Αγαθοεργία. Κάμε καλό κι ας κείτεται. Κάμε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό.
Αδικία. Αδικίας σπυρί σπαρμένο, κι αν φυτρώση, δεν σταχυάζει. Αδικομαζωμένα, αδικοσκορπισμένα. Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα.
Αλήθεια και ψεύδος. Όταν λες την αλήθεια, το Θεός έχεις βοήθεια. Η αλήθεια πλέει σαν το λάδι στο νερό.
Αλληλοβοήθεια. Το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο. Βάστα με να σε βαστώ, ν’ ανεβούμε στο βουνό.
Όποιος δεν ξέρει να βοηθάη, μένει κατάμονος και δυστυχάει.
Αλόγιστη ενέργεια. Όποιος δεν βλέπει που πατεί, στη λάσπη θα να πέση.
Ανταπόδοση. Ο καθένας, όπως δουλεύει, πληρώνεται. Ο Θεός αργεί, αλλά δε λησμονεί.
Βία. Όποιος τρέχει στην αρχή, γρήγορα αποσταίνεται. Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει. Η βιάση ψήνει το ψωμί, μα δεν το καλοψήνει. Όσο βιάζεται η γριά, τόσο κόβεται η κλωστή.
Γερόντων πείρα. Άκουε γέρου συμβουλή και παιδεμένου γνώμη.
Πίστη στο Θεό. Ο Θεός είναι ψηλά, μα βλέπει χαμηλά. Αρνί που βλέπει ο Θεός, ο λύκος δεν το τρώγει. Δεν έχει ο φτωχός, μα έχει ο Θεός. Μην απελπίζης άνθρωπο με τη δική σου γνώση, γιατί δεν ξέρεις ο Θεός τι έχει να του δώση.
Εργασία – αργία. Η δουλειά νικάει τη φτώχεια. Έκατσε η δουλειά στην πόρτα και κυνήγησε τη φτώχεια. Ο δουλευτής ποτέ του δεν πεινάει. Η πείνα περνάει από το κατώφλι του δουλευτή και μέσα δεν μπαίνει. Η αργία γεννά κάθε αμαρτία. Ο αργός κάθε μέρα το έχει γιορτή.
Ευγένεια. Αν χάθηκαν τα χρήματα, η αρχοντιά απομένει. Η αρχοντιά μυρίζει από μακριά. Βασιλικός κι αν μαραθή, τη μυρουδιά την έχει.
Οκνηρία. Όποιος βαριέται, πολλά στερεύεται. Ακαμάτης νέος, γέρος διακονιάρης. Ακαμασιά, σπιτιού ξεθεμελιώστρα. Αν πεινάη ο ακαμάτης, ψυχοπόνεση δεν έχει.
Πονηρών καταστροφή. Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες.
Σύνεση. Τα γράμματα είναι καλά, μα να ‘χη νου και γνώση.
Από τη συλλογή παροιμιών Ν. Πολίτου.
Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
