Η κοίμησις του Αγίου Βενεδίκτου. Ο μοναστικός κανόνας του – Οσίου Γρηγορίου του Διαλόγου.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Θα με ευχαριστούσε, Πέτρε, να διηγιόμουν κι άλλα για αυτόν τον ευσεβή πατέρα, αλλά προσπερνώ βιαστικά μερικά δικά του, γιατί βιάζομαι να ξετυλίξω τις πράξεις άλλων. Θέλω όμως να μη σου διαφεύγει πως ο άνθρωπος του Θεού μέσα στα τόσα θαύματα, με τα οποία δοξάσθηκε στον κόσμο, διέλαμψε επίσης καθόλου μέτρια και με τον λόγο της διδαχής του. Πράγματι έγραψε μοναστικό κανόνα εξέχοντα κατά την διάκριση και ευπρεπή κατά την γλώσσα. Αν κάποιος θέλει να γνωρίσει επισταμένως τα ήθη και τη πολιτεία του, μπορεί να ανεύρει μέσα στις διατάξεις του κανόνα όλη τη διαγωγή εκείνου του διδασκάλου, γιατί ο άγιος ανήρ με κανένα τρόπο δεν μπορούσε να διδάξει διαφορετικά απ’ ό,τι ζούσε.1

Η προφητεία για την έξοδό του, που εξαγγέλθηκε στους αδελφούς.
Την ίδια χρονιά που επρόκειτο να εξέλθει από αυτή τη ζωή, ανήγγειλε την ημέρα της αγιωτάτης του εξόδου σε μερικούς μαθητές του που ζούσαν μαζί με αυτόν, καθώς και σε μερικούς που έμεναν μακριά. Στους παρόντες όριζε να σκεπάζουν με σιωπή όσα άκουσαν, στους μακρινούς υπεδείκνυε ποιο και τι λογής σημείο θα συνέβαινε για αυτούς, όταν θα έβγαινε η ψυχή του από το σώμα.
Έξι μέρες πριν από την έξοδό του, προσέταξε να του ανοίξουν το μνήμα. Αμέσως τον έπιασε πυρετός και άρχισε να καταπονείται από δεινή θέρμη. Μέρα με τη μέρα η αρρώστια γινόταν όλο και πιο βαριά, και την έκτη μέρα2 έβαλε τους μαθητές του να τον κουβαλήσουν στο ναό. Εκεί ασφάλισε την έξοδό του με την υποδοχή του Δεσποτικού Σώματος και Αίματος, και υποστηρίζοντας τα αδύναμα μέλη του ανάμεσα στα χέρια των μαθητών του, στάθηκε όρθιος με υψωμένα τα χέρια στον ουρανό και άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε λόγια προσευχής.
Την ίδια μέρα σε δύο αδελφούς, έναν που έμεινε στο μοναστήρι και έναν άλλον που κατοικούσε μακριά, εμφανίσθηκε αποκάλυψις για αυτόν με την ίδια και απαράλλακτη οπτασία. Είδαν ότι μια οδός στρωμένη με ιμάτια3 και φωτισμένη με αμέτρητες λυχνίες εκτεινόταν με κατεύθυνση προς ανατολάς από το μοναστήρι του κατευθείαν μέχρι τον ουρανό. Ένας φωτεινός άνδρας με σεμνοπρεπές σχήμα παραστεκόταν από πάνω, και ρώτησε τίνος είναι η οδός που αντίκρυζαν. Εκείνοι ομολόγησαν πως αγνοούσαν. Τους λέει τότε ο ίδιος: «Αυτή είναι η οδός, από την οποία ανεβαίνει στον ουρανό ο αγαπημένος στον Κύριο Βενέδικτος». Τότε λοιπόν, όπως οι παρόντες μαθητές είδαν την έξοδο του αγίου ανδρός, έτσι την πληροφορήθηκαν και οι απόντες με το σημείο που τους είχε προείπει.
Ενταφιάσθηκε μέσα στον ναό του αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού,4 που ο ίδιος έκτισε, γκρεμίζοντας τον βωμό του Απόλλωνος.

Υποσημειώσεις.
1. Επρόκειτο για Κανόνα ξεχωριστής σοβαρότητας και διακριτικής αυστηρότητας. Κείμενο ανυπολογίστου σημασίας για την πνευματικότητα των Βενεδικτίνων και συνεπώς ολόκληρου του μοναστικού ιδεώδους στη Δύση μέχρι τις ημέρες μας. Με τον καιρό ωστόσο εμφανίσθηκαν ποικίλες ερμηνείες, ρυθμίσεις και προσθήκες και μετά την απώλεια του Ορθοδόξου πνεύματος, υπερτονίσθηκαν η άκαμπτη αυστηρότητα, η σκληρότητα, η μαζική συγκρότηση, ο διαρκής έλεγχος κλπ., που έδωσαν χαρακτήρα ολοκληρωτικό και μια πνευματικότητα εξωτερική μόνο, χαρακτηριστικό του σημερινού Καθολικισμού.
2. Κατά παράδοσιν στις 21 Μαρτίου.
3. Pallia, πρβ. Ματθ. 21, 8 και Βασιλειών Δ’ 9, 13
4. Βλ. 8, 11 (και 30, 1). Για τον ενταφιασμό σε ναό βλ. Ι, 4, 20

Από το βιβλίο: Βίοι αγνώστων Ασκητών: Αγίου Γρηγορίου, Πάπα Ρώμης, του επικαλουμένου Διαλόγου. Εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις υπό Ιωάννου Ιερομ.
Εκδότης, Ιερά Σκήτη Αγίας Αννης – Αγιον Ορος. Ιούνιος 2020.

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Θαυμαστά γεγονότα, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.