Γράφει ο καθηγητής Γεώργιος Κρουσταλάκης: Ο Γέροντας Εφραίμ ακολούθησε στη διδασκαλία του το ποιητικό πνεύμα του δασκάλου του, του Ιωσήφ του Ησυχαστή , και διαμόρφωσε όμοια παιδαγωγική με τη δική του. Διατύπωσε τις απόψεις του στοιχούμενος στην κατεύθυνσή μιας «δοξολογικής κοσμολογίας».
Ο παπα-Εφραίμ περιγράφει ως εξής την υπερκόσμια εμπειρία του: «Όταν ο Χριστός κατοικήσει μέσα σου, το αισθάνεσαι. Αισθάνεσαι το σκίρτημα, όπως λέγουν οι άγιοι Πατέρες.
Ω! Την εποχή εκείνη που πήγαινα εις τον Άγιον Βασίλειον, εις τον Γέροντα Ιωσήφ, τι Χάρις ήτο εκείνη!
Περπατούσα αυτά τα δρομάκια ανάμεσα στους θάμνους.
Τι θεωρίες, τι μυστήρια! Θαρρείς, ότι οι θάμνοι, τα βράχια, η φύσις δοξολογούσαν, υμνούσαν τον Θεόν.
Κατά την πρώτη αρπαγή του νοός, έφυγε η ψυχή μου εις τα απέναντι βράχια. Δοξολογούσα τον Θεόν. Ελάτε άστρα να δοξολογήσουμε τον Θεόν. Ελάτε βράχια, θάλασσα και αλλά πολλά άλλα έλεγα, που ούτε να σκεφθείς μπορείς τώρα, όσον κι αν προσπαθήσεις.
Κατόπιν επανήλθα εις τον εαυτόν μου.
Η δευτέρα αρπαγή και η τρίτη έγιναν έξω από την εκκλησία εις την απλωταριά, ύστερα από πολλά δάκρυα. Η ψυχή μου πήγε εις δυσθεώρητα ύψη.
Ευρέθην εις μίαν εκστατικήν κατάστασιν, ευρέθηκα εκτός εαυτού. Δοξολογούσα τον Θεόν».
Από το βιβλίο του Γεωργίου Κρουσταλάκη, «Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, Ο Θεολόγος και Παιδαγωγός της ερήμου», των εκδόσεων Εν Πλω.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Πεμπτουσία.gr: 28 Φεβρουαρίου 2022
