«Έχοντες χαρίσματα κατά την χάριν την δοθείσαν ημίν».
Ο γέροντας, εκτός των άλλων χαρισμάτων, είχε χαριτωθεί από το Θεό με το διορατικό και το προορατικό χάρισμα. Ας σημειώσουμε εδώ πως «ο σκοπός των χαρισμάτων δεν είναι να τεθούν σε μια ατομική σχέση και μέσα σε χρησιμοθηρικά πλαίσια. Ούτε δόθηκαν για να αυτονομηθούν από τον άνθρωπο. Σε τέτοια περίπτωση (όταν αυτονομούνται), γίνονται η μεγαλύτερη πληγή της ανθρωπότητος, η μεγαλύτερη κατάρα. Τα χαρίσματα δόθηκαν από τον Πανάγιο Πνεύμα, προς οικοδομήν του Σώματος του Χριστού, εις δόξαν του Θεού Πατρός… Όλα τα χαρίσματα προσφέρονται στους αδελφούς και στο Θεό. Αυτό σημαίνει ότι αναπτύσσονται στο εύκρατο κλίμα της αγάπης (φιλανθρωπίας – φιλοθεΐας)». Γι’ αυτό, όπως λέει ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, «Όποιος αγωνίζεται και παίρνει από τον Κύριο χαρίσματα, γίνεται πηγή ευλογίας για τον κόσμο. Πηγή απείρων ευλογιών είναι οι άγιοι». Και ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης συμπληρώνει: «Σε τελική ανάλυση το προορατικό χάρισμα, όπως και όλα τα άλλα χαρίσματα, εμφανίζεται σαν μαρτυρία της θείας αγάπης».
Τα πνευματικά παιδιά του π. Αθανασίου ομολογούν πως πολλές φορές ο γέροντας, με το διαπεραστικό του βλέμμα έβλεπε όπως η ακτινογραφία τα βάθη των καρδιών, τις μύχιες σκέψεις και κρυφά πάθη ή αμαρτίες. «Πριν εξομολογηθούμε, ο γέροντας, είτε μας έλεγε τι είχαμε κάνει, είτε μας έδινε την απάντηση και τη λύση. Και να θέλαμε, δεν μπορούσαμε να κρυφτούμε», ομολογεί η κ. Δ. Λ. και συνεχίζει: «Κάποια φορά παρακαλούσα το Θεό για κάποιο θέμα. Πήγαινα στις παρακλήσεις που έκανε ο π. Αθανάσιος, του έδινα τα ονόματα και του ζητούσα να προσευχηθεί. Μια μέρα με κάλεσε και μου είπε:
-Κοίταξε παιδί, αυτό που παρακαλείς το Θεό, είδα ότι δεν είναι καλό για σένα».
Η κ. Γ. Κ. μεγάλωσε κοντά στη Νερατζιώτισσα και γνώρισε το γέροντα από μικρή. Για ένα διάστημα είχε βρεθεί μακριά. Μετά από καιρό τον επισκέφθηκε. Η κ. Γ. αναθυμάται τη συνέχεια.
«Ήμουν τότε 17 χρονών. Ο γέροντας με δέχθηκε με πολλή καλοσύνη.
-Παιδί, πώς πάς, τι κάνεις; Έμαθε ότι εργάζεσαι.
-Ναι, γέροντα, εργάζομαι.
Κούνησε το κεφάλι του και μου είπε κάτι που δεν μπορώ να το ξεχάσω.
-Παιδί, γαντζώσου από την Παναγία! Και θα με θυμηθείς.
-Γέροντα, θέλω να δημιουργήσω τη δική μου ζωή, να κάνω δική μου οικογένεια…
Εκεί χαμογέλασε.
-Αχ, παιδί! Δεν σου είπα; Στην Παναγία να γαντζωθείς. Για κάτι μεγάλο σε ετοιμάζει ο Θεός.
Έφυγα και θυμόμουν συνεχώς τα λόγια του, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσε.
Πέρασαν τα χρόνια. Η αδελφή μου παντρεύτηκε. Έφερε στον κόσμο δύο παιδιά. δυστυχώς το σπίτι της το χτύπησε μεγάλη δυστυχία. Η ίδια προσβλήθηκε από καρκίνο και πέθανε σε ηλικία 32 χρονών. Σα να μην έφτανε αυτό, πριν περάσουν δυο χρόνια, σκοτώθηκε ο άνδρας της σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Έτσι τα δυο παιδιά της έμειναν από πολύ μικρά ορφανά, απροστάτευτα, κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού. Αποφάσισα λοιπόν να μην κάνω δική μου οικογένεια, αλλά να αφιερωθώ στα ορφανά. Τότε κατάλαβα τι εννοούσε ο γέροντας. Πέρασα πολλές δυσκολίες και προβλήματα. Αλλά πάντα θυμόμουν έντονα τα λόγια του: «Στην Παναγία να γαντζωθείς». Και πιστεύω ότι η Παναγία και οι ευχές του με στήριξαν».
Η κ. Π. Λ. αφηγείται:
«Ήταν άνοιξη του 1967 όταν φιλοξενήθηκα για λίγες μέρες στο μοναστήρι και οι μοναχές μου έδωσαν ένα κελλί κοντά στο κελλί του γέροντα. Πριν τα χαράματα τον άκουσα να κλαίει με λυγμούς, για πολλή ώρα. Απόρησα˙ το πρωί τον ρώτησα.
-Πατέρα, τι είχατε τη νύχτα; Σας άκουγα να κλαίτε.
-Τίποτα, παιδί…
Σταμάτησε λίγο και συνέχισε.
-Να, ξέρεις, μαζευτήκαμε όλοι μαζί στην Αθήνα για να μας εύρει όλους μαζί το κακό!
Μετά από λίγες μέρες έγιναν τα γεγονότα της 21ης Απριλίου. Τον επισκέφθηκα πάλι και τον ρώτησα.
-Πατέρα, θυμάστε τι μου είχατε πει; Μήπως εννοούσατε ότι θα γινόταν τώρα αυτό το κακό;
-Ναι, παιδί, αλλά επειδή υπάρχουν ακόμη μερικοί δίκαιοι, μας έσωσε ο Θεός χάρη σ’ αυτούς. Αλλά το μεγάλο κακό θα γίνει μετά από χρόνια… Σου τα λέω αυτά όχι πως είδα τίποτα, αλλά να, βλέπω τον κόσμο που δεν μετανοεί…
Ακολούθησε και πάλι μικρή σιωπή και έπειτα είπε˙
-Και να ξέρεις, ο καρκίνος είναι μία μάστιγα που επέτρεψε ο Θεός γιατί δεν μετανοούμε».
Όταν ο γέροντας ήταν στο νοσοκομείο, τον επισκέφθηκε γνωστός του ευλαβέστατος αρχιμανδρίτης. Σε μια στιγμή γυρίζει και του λέει:
-Ετοιμάσου για το Γολγοθά!
Αυτός ο λόγος προβλημάτισε έντονα τον αρχιμανδρίτη. Τι άραγε εννοούσε ο γέροντας; Ωστόσο τα λόγια του επιβεβαιώθηκαν σύντομα. Μετά από λίγες μέρες ο αρχιμανδρίτης εξελέγη μητροπολίτης.
Την ίδια περίοδο, πήγε να επισκεφθεί το γέροντα ένα αντρόγυνο. Είχαν μεταξύ τους κάποια διαφωνία. Ο σύζυγος επέμενε να πάρουν ένα οικόπεδο, αλλά η σύζυγος αντιδρούσε. Δεν είχαν αναφέρει τίποτα στο γέροντα. Έφτασαν στο θάλαμο του γέροντα και κάθησαν στην πόρτα, γιατί δεν επιτρέπονταν οι πολλές επισκέψεις. Σε μια στιγμή ο γέροντας γύρισε προς το μέρος τους και έκανε νόημα στη γυναίκα. Αυτή πλησίασε και ο γέροντας της είπε:
-Το οικόπεδο που σου λέει ο άνδρας σου, να το αγοράσετε, γιατί θα σας χρειασθεί!
Υπάρχουν κι άλλα παρεμφερή γεγονότα που πιστοποιούν το χάρισμα αυτό το γέροντα. Μερικά θα τα δούμε στα επόμενα.
Από το βιβλίο: Ιερομόναχος Αθανάσιος Χαμακιώτης, 1891-1967. Του Αρχιμ. (και νυν Μητροπ. Αργολίδος) Νεκταρίου Αντωνοπούλου.
Εκδόσεις, Ακρίτας. Αθήναι 1998.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
