Μας διηγήθηκε κάποιος φιλόχριστος για τον βασιλιά Αναστάσιο ότι, αφού εξεδίωξε από τον πατριαρχικό θρόνο τον αοίδιμο Ευφήμιο – αυτός ήταν ο Επιφάνιος, μαθητής του αγίου Ανδρέα του δια Χριστόν σαλού που μετονομάστηκε σε Ευφήμιος – και τον ιερό Μακεδόνιο, όχι τον πνευματομάχο αλλά τον ορθόδοξο, στον οποίο παρέδωσε ο Ευφήμιος την ομολογία του βασιλιά Αναστασίου, ορκίστηκε, όταν στέφθηκε βασιλιάς, να φυλάξει την ορθοδοξία, έπειτα όμως, αθετώντας τον όρκο του απέρριψε την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, θεσπίζοντας την αίρεση των μονοθελητών. Ζητώντας να κάψουν αυτή την ομολογία οι δύο πατριάρχες δεν την έδωσαν και τους εξόρισε στα Ευχάϊτα.
Αυτός, λοιπόν, για την Δ’ Σύνοδο της Χαλκηδόνας – δηλαδή την τετάρτη Οικουμενική Σύνοδο – είδε σε όνειρο έναν λευκοντυμένο άνδρα να στέκεται μπροστά του, να κρατάει έναν κώδικα και να τον διαβάζει και όταν έφτασε στο όνομα του βασιλιά, γύρισε και του είπε: «Ιδού για την κακοπιστία σου σου εξαλείφω δέκα τέσσερα χρόνια από την ζωή σου». Μόλις είπε αυτά, έσβησε με το δάκτυλό του μία σειρά από γράμματα.
Μετά από δύο ημέρες έπεσαν πολλές βροντές και αστραπές, και καθώς γινόταν παρανάλωμα της αστραπής, ξεψύχησε ο μιαρός, επειδή αθέτησε την ορθόδοξη Εκκλησία.
Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
