Συχνά, σε στιγμές ειλικρινείας και αυτογνωσίας, καταλαβαίνουμε πως θα έπρεπε να χύσουμε πολλά δάκρυα για τις αμέτρητες αμαρτίες και τις αβλεψίες μας! Τότε είναι που αντιλαμβανόμαστε ως μια απλούστατη και φυσική κίνηση το να συγχωρούμε στους συνανθρώπους μας τις δικές τους παραλήψεις. Τι κρίμα όμως! Οι στιγμές αυτές είναι απελπιστικά λίγες!
Πάντως, αν είναι κάτι που μας προάγει στην Πνευματική ζωή, είναι αυτή η διάθεση συγχωρητικότητος και ειλικρινούς μετανοίας. Και τούτο διότι με τις αρετές αυτές, ομοιάζουμε προς τον πολυεύσπλαχνο Κύριό μας, ο οποίος και από τον Σταυρό Του ακόμη κατανοούσε και συγχωρούσε τους σταυρωτές Του! Γι’ αυτό και ευλογεί ιδιαιτέρως όλες εκείνες τις ψυχές που μιμούνται αυτή Του την μακροθυμία! Να ένα αξιομίμητο παράδειγμα. …
