«Εκεί θα πας…» – Ιερομ. Προδρόμου Νεοσκητιώτου.

Πολλές φορές συζητούσα το θέμα της φυγής μου από το κοινόβιο. Με ενθουσίαζε η ησυχαστική και σκητιωτική ζωή.
Ήταν αρνητικός στην φυγή μου, διότι έβλεπε ότι είναι επικίνδυνο και με στήριζε στην παραμονή μου στο κοινόβιο.
Η υπακοή είναι το Α και το Ω για τον μοναχό και ο υποτασσόμενος με απλότητα ξεφεύγει από την πανουργία των δαιμόνων.
Ο καλός υποτακτικός υπομένει τις δυσκολίες του «μονήρους βίου» και το μέχρις αίματος μαρτύριο της υπακοής, έχοντας αγάπη και εμπιστοσύνη στον Γέροντά του. Υπάρχει όμως και ο κίνδυνος της επιφανειακής υποταγής και στην περίπτωσι αυτή απουσιάζει η υπομονή και η αδάμαστη καρτερία. Έτσι νικώμεθα από τους λογισμούς φυγής και εγκαταλείψεως του κοινοβίου. Οι επιπτώσεις πολλές και όπως χαρακτηριστικά λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος «Ο μετά βοηθείας εις λίθον τον πόδαν προσκόψας, εκτός βοηθείας υπάρχων, πάντως ου προσκόπτειν μόνον, αλλά και αποθνήσκειν έμελλεν» (Κλίμαξ Λόγ. Δ’ Περί υπακοής).
Ο γέροντας αν και δεν ευνοούσε τέτοιες μετακινήσεις, προσκρούοντας στην απαιδευσία και στο θέλημά μου, υπεχώρησε. Ήταν πασχάλιος περίοδος του 1993, όταν συζήτησα το θέμα αυτό, στο υπαίθριο αρχονταρίκι του Γέροντος.
Να φύγης, μου λέγει, αλλά πού θα πάς;
Η Κερασιά Γέροντα πάντα με ενθουσιάζει, του απήντησα.
Με κοίταξε, ρίχνοντας το διαπεραστικό βλέμμα επάνω μου, λες και μου έκανε ψυχογράφημα, και λέγει:
Όχι, δεν είσαι για εκεί. Εσύ είσαι φιλάσθενος.
Τότε του λέγω, υπάρχει ένα κελλί στην Νέα Σκήτη, των Αγίων Αναργύρων, αλλά υπάρχουν δυσκολίες! Δεν το δίνουν οι πατέρες.
Εκεί θα πας. Θα φιλοξενηθής ας υποθέσουμε 8-10 ημέρες σε γειτονικό κελλί, θα το ζητήσης και θα στο δώσουν!
Πρόσεξε όμως φεύγοντας από το κοινόβιο να μην παρασύρης κανέναν μαζί σου και να μην συγκοινοβιάσης με παραδελφό σου.
Στην δίνη της φυγής και της φροντίδας δια την αποκατάστασί μου, ξέχασα τελείως τα λόγια του Γέροντος, αλά κινήθηκα προς την Νέα Σκήτη. Τα εμπόδια αρκετά, αλλά με στήριξε τότε ο Γέροντας Γαβριήλ της Συνοδίας των Σπυριδωναίων. Φιλοξενήθηκα οκτώ ημέρες στην Συνοδία αυτή.
Όλα τα εμπόδια διελύθησαν, η Σκητιωτική Σύναξις, αλλά και η Σύναξις της κυριάρχου Μονής του Αγίου Παύλου μου παραχώρησαν την Καλύβη των Αγίων Αναργύρων. Αφού τακτοποιήθηκα, μετά σκέφθηκα τα λεγόμενα του Γέροντος Παϊσίου. Έγιναν όλα όπως ακριβώς μου τα προείπε! Δόξασα τον Θεό και τους Αγίους Αναργύρους!
Ένοιωθα και γι’ αυτό το γεγονός, απέραντο ευγνωμοσύνη και κατευθύνθηκα στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στην Σουρωτή, όπου ευρίσκετο ασθενών ο Γέροντας, δια να τον ευχαριστήσω!
Δοξάζω τον Θεό και τον ευχαριστώ, διότι με αξίωσε να γνωρίσω μία τόσο μεγάλη οσιακή και αγία μορφή και να ωφεληθώ τα μέγιστα, εκ της αγίας αναστροφής αυτής!
Δυστυχώς είμαι πολύ ασθενής εις την μνήμην και δεν φρόντισα να κρατώ σημειώσεις. Έτσι τις περισσότερες συμβουλές του τις πήρε το ποτάμι της λησμοσύνης.
Γέμιζε τότε η ψυχή μου από τα λόγια και την παρουσία του, αλλά δεν φρόντισα το μετέπειτα.
Αυτή η σταχυολόγησι είναι μία πρόχειρη καταγραφή των όσων ενθυμούμαι.
Οι ευχές και οι προσευχές του Αγίου Γέροντος ας μας συνοδεύουν όλους.

Από το βιβλίο: Δράγματα αειζωοτροφίας, Ό,τι ενθυμούμαι από τις επισκέψεις μου στον Γέροντα Παΐσιο. Ιερομονάχου Προδρόμου Νεοσκητιώτου. Ιδιωτική Έκδοση. 01 Ιουλίου 2007.

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Θαυμαστά γεγονότα, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.