Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου: Περί της Κρίσεως του Θεού.

Ο Κύριος στο Ευαγγέλιο λέει για τους εκλεκτούς: «Στον οίκο του Πατέρα μου υπάρχουν πολλοί τόποι διαμονής».1 Αν λοιπόν σε εκείνη την αιώνια μακαριότητα όλοι οι δίκαιοι έπαιρναν την ίδια ανταμοιβή, θα έπρεπε να υπάρχει ένας τόπος διαμονής και όχι πολλοί. Όμως υπάρχουν πολλοί, και σε αυτούς θα μοιραστούν επάξια οι εκλεκτοί, χάρη στη δικαιοσύνη τους, για να ευφραίνονται μαζί όσοι είναι όμοιοι. Το ότι αυτοί που μοιράστηκαν στους πολλούς τόπους παίρνουν όλοι από ένα νόμισμα2 σημαίνει ότι μία είναι η μακαριότητα που παίρνουν όλοι εκείνοι, διαφέρει όμως το μέτρο της ανταμοιβής τους ανάλογα με τη διαφορά των έργων.

Σχετικά τώρα με τους αμαρτωλούς, ο Κύριος, μιλώντας για την ημέρα της κρίσεως, είπε:» Τότε θα πω στους θεριστές˙ ¨Μαζέψτε πρώτα τα ζιζάνια και δέστε τα σε δεμάτια, για να καούν¨».3 Οι θεριστές λοιπόν, οι άγγελοι δηλαδή, δένουν στα βασανιστήρια τους όμοιους αμαρτωλούς με τους όμοιους, ώστε να καούν οι υπερήφανοι με τους υπερήφανους, οι πόρνοι με τους πόρνους, οι φιλάργυροι με τους φιλάργυρους, οι ψεύτες με τους ψεύτες, οι φθονεροί με τους φθονερούς, οι άπιστοι με τους άπιστους, καθώς θα ριχτούν από τους αγγέλους στους τόπους των βασανιστηρίων.

Πέτρος: Τι είναι αυτό, σε παρακαλώ, που συμβαίνει στους έσχατους αυτούς καιρούς και γίνονται φανερά τόσα για τις ψυχές, τα οποία προηγουμένως έμεναν κρυμμένα; Μήπως για να δούμε, με φανερές αποκαλύψεις, τον μελλοντικό κόσμο να μας παρουσιάζεται;

Γρηγόριος: Έτσι είναι, όπως υπέθεσες. Όσο δηλαδή πλησιάζει το τέλος αυτού του κόσμου, τόσο ο ερχομός του μελλοντικού γίνεται αντιληπτός από φανερά σημάδια. Επειδή σε αυτόν τον κόσμο δεν αντιλαμβανόμαστε διόλου ο ένας τις σκέψεις του άλλου, στον μελλοντικό όμως θα βλέπουμε ο ένας όλα όσα έχει στην καρδιά του ο άλλος, γι’ αυτό τούτος ο κόσμος μοιάζει με νύχτα, ενώ ο μελλοντικός με μέρα. Όπως λοιπόν, όταν τελειώνει η νύχτα, αρχίζει να χαράζει η μέρα, και πριν από την ανατολή του ηλίου το σκοτάδι είναι κατά κάποιον τρόπο ανακατωμένο με το φως, ώσπου να φύγει τελείως το σκοτάδι της νύχτας και να επικρατήσει εντελώς το φως της ημέρας που έρχεται, έτσι ακριβώς, καθώς το τέλος αυτού του κόσμου έχει κιόλας αναμιχθεί με την ανατολή του μελλοντικού, μερικά από τα σκοτεινά του πράγματα φαίνονται κάπως, μετά από την ανάμιξή τους με τα πνευματικά. Γι’ αυτό και διακρίνουμε πολλά από εκείνον τον κόσμο, πλην όμως δεν τα αναγνωρίζουμε όλα εντελώς, αλλά τα βλέπουμε σαν με κάποιον φωτισμό του νου, όπως πριν την ανατολή του
ηλίου.

Υποσημειώσεις.

1. Ιω. 14, 2
2. Πρβ. Ματθ. 20, 9-10
3. Ματθ. 13, 30

Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»

Τόμος 1-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος

Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Θαυμαστά γεγονότα, Κυριακοδρόμιο (προσέγγιση στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής και των Μεγάλων Εορτών). Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.