φεύγοντας γοργοὶ
τῶν ἄστρων οἱ φωτόγραφτοι, τρανοί, γιγάντιοι γύροι,
ὕμνους σὲ Σὲ θὰ λὲν ὣς τὴν αὐγή,
κάποιο γλυκοχαρμόσυνο σκοπὸ
θὰ τραγουδήσ’ ἡ λύρα μου κι’ ἡ πούλια ὅσο νὰ γείρη
τὸν ὕμνο τῶν ἀγγέλων θὰ Σοῦ πῶ.
Γ. Βερίτης
Από την συλλογή: Ἄπαντα Ποιήματα, Γ. Βερίτη, «Ἡ Δαμασκός», σελ. 126.
