1 Πολλές φορές βρίσκεται ο άνθρωπος να προσεύχεται κυρτωμένος και γονυκλινής, και έχοντας απλωμένα τα χέρια του στον ουρανό, και ατενίζοντας στο σταυρό του Χριστού, και μαζεύοντας το νου του στην προσευχή. Ενώ λοιπόν ο άνθρωπος παρακαλεί το Θεό με δάκρυα και κατάνυξη, ξαφνικά μια πηγή αναβλύζει μέσα στην καρδιά του με άφατη γλυκύτητα, οπότε παραλύουν τα μέλη του σώματός του, και δε βλέπει τίποτε γύρω του, και σκύβει το πρόσωπό του προς τη γη˙ όμως οι έννοιες και οι λογισμοί του εξαλλάσσονται, ώστε να μην μπορεί να κάνει μετάνοιες από την πολλή χαρά, που διαπερνάει όλο το σώμα του. Πρόσεχε λοιπόν, άνθρωπέ μου, αυτά που διαβάζεις. Γιατί, αν δεν αγωνισθείς, δε θα βρεις αυτά τα ουράνια αγαθά˙ και αν δεν κρούσεις τη θύρα δυνατά και επίμονα και δεν αγρυπνήσεις απέξω, περιμένοντας ν’ ανοίξει, δεν πρόκειται να εισακουσθείς. (102).
Άλλο πράγμα είναι η ηδονή της προσευχής
και άλλο η θεωρία της προσευχής.
2 Άλλο πράγμα είναι η ηδονή της προσευχής και άλλο η θεωρία της προσευχής. Η δεύτερη είναι ανώτερη από την πρώτη, όσο ο τέλειος άνθρωπος διαφέρει από το ατελές παιδάκι. Μερικές φορές οι στίχοι των ψαλμών παίρνουν μια γλυκύτητα μέσα στο στόμα, και ένας στίχος μπορεί να επαναλαμβάνεται πολλές φορές στην προσευχή, χωρίς να επιτρέπει να προχωρήσεις σε άλλο στίχο, και δεν μπορείς να τον χορτάσεις! Άλλοτε πάλι, από την προσευχή γεννιέται κάποια μορφή θεωρίας, η οποία παύει την προσευχή των χειλέων, οπότε γίνεται ο προσευχόμενος σαν άψυχο σώμα, που δεν αναπνέει, και μένει σε έκσταση. Αυτή την κατάσταση την ονομάζουμε θεωρία της προσευχής, και δεν είναι, όπως λένε οι άφρονες, ένα είδος ή μια μορφή ή κάποιο σχήμα φανταστικού πράγματος. Στη θεωρία αυτής της προσευχής υπάρχουν όρια, και μπορούμε να διακρίνουμε διάφορα χαρίσματα. Προσευχή είναι όσο ο νους δεν πέρασε σε κάτι άλλο, υψηλότερο, αφού η γλώσσα και η καρδιά, που είναι τα κλειδιά της προσευχής, ακόμη δουλεύουν. Από δω και πέρα ανοίγει η είσοδος για τα βασιλικά θησαυροφυλάκια. Εδώ πια σταματάει να δουλεύει κάθε στόμα, κάθε γλώσσα και κάθε καρδιά, που είναι ο κυβερνήτης και διαχειριστής των λογισμών˙ σταματάει ακόμη ο νους, που κυβερνά τις αισθήσεις, και η φαντασία, αυτό το ταχύπτερο και αδιάντροπο όρνεο. Και ας μείνουν σ’ αυτή την κατάσταση όσοι έφτασαν ζητώντας τη βασιλεία του Θεού, διότι ήδη είναι παρών ο οικοδεσπότης! (134).
Από το βιβλίο: Ανθολόγιο από την ασκητική εμπειρία του Αγίου Ισαάκ του Σύρου. Ερμηνευτική απόδοση – επιμέλεια, Κωνσταντίνου Χρ. Καρακόλη, Δρος Θεολογίας, Φιλολόγου.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
