Ο αββάς Στέφανος, που ήταν μωαβίτης,1 διηγήθηκε ότι, όταν ήταν στο κοινόβιο του αγίου Θεοδοσίου, ήταν εκεί δύο αδελφοί, οι οποίοι έδωσαν όρκο ότι δεν θα χωρίσουν ούτε στην παρούσα ζωή ούτε και στην μέλλουσα. Ευρισκόμενοι στο κοινόβιο έδιναν δύναμη στους αδελφούς. Κάποια στιγμή, όμως, ο ένας από αυτούς από φθόνο του σατανά πολεμήθηκε με την πορνεία και μη βαστάζοντας τον πόλεμο, είπε προς τον άλλον:
«Άφησέ με, αδελφέ, γιατί πολεμούμαι με την πορνεία και θέλω να πάω στον κόσμο». Ο άλλος, μόλις το άκουσε, λυπήθηκε και τον παρακαλούσε με αυτά τα λόγια:
«Μη, αδελφέ μου, για τον Κύριο, μην θελήσεις να χάσεις την ψυχή σου και τους κόπους σου». Εκείνος του απάντησε:
«Ή έρχεσαι μαζί μου στην πόλη ή άφησέ με να πάω».
Μη θέλοντας ο αδελφός να τον αφήσει, εξαιτίας του όρκου, πήγε μαζί του στην πόλη. Και αυτός που πολεμούνταν μπήκε στο πορνείο και έκαμε την αμαρτία, ο άλλος, περιμένοντας έξω, έριξε στην κεφαλή του στάχτη και οδυρόταν συντετριμμένος. Όταν βγήκε έξω ο πόρνος, ο αδελφός του είπε: «Ας γυρίσουμε στο μοναστήρι». «Εγώ, είπε εκείνος, θα μείνω εδώ και δεν γυρνώ πια στο μοναστήρι».
Ο άλλος, αφού προσπάθησε πολύ και δεν μπόρεσε να τον μεταπείσει, έμεινε κι αυτός εργαζόμενος ως εργάτης στο κτιζόμενο μοναστήρι του αββά Αβραμίου και τρεφόταν από τον κόπο του. Μαζί εργαζόταν και ο αμαρτωλός που ξόδευε τον μισθό του στην ασωτία, ενώ ο καθαρός νήστευε, προσευχόταν καθημερινά με ησυχία και εργαζόταν στην οικοδομή. Βλέποντας οι υπόλοιποι εργάτες αυτόν ούτε να τρώει ούτε να μιλάει, το ανέφεραν στον ηγούμενο. Ο αββάς Αβράμιος κάλεσε τον αδελφό στο κελλί του και τον ρώτησε από πού ήταν και ποια ήταν η εργασία του. Τότε ο αδελφός φανέρωσε τα πάντα στον αββά. Αφού άκουσε όλα αυτά ο Αβράμιος, του είπε:
«Επειδή για τον Κύριον τα υπομένεις όλα αυτά, ιδού ο Κύριος σου χάρισε τον αδελφό». Μόλις τον άφησε ο Αβράμιος, αμέσως ήρθε ο πόρνος αδελφός, φωνάζοντας. «Αδελφέ μου, πάρε με στην έρημο να σωθώ».
Έτσι, αφού τον πήρε μαζί του, πήγανε στο σπήλαιο του Ιορδάνη, τον έκλεισε μέσα σε ένα από αυτά και μετά από λίγο καιρό, αφού πρόκοψε κατά Θεόν, πέθανε με καλή μετάνοια. Επίσης, στο ίδιο σπήλαιο έμεινε και αυτός, για να πεθάνει εκεί λόγω του όρκου που είχαν δώσει.
Υποσημείωση.
1. Μωαβίτης = κάτοικος της χώρας του Μωάβ, του υιού του Λωτ, περιοχής του Ιορδάνου ποταμού και της Νεκράς Θάλασσας.
Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
