Καπου εκεί, σε μια διαδρομή στο Άγιον Όρος, συναντώ ένα γεροντάκι να διαβάζει ένα πνευματικό βιβλίο. Θελησα να του ζητήσω την ευχή του και να συνεχίσω την διαδρομή μου για το επόμενο μοναστήρι.
– Την ευχή σας Γέροντα.
Σκύβω ευλαβικά να του ασπαστώ το χέρι. Αυτό το χέρι που με το κομποσχοίνι τόσα χρόνια είχα γίνει ένα.
– Την ευχή μου παιδί μου να χείς.
Και όπως σηκώνομαι μου αρπάζει το χέρι και το φιλάει ευλαβικά το γεροντάκι!
– Γέροντα ρωτάω ο αφελής γιατί μου ασπαστήκατε το χέρι; Δεν είμαι ιερέας;
– Παιδί μου ξεχνάς ότι αυτό το χέρι το έχει φτιάξει ο ίδιος ο Θεός; Αυτό λοιπόν και εγώ φίλησα. Είσαι εικόνα Θεού, είσαι ο αδελφός μου.
Εκεί κατάλαβα,γεμάτος συναισθήματα την διαφορά του Αγίου Όρους με τον έξω κόσμο. Ήταν όλα όσα ήθελα να δω.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Βήμα Ορθοδοξίας: 12 Οκτωβρίου 2020
