Για να μένη στην καρδιά σου η χάρις, μόνιμα και σταθερά,
δεν πρέπει να υπερηφανεύεσαι γι’ αυτήν ποτέ.
ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ! Θα είναι ωφελιμώτερο για σένα κι ασφάλεια θα σου παρέχει μεγαλύτερη όταν φρόνημα κρύβεις τη χάρι μου κάτω απ’ την ταπείνωσί σου, ώστε ούτε τον εαυτό σου να εξυψώνης, ούτε να μιλάς και να σκέπτεσαι πολύ γι’ αυτήν. Να περιφρονής δε τον εαυτό σου και να σκέπτεσαι πως ίσως χωρίς να το αξίζης σου δόθηκε το δώρο το πολύτιμο.
Σκέψου ακόμη ότι δεν πρέπει πολύ να προσκολλάσαι στο συναίσθημα, γιατί εύκολα μπορεί να μετατραπή.
Όταν απολαμβάνης τη θεία χάρι να σκέπτεσαι το πόσο δυστυχής θα ήσουν χωρίς αυτή.
Η πνευματική πρόοδος δεν συνίσταται μόνο στην απόλαυσι των χαρισμάτων και της θείας παρηγοριάς, αλλά και στην υπομονητική στέρησι όλων αυτών, και μάλιστα χωρίς να ψυχραίνεται ο ζήλος σου, χωρίς να ατονή η προσευχή σου, χωρίς να εγκαταλείπης την προσπάθειά σου, αλλά να εξακολουθής να είσαι πρόθυμος και νάχης πιο μεγάλη σύνεσι και δύναμι, και ούτε ένεκα της στερήσεως, ούτε ένεκα της αγωνίας να παραμελής το καθήκον σου.
Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί που μόλις συναντήσουν ατυχίες ευθύς τα χάνουν κι απογοητεύονται.
«Ουχί του ανθρώπου η οδός αυτού» (Ιερ. ι’, 23), αλλά είναι έργο του Θεού να δώση χάρι, όταν θέλη, όσο θέλει, και σε όποιον θέλει.
Μερικοί ανόητοι κατέστρεψαν τον εαυτό τους με την ασέβειά τους. Ήθελαν να κάνουν περισσότερα απ’ ό,τι τους επέτρεπαν οι δυνάμεις τους, χωρίς να υπολογίσουν την αδυναμία τους, ακολουθώντας μάλλον τα συναισθήματα της καρδιάς τους, παρά τη λογική.
Επειδή δε έβαλαν επάνω τους πράγματα μεγαλύτερα από αυτά που θέλει ο Θεός, γρήγορα έφυγε απ’ αυτούς η θείας χάρις.
Ο Θεός μόνο μπορεί να σε ανυψώση και να σου δώση σοφία αληθινή.
Αυτοί που υψώνονται μόνοι τους μέχρι τον ουρανό, σύντομα γίνονται έρημοι και δυστυχισμένοι, για να μάθουν ότι δεν πρέπει να υψώνωνται με τα δικά τους τα φανταστικά φτερά, αλλά να βλέπουν ότι μόνο με τα δικά μου μπορούν πράγματι να πετάξουν σε ύψη δυσθεώρατα.
Όσοι μάλιστα είναι νέοι και άπειροι στο δρόμο του Κυρίου, εύκολα μπορούν ν’ απατηθούν και να ζημιωθούν πολύ, αν δεν ακολουθούν πιστά τις συμβουλές των πιο πεπειραμένων.
Αν δε ακολουθήσουν τις ιδικές τους γνώμες και δεν ακούσουν τις συμβουλές των εμπείρων, θα οδηγηθούν σε δρόμους επικίνδυνους.
Όσοι βέβαια νομίζουν πως είναι σοφοί, σπάνια ακολουθούν τις συμβουλές των άλλων. Γι’ αυτό είναι καλλίτερο νάναι κανείς λιγώτερο σοφός, αλλά περισσότερο ταπεινός.
Λίγη σοφία με ταπείνωσι, είναι καλλίτερη πολύ, από τους θησαυρούς των γνώσεων που θα τους πλαισιώνει μεγάλη υπερηφάνεια.
Αν πρόκειται με τα πολλά να γίνης υπερήφανος καλλίτερα να έχης λίγα και νάσαι πάντα ταπεινός.
Δεν είναι φρόνιμος αυτός που λησμονεί τη φτώχεια του και παραδίδεται με όλη την ψυχή του στις απολαύσεις. Δεν έχει δε φόβο Θεού, αυτός που δεν επαγρυπνεί πάνω στο θησαυρό της θείας χάριτος.
Κι εκείνος όμως που εύκολα απελπίζεται, πάλι δεν είναι φρόνιμος.
Εκείνος που αισθάνεται πολύ ασφαλισμένος στις μέρες τις ειρηνικές, στις δύσκολες ημέρες, φόβο μεγάλο θα δοκιμάση.
Αν όμως καταλάβη ότι πρέπει πάντοτε να είναι ταπεινός, και νάναι καλός κυβερνήτης του εαυτού του τότε θα αποφύγη τις ζημιές και τους κινδύνους.
Είναι πολύ φρόνιμο να σκέπτεσαι, όταν μέσα σου καίει το φως της χάριτος, τι θα συμβή όταν το φως αυτό αποσυρθή, κι όταν για λίγο κρυβώ από εμπρός σου για να σε κάνω πιο προσεκτικό, κι έτσι να δοξασθώ περισσότερο.
Να δοκιμάζεσαι έτσι είναι για σένα ωφελιμώτερο, παρά να είσαι πάντοτε ευτυχής.
Γιατί η αληθινή αξία δεν υπολογίζεται με τον αριθμό των αποκαλύψεων που έλαβε κανείς, με το βαθμό της γνώσεως της Αγ. Γραφής ή με την υψηλή του θέσι, αλλά με την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη με το αν ζητά αδιάκοπα, τη δόξα του Θεού και αν προτιμά να καταφρονήται και να λησμονήται από τους ανθρώπους, παρά να επαινήται και να τιμάται.
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά. Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ
η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
