Ο Ηρώδης ο Αττικός.

Ο Ηρώδης εφημίζετο ως απόγονος ενδόξων προγόνων, ο δε οίκός του έγινεν ονομαστός, αφ’ ότου ο πατήρ του, ο Ιούλιος Αττικός, ανεύρε κατά τύχην αμέτρητον θησαυρόν εις μίαν οικίαν του. Μετά τον γάμον δε αυτού ηύξησεν ακόμη περισσότερον την περιουσίαν του δια της μεγάλης προικός, την οποίαν έλαβεν από την σύζυγόν του. Ευηργέτησε πολυειδώς τον δήμον των Αθηναίων, αποθανών δε αφήκε δια διαθήκης εις ένα έκαστον των συμπολιτών του ετήσιον κληροδότημα μιας μνας. Η μνα είχεν εκατόν δραχμάς Αττικάς˙ ώστε, αν υπολογίσωμεν τον πληθυσμόν της πόλεως κατά την εποχήν εκείνην εις 6.000, το ποσόν που θα επληρώνετο εις τους συμπολίτας του κατ’ έτος ήτο υπέρογκον, ανερχόμενον εις 600.000 Αττικών δραχμών.
Εφρόντισεν ιδιαιτέρως δια την ανατροφήν του υιού του Ηρώδου και προς τον σκοπόν αυτόν εκάλεσε με μεγάλους μισθούς τους ενδοξοτάτους από τους τότε διδασκάλους, ρήτορας και φιλοσόφους. Και ο μαθητής πράγματι έγινεν εις εκ των περιφημοτέρων ρητόρων και φιλοσόφων.
Ενώ ακόμη έζη ο πατήρ του, ο Ηρώδης, εις ηλικίαν είκοσι πέντε ετών, διωρίσθη υπό του αυτοκράτορος Αδριανού διοικητής των ελευθέρων πόλεων της Ασίας. Βλέπων δε ότι η πόλις της Τρωάδος εστερείτο ύδατος, εζήτησε και έλαβε παρά του βασιλέως εξακόσια τάλαντα δια την κατασκευήν νέου υδραγωγείου. Αλλά το έργον, δια να συμπληρωθή, εχρειάζετο άλλα εκατόν τάλαντα, οι δε άλλοι διοικηταί της Ασίας δεν ηθέλησαν να συμπληρώσουν το ποσόν τούτο, λέγοντες ότι είναι άδικον να δαπανώνται τα εισοδήματα πεντακοσίων πόλεων εις τας κρήμας μιας και μόνης πόλεως. Και τότε ο γενναίος πατήρ του Ηρώδου εχορήγησεν εξ ιδίων το επί πλέον της δαπάνης.
Ο Ηρώδης μετά ταύτα έλαβε και το αξίωμα του υπάτου, κατά το έτος 143, επί του αυτοκράτορος Αντωνίνου του Ευσεβούς. Διότι, καθώς οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες ελάμβανον τα μέγιστα πολλάκις αξιώματα των Αθηνών, ούτω συνέβαινε και Έλληνες, ιδίως Αθηναίοι, να διορίζωνται ύπατοι της όλης αυτοκρατορίας.
Αλλά τον πλείστον χρόνον της ζωής του ο Ηρώδης παρέμεινεν εις τας Αθήνας και εις τας λαμπράς επαύλεις, τας οποίας είχεν εις τα περίχωρα των Αθηνών και ιδίως εις τον Μαραθώνα. Εκείνο όμως, το οποίον κατέστησεν αθάνατον το όνομα του Ηρώδου, είναι τα πολυάριθμα οικοδομήματα και άλλα κτήρια, με τα οποία εκόσμησε τας Αθήνας και ολόκληρον την Ελλάδα και δια την κατασκευήν των οποίων εξώδευσεν αμύθητα ποσά.
Κατεσκεύασεν εντός τεσσάρων ετών το λαμπρόν εκ λίθου Πεντελησίου στάδιον, πλησίον του Ιλισού, επί των ερειπίων του οποίου ο μέγας εθνικός ευεργέτης Γεώργιος Αβέρωφ έκτισε το σημερινόν στάδιον τω 1896, επ’ ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήτο μήκους εξακοσίων ποδών και ηδύνατο να περιλάβη ολόκληρον τον δήμον των Αθηναίων. Οι συμπολίταί του Αθηναίοι εθαύμασαν το έργον και παρετήρησαν ότι ορθώς πράγματι επωνομάσθη Παναθηναϊκόν.
Ο Ηρώδης εσκέπτετο ότι το να εξοδεύη τα χρήματά του δια κατασκευήν έργων, τα οποία εκόσμουν τας πόλεις και έτρεφον τους εργαζομένους, ήτο προτιμότερον από του να τρέφη τους αργούς συμπολίτας του.
Ο Ηρώδης αφιέρωσεν εις την μνήμην της συζύγου του Ρηγίλλης θέατρον, το οποίον εκτίσθη καθ’ ολοκληρίαν από κέδρον, του οποίου όμοιον δυσκόλως ηδύνατο να ευρεθή εις όλον τον κόσμον. Εκτός τούτου έκτισεν Ωδείον, κείμενον εις τας νοτιοδυτικάς υπωρείας της Ακροπόλεως, το ονομαζόμενον Ωδείον Ηρώδου του Αττικού. Έκτισεν επίσης θέατρον εις την Κόρινθον, εχορήγησε πλούσια αναθήματα και κοσμήματα εις τον επί του Ισθμού ναόν του Ποσειδώνος και κατεσκεύασε λουτρά εις τας Θερμοπύλας.
Η Ιταλία, η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Εύβοια, η Βοιωτία, η Πελοπόννησος έτυχον παρ’ αυτού πολλών ευεργεσιών. Αι δε Ελληνίδες πόλεις ενταύθα και εις την Ασίαν εξεδήλωσαν την ευγνωμοσύνην των προς αυτόν εις πολλάς επιγραφάς και τον απεκάλεσαν προστάτην και ευεργέτην.
Ο Ηρώδης απέθανεν εις ηλικίαν 76 ετών, εις τον Μαραθώνα, και εκηδεύθη πανηγυρικώς υπό των Αθηναίων εις το υπ’ αυτού ιδρυθέν Παναθηναϊκόν στάδιον.
Κ. Παπαρρηγόπουλος (Διασκευή).

Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Ιστορικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.