Ένας ασκητής επίσκοπος. Όσιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής – Ιερά Μονή Παρακλήτου.
Πανίσχυρες, πράγματι, ήταν οι θείες ενέργειες και δυνάμεις, με τις οποίες χαρίτωσε ο Κύριος τον όσιο Νήφωνα, επίσκοπο Κωνσταντιανής «της κατ’ Αλεξάνδρειαν» (4ος αιώνας). Μετά από μία ταραγμένη και άσωτη νεανική ζωή, μετανόησε βαθιά, ευαρέστησε το Θεό με σκληρές ασκήσεις, πνευματικούς αγώνες και ενάρετη πολιτεία, αξιώθηκε θεϊκών χαρισμάτων και αποκαλύψεων και, τέλος, χειροτονήθηκε επίσκοπος Κωνσταντιανής της Αιγύπτου, όπου διακρίθηκε για την αγιοπρεπή ποιμαντορία του.
Η πολιτεία και το έργο του αναγνωρίστηκαν «δια της κατατάξεως αυτού εν τω χορώ των αγίων της αποστολικής Αλεξανδρινής Εκκλησίας, εκ των διπτύχων της οποίας, δια τας καιρικάς περιστάσεις, εξέπεσε και περιήλθεν εις λήθην και αφάνειαν». Έτσι δεν αναφέρεται ούτε στα Μηναία ούτε στους Συναξαριστές.
Ο βίος του, ωστόσο, έχει περισωθεί σε πολλούς ελληνικούς κώδικες. Η μετάφρασή του, εξάλλου, στη σλαβική γλώσσα τον έκανε τόσο δημοφιλή στον σλαβικό ορθόδοξο κόσμο, ώστε, όπως παραδέχτηκε και ο σοβιετικός καθηγητής Π. Ο. Ποτάπωφ, «έχει την πρώτη θέση ανάμεσα στα έργα εκείνα, που διαμόρφωσαν τη θρησκευτική συνείδηση του λαού». Και αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ ο αρχαιότερος σωζόμενος ελληνικός κώδικας ανήκει στον 12ο αιώνα, ο αντίστοιχος σλαβονικός έχει γραφεί το 1219 στο Ροστώφ. Αλλά και τμήμα Ακολουθίας του οσίου (ένας κανόνας του όρθρου σε ήχο πλ. δ’.) σώζεται σε περγαμηνό κώδικα του 13ου αι. της μονής Κρυπτοφέρρης (Δ. δ’. Π).
Ο βιογράφος του οσίου Νήφωνος σε άλλα χειρόγραφα παραμένει ανώνυμος, ενώ σε άλλα αυτοαποκαλείται Πέτρος ιερομόναχος (ή μοναχός και πρεσβύτερος) και παρουσιάζεται μάλιστα ως μαθητής του αγίου. Στοιχεία όμως γλωσσικά, γραμματολογικά και ιστορικά, κοινά σε όλους τους κώδικες, πείθουν ότι ο βίος, στη μορφή που μας παραδίδεται, γράφτηκε πολύ μετά τον 4ο αιώνα. . . .
Πατήστε εδώ για να «κατεβάσετε» τον Παρακλητικό Κανόνα εις τον Όσιον Νήφωνα, σε rar μορφή.
