Κάνουμε τον σταυρό μας, παραμένουμε άνθρωποι … – Δημήτρη Καπράνου.

Γεμάτα έκπληξη τα μηνύματα για τα όσα συμβαίνουν στην Σουηδία…

… στην χώρα την οποία μέχρι πρό τινος κάποιοι μας την παρουσίαζαν ως «πρότυπο του σοσιαλισμού»… Μαρτυρίες Σουηδών νοσηλευτών, οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητος, αναφέρουν ότι τα ασθενοφόρα δεν ανταποκρίνονται και δεν μεταφέρουν σε νοσοκομεία ασθενείς άνω των 65 ετών, οι οποίοι έχουν προσβληθεί από τον κορωνοϊό. Τους αφήνουν ή να θεραπευθούν «από μόνοι τους» ή -το πλέον σύνηθες- να πεθάνουν στο σπίτι ή σε κάποιο οίκο ευγηρίας, υπό συνθήκες ασφυξίας, αφού σε περίπτωση που η κατάσταση του ασθενούς επιδεινωθεί χρειάζεται αναπνευστήρα και νοσηλεία σε Μονάδα Εντατικής θεραπείας!

Πού είναι το παράξενο;

Ποιά ήταν εκείνη η σκανδιναβική χώρα η οποία επέλεξε την «ουδετερότητα» έναντι των Ναζί, αλλά συγχρόνως υπέγραψε μαζί τους αποκλειστικότητα για την πώληση χάλυβα;

Ποιά ήταν η «ουδέτερη» χώρα η οποία επέτρεψε να περάσουν από το έδαφός της χιλιάδες Ναζί στρατιώτες, οι οποίοι κατέλαβαν και έπνιξαν στο αίμα την Νορβηγία;

Σε ποιά χώρα οι Εβραίοι, που έφευγαν από άλλες χώρες και κατέφευγαν εκεί, τα διαβατήριά τους «σταμπάρονταν» με το γράμμα «J» ώστε να αναγνωρίζονται εύκολα «σε περίπτωση που θα υπήρχε ανάγκη»;;

Σήμερα σε ποιά χώρα το ναζιστικό κόμμα είναι τρίτη δύναμη ενώ «τάγματα εφόδου» χαιρετούν ναζιστικά και παρελαύνουν στους δρόμους των πόλεων;

Σε ποιά σκανδιναβική χώρα έχουμε κάθε τόσο δολοφονικές επιθέσεις εναντίον έγχρωμων μεταναστών, τους οποίους οι «προοδευτικοί» κάτοικοί της εισήγαγαν μαζικά μετά το ΄70 για να τους αναθέτουν τις «βαρειές δουλειές» αλλά τώρα δεν χρειάζονται τους (πολλούς πλέον) απογόνους τους;

Για όσους γνωρίζουν την σκανδιναβική -και κυρίως την σουηδική- κοινωνική πραγματικότητα, η «ευγονική» η οποία εφαρμόσθηκε εντέχνως στην Σουηδία, δεν αποτελεί έκπληξη. «Κάποιοι ηλικιωμένοι είχαν ακόμα χρόνια μπροστά τους, αλλά τους στέρησαν αυτήν την επιλογή. Δεν τους έστελναν στα νοσοκομεία και επί της ουσίας τους άφηναν να πεθάνουν από ασφυξία. Πέθαναν μην μπορώντας να ανασάνουν. Είναι πολύ δύσκολο να στέκεσαι μπροστά σε έναν άνθρωπο και να τον βλέπεις να πεθαίνει από έλλειψη οξυγόνου», ανέφερε στο BBC η Latifa Löfvenberg, η οποία εργάζεται τώρα σε ένα από τα μεγάλα νοσοκομεία αναφοράς για τον κορωνοϊό στην Στοκχόλμη.

Τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των ασθενών που φροντίζει είναι μια επί πλέον ένδειξη της πολιτικής της Σουηδίας έναντι της πανδημίας. «Δεν έχουμε καθόλου ηλικιωμένους ασθενείς», λέει και συμπληρώνει «όλοι οι ασθενείς είναι γεννηθέντες του ’70, του ’80 και του ‘90» αναφέρει το ρεπορτάζ…

Το 1977 βρεθήκαμε με τη γυναίκα μου φιλοξενούμενοι φίλων, σε χώρα της Σκανδιναβίας. Κάποια μέρα μας είπε ο φίλος «Πάμε να δούμε την μητέρα μου». Και πήγαμε -κάνα μισάωρο με το αυτοκίνητο- σε ένα κατάλευκο, ψυχρό, γηροκομείο, όπου οι υπερήλικες ζούσαν σε ένα καταπράσινο, ήσυχο περιβάλλον. Μείναμε καμμιά ώρα, ο φίλος μας φίλησε την μαμά του (μια υπέροχη γριούλα) στο μέτωπο και μπήκαμε στο αυτοκίνητο. «Πόσο καιρό έχεις να την δεις;» ρώτησε η γυναίκα μου.. «Την βλέπω μια φορά κάθε χρόνο!» της απάντησε. Έκτοτε η γυναίκα μου δεν ξαναπάτησε στην Σκανδιναβία!

Η/Υ ΠΗΓΗ:
ΕΣΤΙΑ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ: 23 Μαϊου 2020

Κατηγορίες: Άρθρα, Ιστορικά, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.