Είπε ο αββάς Ησαΐας:
Αν ο αδελφός σου από μικροψυχία σου πει έναν λόγο, υπόμεινέ τον με χαρά. Και αν ερευνήσεις τον λογισμό σου με τα κριτήρια του Θεού, θα βρεις ότι εσύ αμάρτησες.
Το να ρίξει κανείς την ψυχή του μπροστά στον Θεό, γεννά την ατάραχη υπομονή των προσβολών, και τότε τα δάκρυά της μένουν άθικτα από καθετί το ανθρώπινο. Όταν όμως δεν κατηγορεί κανείς τον εαυτό του, έχει ως αποτέλεσμα και το να μην υπομένει την οργή.
Εκείνος που έχει ταπείνωση, δεν νοιάζεται για τον χλευασμό από ανθρώπους, γιατί οι ίδιες οι αμαρτίες του, καθώς τις θυμάται, του γίνονται πανοπλία και τον φυλάγουν από το να οργισθεί και να ανταποδώσει, και έτσι υπομένει όσα του έρχονται. Ποιος δηλαδή μπορεί να τον ντροπιάσει τόσο, όσο ντροπιάζει αυτός τον εαυτό του μπροστά στον Θεό, βλέποντας τις αμαρτίες του;
Όποιος μπορεί, για χάρη του Θεού και για να έχουν ειρήνη οι λογισμοί του, να υπομείνει σκληρό λόγο από άνθρωπο δύστροπο και ασύνετο, αυτός είναι ικανός να αποκτήσει την ειρήνη του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος. Και όταν αυτά τα τρία θα συμφωνήσουν, και θα πάψουν τον πόλεμο όσοι είναι οπλισμένοι εναντίον του νόμου του νου,1 και θα καταργηθεί η αιχμαλωσία της σάρκας, τότε αυτός θα ονομαστεί άνθρωπος της ειρήνης, και θα κατοικήσει μέσα του το Πνεύμα το άγιο – επειδή έγινε δικός του- και δεν θα χωριστεί από αυτόν.
Αδελφέ, να πιστεύεις ότι είναι μεγάλο κέρδος και σωτηρία της ψυχής σου οι προσβολές και οι εξευτελισμοί που σου γίνονται για τον Κύριο, και να τους υπομένεις με προθυμία και χωρίς ταραχή. Να σκέφτεσαι: «Είμαι άξιος και περισσότερα να πάθω για τις αμαρτίες μου, και είναι τιμή μου που παθαίνω κάτι για τον Κύριο. Ίσως με τις πολλές θλίψεις και προσβολές να γίνω έστω και ελάχιστος μιμητής του πάθους του Θεού μου». Και όποτε θυμάσαι εκείνους που σε λύπησαν, να θεωρείς ότι σου προξένησαν μεγάλα κέρδη και να προσεύχεσαι ειλικρινά γι’ αυτούς από τα βάθη της ψυχής σου, χωρίς να γογγύζεις καθόλου εναντίον τους.
Από την άλλη μεριά, να θεωρείς ως σίγουρο θάνατο και χαμό της ψυχής σου και αιώνια κόλαση και να μισήσεις και να σιχαθείς τελείως κάθε είδους φιλαρχία και φιλοδοξία και το να θέλεις τιμές και επαίνους από τους ανθρώπους.
Πρόσεχε τον εαυτό σου με ακρίβεια, ώστε, αν κάποιος σε στενοχωρήσει για οτιδήποτε και νιώσεις λύπη ή θυμό, να σωπάσεις και να μην πεις τίποτε που δεν πρέπει, ωσότου να ηρεμήσει πρώτα η καρδιά σου με την προσευχή και τότε λοιπόν μίλα συμφιλιώσου με τον αδελφό.
Υποσημειώσεις.
1. Πρβ. Ρωμ. 7, 23.
Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»
Τόμος 2-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος
Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
