Ώ σπίτι μας! Καλό και τιμημένο,
χίλιες φορές να είσαι ευλογημένο,
και άγια πάντα του Θεού η ματιά
στ’ αδέρφια μου να δίνη ευλογία
και να μυρώνη αδιάκοπα με υγεία
τα τίμια των γονιών μου γηρατειά!
Συ μ’ έμαθες τον Πλάστη να πιστεύω
και τη γλυκιά Πατρίδα να λατρεύω,
συ κρύβεις μες στο λατρευτό σου κτίριο
το φως και της αγάπης το μυστήριο.
Η κάθε σου γωνιά και κάθε σου άκρη
αντιλαλεί το γέλιο μου ή το δάκρυ,
των τραγουδιών μου ήχο ή στεναγμό,
τον πόνο, την ελπίδα, τον καημό.
Και τ’ άψυχα όλα ακόμα με γνωρίζουν,
κι αγάπης λόγια γύρω ψιθυρίζουν
τραπέζι, εικονοστάσι και σταμνί.
Χαμόγελο μου δείχνει κάθε εικόνα,
και την αγκάλη ανοίγει η πολυθρόνα,
που κάθονται οι γονιοί μου οι σεμνοί.
Γεώργιος Στρατήγης.
Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
