Περί χαμένων γενεών και ιδεοληψιών – Βασίλη Νέδου.

Από το 2008 και μετά, το διεθνές σύστημα –εν μέρει, αλλά και στο σύνολό του– έχει γνωρίσει μια σειρά από εξάρσεις υφιστάμενων κρίσεων. Από τη χρηματοπιστωτική, οικονομική, δημοσιονομική κρίση και, στη συνέχεια, το μεταναστευτικό φαινόμενο και τις εξάρσεις των γεωπολιτικών κρίσεων, όπως προκύπτει από τους πολλαπλούς περιφερειακούς πολέμους που διαρκώς ξεσπούν.

Η Ελλάδα –αρχικά λόγω ενός συνδυασμού αδυναμίας προσαρμογής στη νέα οικονομία και κάποιων λανθασμένων επιλογών από την Ε.Ε. εν συνεχεία– λόγω γεωγραφίας βρέθηκε, και παραμένει, στο επίκεντρο όλων αυτών των εξάρσεων. Εχουν ήδη περάσει 12 χρόνια ακραίων συνθηκών, οι οποίες έπληξαν κατά κύριο λόγο τις νεότερες γενιές. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η οικονομική κρίση οδήγησε στην «έξοδο» χιλιάδων –κυρίως νέων ανθρώπων– από τη χώρα, με το κύμα «αντιστροφής» να παραμένει αδύναμο.

Η στήλη έχει θέσει το ζήτημα του διαγενεακού χάσματος σχεδόν προ δεκαετίας. Ωστόσο λίγα πράγματα φαίνεται να έχουν βελτιωθεί, παρά κάποιες κατά καιρούς φιλότιμες προσπάθειες, που δεν μεταφράστηκαν ποτέ σε αποτελέσματα. Η τύχη του υπουργείου Παιδείας τα τελευταία χρόνια, το οποίο πέφτει από το κακό στο χειρότερο, είναι μια ισχυρή ένδειξη για το πόσο ουσιαστική μέριμνα υπάρχει για τις επερχόμενες γενιές. Αλλά αυτή δεν είναι παρά λεπτομέρεια. Η υγειονομική κρίση και το lockdown ήλθαν ουσιαστικά να επιδεινώσουν την κατάσταση, καθώς ακύρωσαν και εκείνη τη διέξοδο που υπήρχε για αρκετούς από τους νέους, τη σχετικά ευκολότερη μετανάστευση για εργασία εντός της Ε.Ε.

Πρακτικά, εκείνο που ετέθη σε παύση είναι η δυνατότητα των νέων να «αποδράσουν» από μια χώρα η οποία λειτουργεί σαν απολίθωμα μιας άλλης εποχής. Και, κυρίως, από μια χώρα η οποία επιβιώνει παραδόξως ακόμα με βάση τις συνήθειες, τις αντιλήψεις περί «κανονικότητας» και τις ιδεοληψίες της γενιάς που κυμαίνεται μεταξύ 60 και 70 ετών.

Προφανώς το πρόβλημα δεν είναι ηλικιακό. Είναι ζήτημα βαθιά συνδεδεμένο με τη νοοτροπία που έχει αναπτύξει η συγκεκριμένη γενιά, ιδιαιτέρως όσον αφορά τα πρόσωπα που ακόμη εξουσιάζουν τη χώρα μέσω των δικτύων που άντεξαν μέσα από την κρίση.

Είναι πιθανόν τους επόμενους μήνες η έξοδος από την υγειονομική κρίση, τα κεφάλαια που θα έλθουν από την Ε.Ε. και ένα καλό σχέδιο να οδηγήσουν σε κάποια ανάκαμψη. Δεν νοείται όμως καμία ανάκαμψη αν αυτή δεν περιλαμβάνει νέους με προοπτικές για το μέλλον και όχι «καριέρες» των 400 και 500 ευρώ…

Η/Υ ΠΗΓΗ:
Η Καθημερινή: 09 Δεκεμβρίου 2020

Κατηγορίες: Άρθρα, Ιστορικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.