Του Αββά Ησαΐα
Αδελφέ, πρόσεχε μην καταφρονήσεις το εργόχειρό σου, για χάρη τάχα της εντολής του Θεού, αλλά φρόντισε γι’ αυτό με φόβο Θεού, για να μην αμαρτήσεις χωρίς να το γνωρίζεις.
Κάθε φορά που διδάσκεται κάποιο εργόχειρο, να λες σε εκείνον που σου δείχνει, και μάλιστα να λες συνεχώς, χωρίς να ντρέπεσαι: «Δείξε αγάπη, δες αν αυτό είναι καλό ή όχι».
Αν μένεις μαζί με άλλον αδελφό και τύχει κάποια εργασία, κάνε εσύ, εργάσου μαζί με τον αδελφό σου. και μη λυπηθείς το σώμα σου, για να έχεις ήσυχη συνείδηση.
Ποτέ να μην παρατηρήσεις το εργόχειρο του αδελφού σου, αν αυτός εργάστηκε περισσότερο από εσένα ή εσύ από αυτόν.
Να πιέζεις τον εαυτό σου στο εργόχειρό σου, και ο φόβος του Θεού θα κατοικήσει μέσα σου. γιατί η αργία είναι θάνατος και ξεπεσμός της ψυχής.
Από το γεροντικό.
Πήγε κάποτε ο αββάς Μακάριος ο μέγας στον αββά Αντώνιο, στο βουνό, και όταν χτύπησε την πόρτα, βγήκε ο αββάς Αντώνιος και τον ρώτησε: «Ποιος είσαι εσύ;» «Είμαι ο Μακάριος», απάντησε. Όταν τον άκουσε εκείνος, μπήκε μέσα και έκλεισε την πόρτα, αφήνοντάς τον έξω. Αφού πέρασε πολλή ώρα, είδε την υπομονή του, του άνοιξε και του είπε με πρόσχαρη διάθεση: «Από πολύν καιρό επιθυμούσα να σε δω, καθώς άκουγα για εσένα». Ύστερα τον περιποιήθηκε και τον ξεκούρασε, γιατί ήταν πολύ κουρασμένος.
Όταν βράδιασε, ο αββάς Αντώνιος έβρεξε φοινικοβλαστούς για να δουλέψει, και ο αββάς Μακάριος του είπε: «Επίτρεψέ μου να βρέξω και εγώ». «Βρέξε», του απάντησε εκείνος, και αυτός πήρε ένα μεγάλο δεμάτι και το έβρεξε. Κάθισαν να πλέκουν αποβραδίς, συζητώντας για τη σωτηρία της ψυχής, και το σχοινί που έπλεκαν, κατέβαινε από το παράθυρο στη σπηλιά. Όταν πήγε το πρωί ο άγιος Αντώνιος στη σπηλιά και είδε πόσο πολύ εργόχειρο έκανε ο αββάς Μακάριος, είπε: «Πολλή δύναμη βγαίνει από αυτά τα χέρια».
Η αίρεση των Μασαλιανών δεν επιτρέπει την εργασία. Λέει μάλιστα ότι πρέπει να προσευχόμαστε αδιάκοπα, διδάσκοντας έτσι το μίσος προς την εργασία.
Του αγίου Εφραίμ.
Μοναχέ, μην κάνεις τον άρρωστο από τεμπελιά, γιατί η Γραφή λέει: «Τους έδωσε αυτό που επιθυμούσαν».1
Αδελφοί, ας μην καταφρονούμε τη χάρη του Κυρίου, ο οποίος μας δίνει τη δύναμη να εργαζόμαστε κάνοντας το καλό. Και όταν με τη χάρη του εργαζόμαστε έτσι, ας ευχαριστούμε αδιάκοπα το Χριστό. Λέει η Γραφή: «Ν εργάζεστε όχι για τη φθαρτή τροφή, αλλά για την άφθαρτη, που τρέφει μόνιμα για την αιώνια ζωή».2 Τα χέρια σου να δουλεύουν τίμια, ώστε να βρει ψωμί και εκείνος που έχει ανάγκη, και η καρδιά σου να είναι πάντοτε στραμμένη στον Κύριο, και τότε θα εργάζεσαι για την άφθαρτη τροφή και όχι για τη φθαρτή. Να εργάζεσαι λοιπόν και να μην κοιτάς την ξεκούραση, να μη μένεις δηλαδή αργός, γιατί η αργία διδάσκει κάθε κακία.
Υποσημειώσεις.
1. Πρβ. Ψαλμ. 77, 29.
2. Ιω. 6,27.
3. Πρβ. Σ. Σειρ. 33, 28.
Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»
Τόμος 2-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος
Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
