«Θεέ μου, μη με δοξάσεις εδώ στη γη».

Λέγεται για τον αββά Παμβώ ότι τρία χρόνια επέμενε να παρακαλεί τον Θεό λέγοντας: «Μη με δοξάσεις εδώ στη γη». Και ο Θεός τόσο τον δόξασε, ώστε να μην μπορεί να τον αντικρίσει κανείς στο πρόσωπο, από τη δόξα που είχε, – γιατί έλαμπε πολύ. Το ίδιο χάρισμα είχαν και ο αββάς Σισώης και ο αββάς Σιλουανός.

Ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός διηγήθηκε ότι κάποιος πνευματικός γέροντας ζούσε έγκλειστος και ήταν φημισμένος στην πόλη και είχε δόξα πολλή. Του μήνυσαν κάποτε ότι κάποιος άγιος γέροντας ήταν στα τελευταία του και να πάει να τον αποχαιρετήσει πριν από την κοίμησή του. Σκέφτηκε τότε: «Αν πάω στη διάρκεια της ημέρας, θα τρέχουν από πίσω μου οι άνθρωποι και θα με τιμήσουν και πολύ, και κάτι τέτοια δεν θα είναι ευχάριστον. Θα πάω λοιπόν το βράδυ με το σκοτάδι, και δεν θα με δει κανείς». Έτσι, βγήκε βράδυ από το κελλί του θέλοντας να περάσει απαρατήρητος, και αμέσως ο Θεός έστειλε δύο αγγέλους με λαμπάδες να του φέγγουν. Όταν είδε όλη η πόλη αυτή τη δόξα, έτρεξε από πίσω του. Και όσο θέλησε να αποφύγει τη δόξα, τόσο δοξάστηκε, σύμφωνα με τον λόγο της Γραφής: «Καθένας που υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί, όποιος όμως ταπεινώσει τον εαυτόν του, θα υψωθεί».1

Είπε ο αββάς Ισαάκ: «Όταν ήμουν νέος, καθόμουν με τον αββά Κρόνιο, και ποτέ δεν μου είπε να κάνω κάποια δουλειά, αν και ήταν γέρος και έτρεμε, αλλά ο ίδιος σηκωνόταν και έφερνε την κανάτα σ’ εμένα και σε όλους. Και με τον αββά Θεόδωρο της Φέρμης κάθισα, και ούτε αυτός μου έλεγε να κάνω τίποτε, αλλά και το τραπέζι μόνος του το έστρωνε και έλεγε. ¨Αδελφέ, αν θέλεις, έλα να φας¨. Εγώ του έλεγα. ¨Αββά, ήρθα σ’ εσένα για να ωφεληθώ, και γιατί δεν μου λες κάτι να κάνω;¨ Ο γέροντας όμως πάντοτε σιωπούσε».
Πήγα λοιπόν και το είπα στους γέροντες, και εκείνοι ήρθαν σε αυτόν και του είπαν: ¨Αββά, ο αδελφός ήρθε στην αγιοσύνη σου για να ωφεληθεί. Γιατί δεν του λές να κάνει κάτι;¨ Ο γέροντας τους αποκρίθηκε: ¨Μήπως είμαι κοινοβιάρχης ώστε να τον διατάξω; Εγώ πάντως τίποτε δεν του λέω, αν όμως θέλει, ό,τι με βλέπει να κάνω, ας το κάνει και αυτός¨. Από τότε λοιπόν προλάβαινα και έκανα ό,τι πήγαινε να κάνει ο γέροντας. Αυτός μάλιστα, ό,τι έκανε, το έκανε σιωπηλός. και αυτό με δίδαξε, ό,τι κάνω, να το κάνω σιωπώντας».

Ο αββάς Πέτρος διηγούνταν ότι, καθώς ο αββάς Μακάριος φερόταν με ακακία σε όλους τους αδελφούς και ταπείνωνε τον εαυτό του σε όλους, μερικοί του έλεγαν: «Γιατί κάνεις έτσι τον εαυτό σου;» Εκείνος αποκρινόταν: «Δώδεκα χρόνια υπηρέτησα τον Χριστό μου, για να μου δώσει το χάρισμα αυτό, και τώρα με συμβουλεύετε να το αποβάλω;».

Ο αββάς Ποιμήν έλεγε: «Αν ταπεινώσεις τον εαυτό σου, θα έχεις ανάπαυση σε όποιον τόπο και να καθίσεις».

Έλεγαν για τον αββά Πέτρο και τον αββά Επίμαχο ότι ήταν συνασκητές,2 στη Ραϊθώ. Κάποτε που γινόταν κοινό γεύμα στην εκκλησία, τους ανάγκαζαν να περάσουν στο τραπέζι των γερόντων, και μετά από πολλές πιέσεις, πήγε μόνο ο αββάς Πέτρος.
Όταν σηκώθηκαν από το γεύμα, τον ρώτησε ο αββάς Επίμαχος: «Πώς τόλμησες να πας στο τραπέζι των γερόντων;» «Αν καθόμουν μαζί σας», απάντησε ο αββάς Πέτρος, «οι αδελφοί θα με προέτρεπαν, ως γέροντα, να ευλογήσω πρώτος, και θα ήμουν ως μεγαλύτερος από εσάς. Τώρα όμως που πήγα δίπλα στους πατέρες, ήμουν ο πιο μικρός από όλους και με ταπεινότερο λογισμό».

Ο Πέτρος, ο πρεσβύτερος του Δίου, όταν τύχαινε να προσευχηθεί μαζί με κάποιον, επειδή για την ιεροσύνη του αναγκαζόταν να στέκεται μπροστά, με την ταπεινοφροσύνη έβαζε νοερά τον εαυτό του πίσω από τους άλλους, ομολογώντας την αμαρτωλότητά του, όπως αναφέρεται στον βίο του αββά Αντωνίου. Και κάνοντας έτσι δεν λυπούσε κανέναν.

Είπε ένας γέροντας: «Ή να φύγεις εντελώς από τους ανθρώπους, ή, όντας στον κόσμο, να τον εμπαίζεις παρουσιάζοντας τον εαυτό σου μωρό τις περισσότερες φορές».

Υποσημειώσεις.
1. Λουκ. 14, 11. 18, 14.
2. Η λέξη συμφωνηταί του κειμένου σημαίνει μοναχούς που ασκητεύουν μαζί, αλλά όχι με σχέση γέροντα και υποτακτικού.

Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»

Τόμος 2-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος

Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Θαυμαστά γεγονότα. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.