Ο Μέγας Αλέξανδρος εξ όλων των Αθηναίων ετίμα κατ’ εξοχήν τον στρατηγόν Φωκίωνα. Όταν έγραφε προς αυτόν, προσέθετεν εις την αρχήν της επιστολής του την λέξιν «χαίρε», πράγμα το οποίον εις ουδένα άλλον έκαμνε.
Θέλων κάποτε ο Αλέξανδρος να δείξη πόσον πολύ τιμά τον Φωκίωνα, έστειλεν εις αυτόν ως δώρον εκατόν τάλαντα, δηλ. είκοσι τέσσαρας περίπου χιλιάδας Αγγλικάς χρυσάς λίρας. Και ανήγγειλεν εις αυτόν ακόμη ότι του χαρίζει και μίαν πόλιν, δια να εισπράττη τα εισοδήματά της.
Ο Φωκίων όμως, αν και ήτο πάμπτωχος, ούτε τα χρήματα ούτε την πόλιν εδέχθη. Προετίμησε να ζη πτωχικά, χωρίς καμμίαν υποχρέωσιν, παρά να ζη πλούσιος και να είναι εις άλλον υποχρεωμένος. Επειδή όμως ήτο και ευγενής άνθρωπος και δεν ήθελε να φανή εις τον Αλέξανδρον ότι τον περιφρονεί, τον παρεκάλεσε να δεχθή μεν οπίσω τα δώρά του αυτά, να του προσφέρη δε άλλο δώρον, το οποίον θα ήτο εις αυτόν περισσότερον ευχάριστον: να αφήση ελευθέρους τέσσαρας φίλους του, τους οποίους ο Αλέξανδρος εκράτει εις τας φυλακάς. Ο Αλέξανδρος αφήκεν αμέσως αυτούς ελευθέρους. Έκτοτε ετίμα τον Φωκίωνα πολύ περισσότερον.
(Κατά διασκευήν)
Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
