Πήγαμε μια μέρα στον αββά Κυριακό, τον γεροντότερο της λαύρας του Καλαμώνος, ο οποίος μας διηγήθηκε ότι μια νύκτα είδε σε όνειρο μια γυναίκα ντυμένη με σεμνοπρεπή πορφύρα, ανάμεσα σε δύο ιεροπρεπείς, να στέκεται έξω από το κελλί του. Αμέσως υπέθεσε ότι ήταν η κυρία Θεοτόκος και οι δύο άνδρες ο Πρόδρομος Ιωάννης και ο Θεολόγος Ιωάννης και την παρακαλούσε να μπει στο κελλί του να τον ευλογήσει.
Αυτή, όμως, δεν θέλησε, λέγοντας: «Έχεις μέσα τον εχθρό μου και θέλεις να μπω;» Έτσι, αφού είπε αυτά, ανεχώρησε. Αυτός, όταν ξύπνησε, στεναχωριόταν συλλογιζόμενος τι κακό έκανε και μέσα στη λύπη του άνοιξε να διαβάσει ένα βιβλίο που το είχε από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Ησύχιο και, καθώς το άνοιξε, βρήκε στο τέλος δύο βιβλία, δηλαδή λόγους, του ακατανόμαστου Νεστοριανού και αμέσως κατάλαβε ότι αυτός ήταν ο εχθρός της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.
Σηκώθηκε γρήγορα και πήγε σε εκείνον από όπου το έλαβε και το επέστρεψε, λέγοντας: «Πάρε το βιβλίο σου, διότι δεν ωφελήθηκα παρά βλάφθηκα από αυτό» και του διηγήθηκε την οπτασία. Εκείνος φιλοτιμήθηκε και αμέσως έκοψε τους δύο εκείνους λόγους και τους έριξε στο πυρ, λέγοντας: «Δεν θα μείνει στο κελλί μου ο εχθρός της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου».
Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
