Στο σπήλαιο Σαψυφά.

-Λειμών Θεαυγής, τερπνοσυνθέτων λόγων,
-Θείων χαριτότευκτος, ηγλαϊσμένος.

-Ροδονιαί πάντερπνοι των μονοτρόπων
-Ταμία κειμήλια των ουρανίων.

-Οι Λόγοι εισίν Ευκρατά Ιωάννου,
-Πάντες ουν τρυφήσατε αζύγων στίφη.

Εκείνο τον καιρό, όταν άκμαζε στον θρόνο των Ιεροσολύμων ο αγιώτατος πατριάρχης Ηλίας, όπως αυτό φαίνεται και στον βίο του αγίου Σάββα, επί της βασιλείας του Αναστασίου, βρισκόταν στην μονή του αββά Ευστοργίου ένας άγιος γέροντας με το όνομα Ιωάννης. Αυτόν θέλησε να χειροθετήσει ηγούμενο της μονής ο μακάριος Ηλίας ο πατριάρχης, επειδή τον θεωρούσε άξιο να ποιμάνει την ποίμνην. Εκείνος, όμως, δεν δέχθηκε λέγοντας ότι έχει ευχή, για να αποχωρήσει στο άγιο όρος Σινά. Έτσι, αφού έλαβε συγχώρεση, αναχώρησε, υποσχόμενος ότι μετά την επιστροφή του θα δεχτεί την προστασία της μονής. Έχοντας, λοιπόν, μαζί του και τον μαθητή του, πέρασε τον ποταμόν Ιορδάνη. Μετά όμως από μικρή πεζοπορία άρχισε ο γέροντας να κουράζεται και να θερμαίνεται και καθώς δεν μπορούσε να περπατήσει περισσότερο, βρήκε ένα σπήλαιο, μπήκε μέσα και έμεινε τρεις μέρες, για να ξεκουραστεί. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο γέροντας είδε σε όραμα τον Βαπτιστή και Πρόδρομο του Σωτήρος, τον Ιωάννη, ο οποίος έλεγε:

«Πες μου, καλόγερε, που σκέφτεσαι να πάς;» Ο γέροντας απάντησε: «Στο Σιναίο όρος». Τότε ο άγιος του ξαναλέει: «Σε παρακαλώ μην πας εκεί». Ο γέροντας, όμως, καθόλου δεν πείσθηκε και μόλις ο άγιος αποχώρησε, ο πυρετός τον βάραινε ακόμη περισσότερο. Την επόμενη νύχτα του παρουσιάστηκε και πάλι ο Πρόδρομος με το ίδιο σχήμα και του είπε: «Τι θέλεις να κακοπάθεις από την οδοιπορία, καλόγερε; Άκουσέ με και μείνε εδώ». Ο γέροντας απάντησε: «Πες μου ποιος είσαι;» Ο άγιος του απάντησε: «Εγώ είμαι ο Βαπτιστής Ιωάννης και γι’ αυτό σου λέω να μην πας αλλού, διότι τούτο το μικρό σπήλαιο είναι τιμιώτερο από το Σιναίο όρος, επειδή πολλές φορές ερχόταν εδώ ο Κύριος υμών Ιησούς Χριστός, καθόταν μαζί μου και με στήριζε πνευματικά. Δώσε μου, λοιπόν, υπόσχεση ότι μένεις εδώ και σου δίνω την υγεία». Μόλις άκουσε αυτά ο γέροντας, υποσχέθηκε να μείνει στο σπήλαιο και αυτόματα γιατρεύτηκε και έμεινε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του.

Έκανε μάλιστα στο σπήλαιο εκκλησία και αφού συγκέντρωσε αδελφούς, ίδρυσε μονύδριο. Η τοποθεσία αυτή καλείται Σαψυφά.

Σε αυτό το σπήλαιο ησύχαζε και άλλος γέροντας, ο οποίος έφτασε σε τέτοιο ύψος αρετής, ώστε έρχονταν προς αυτόν οι λέοντες, τους υποδεχόταν άφοβα και τους έπαιρνε στην αγκαλιά του και στα πόδια του σαν να ήταν λιονταράκια.

Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Θαυμαστά γεγονότα, Λογοτεχνικά, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.