Χτυπάς, και των περιστεριών το κάτασπρο κοπάδι
ξελογιασμένο αψήλωσε το γαλανό το βράδυ.
Η σιδερένια σου φωνή απ’ το καμπαναριό
όλη την ιστορία του την είπε στο χωριό.
Μ’ εσέ οι ζευγάδες την αυγή τα βόδια τους κεντρούν
κι εσέ θα πρωτακούσουνε το βράδυ σαν γυρνούν.
Με τη φωνή σου σταματά η κόρη τον αργαλειό,
ο δουλευτής τ’ αλέτρι του στο χώμα παρατά
και τον σταυρό του κάνοντας επάνω σου κοιτά.
Εσύ ‘ σαι του μικρού χωριού το στόμα το τρανό,
που τις κρυφές λαχτάρες του τις λες στον ουρανό.
Εσύ παντρεύεις το φτωχό και συ τόνε βαπτίζεις
κι εσύ τον τελευταίο του τον ύπνο νανουρίζεις.
«Ανοιχτά μυστικά» Αλ. Φωτιάδης.
Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
