Γεγονός Α :
Κάποτε, σ’ ένα χωριό, λειτουργούσε ένας ευλαβής ιερέας, σ’ ένα παλιό εξωκλήσι, πολύ χαμηλοτάβανο. Όταν είπε : «τας θύρας, τας θύρας, εν σοφία πρόσχωμεν», πήρε στα χέρια του το ιερό κάλυμμα του «Αέρα» και άρχισε να το κινεί πάνω από τα Τίμια Δώρα, ενώ ο ψάλτης έλεγε το «Πιστεύω».
Ξαφνικά από το ταβάνι του Ιερού Βήματος, που ήταν χαμηλό, έπεσε μια σαύρα, μέσα στο Άγιο Ποτήριο!! Η σαύρα πνίγηκε. Ατάραχος όμως ο παππούλης αυτός, συνέχισε τη Θεία Λειτουργία, σαν να μην συνέβαινε τίποτα! Κοινώνησε αυτός, κοινώνησε δυο – τρεις Χριστιανούς, οι οποίοι τελούσαν και τη Θεία Λειτουργία στο εξωκλήσι αυτό, και στο τέλος, – δόξα στο όνομά Σου Κύριε και δόξα στην πίστη εκείνου του ανώνυμου ιερέα – κατέλυσε την Θεία Κοινωνία, τρώγοντας και τη σαύρα!
Μάλιστα! Έφαγε και τη σαύρα, η οποία όμως, είχε ποτισθεί με το Αίμα του Θεανθρώπου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού! Πώς να μην θαυμάσεις αυτού του είδους την πίστη! Πώς να μην υποκλιθείς μπροστά στην ευλάβεια ενός τέτοιου Λειτουργού ιερέα! Ολοζώντανο το θαύμα! Κι ύστερα μας λένε ότι μεταδίδονται μικρόβια!… Πως να μην γονατίσεις και να ασπαστείς τα πόδια του ανώνυμου αυτού ιερέα, που ομολόγησε τόσο άφοβα και με τόσο ζωντανή πράξη την πίστη του προς τον Χριστό κατά την φρικτή Κατάλυση της Θείας Κοινωνίας, εκείνης της αξέχαστης γι’ αυτόν Θείας Λειτουργίας!
Γεγονός Β :
Προ ετών, συζητώντας με έναν Χριστιανό, με ρώτησε : «αν πέσει μια μύγα μέσα στο Άγιο Ποτήριο, θα τη φάτε»; Κι εγώ του απάντησα «ΝΑΙ» (γιατί μου είχε συμβεί). Μου είπε : «Ξέρετε τι συνέβη στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στα Ψαρά, όπως μας διασώζει η παράδοση;
Σε μια περιοχή του νησιού, που λέγεται Φιδόλακκος, υπάρχει ένα Μοναστήρι, της Αγίας Ματρώνας. Την παλαιά εποχή, εκείνος ο λάκκος είχε πολλά φίδια. Κάποτε, σε μια Λειτουργία, ένα μικρό φίδι από τον θόλο του Αγίου Βήματος, έπεσε μέσα στο Άγιο Ποτήριο, αμέσως μετά την Θεία Μεταβολή. Ο παπάς τρόμαξε και έφριξε! Τι να έκανε; Να το πετάξει; Δεν μπορούσε, γιατί είχε ποτιστεί με τη Θεία Κοινωνία. Κοινώνησε τους λίγους πιστούς, που είχαν έλθει στην Θεία Λειτουργία και στην Κατάλυση αναγκάστηκε να το φάει.
Η Χάρη του Θεού τον σκέπασε, όπως και τόσους άλλους, και δεν έπαθε τίποτα. Ψυχικά όμως κατεβλήθη πολύ. Αγανάκτησε και, όπως ήταν, βγήκε έξω από τον ναό και με δυνατές, πονεμένες κραυγές, ζήτησε από τον Χριστό να εξαφανίσει όλα τα φίδια από το νησί. Έτσι, μέχρι σήμερα, στα Ψαρά δεν υπάρχουν φίδια, ούτε ένα!!
Αποσπάσματα από το βιβλίο του πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Αναγνωστοπούλου με τίτλο : ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.
