Από τον βίο του αγίου Γρηγορίου του Θαυματουργού.
Ο μέγας Γρηγόριος, αφού σπούδασε όλη την ελληνική παιδεία και διαπίστωσε με την πείρα πόσο αβάσιμα, αντιφατικά και σαθρά είναι τα διδάγματά της, έγινε μαθητής του Ευαγγελίου. Και πριν ακόμη αναγεννηθεί με το βάπτισμα, είχε τόσο καλή ζωή, ώστε να μη φέρει καμία κηλίδα αμαρτίας στο ιερό λουτρό. Όταν λοιπόν έμενε στην Αλεξάνδρεια, όπου συνέρρεαν όλοι όσοι ήθελαν να σπουδάσουν φιλοσοφία και ιατρική, ήταν ενοχλητικό θέαμα στους συνομηλίκους του, νέος αυτός να στολίζεται με τη σωφροσύνη περισσότερο από τους γέρους – γιατί ο έπαινος αυτού που έμενε αγνός προξενούσε ντροπή σε εκείνους που μολύνονταν με την αμαρτία.
Για να έχουν λοιπόν κάποια δικαιολογία οι ακόλαστοι και να μη φαίνονται τέτοιοι μόνο αυτοί, σκέφτηκαν ένα τέχνασμα, για να σπιλώσουν τη ζωή του Γρηγορίου: έβαλαν να τον συκοφαντήσει μία πόρνη από ένα παλιόσπιτο, πασίγνωστη για την ανηθικότητά της. Και την ώρα που εκείνος συζητούσε με σεμνότητα, όπως συνήθιζε, για κάποιο φιλοσοφικό θέμα με άλλους μορφωμένους, η γυναίκα πλησίασε λυγιστή και κουνιστή και με όλα όσα έλεγε και έκανε έδειχνε ότι τον γνωρίζει τάχα καλά. Στη συνέχεια παραπονέθηκε ότι δεν την πληρώνει, και χωρίς ντροπή ανέφερε και τις περιπτώσεις, για τις οποίες δεν της είχε δώσει αμοιβή.
Οι άλλοι, που γνώριζαν τη ζωή του Γρηγορίου, αγανάκτησαν και εξοργίστηκαν με την παλιογυναίκα. Εκείνος όμως ούτε ταράχτηκε, όπως αυτοί που θύμωσαν για χάρη του, ούτε είπε κάτι που να δείχνει δυσφορία, όπως θα ήταν φυσικό, για τη συκοφαντία, ούτε έφερε κανέναν ως μάρτυρα της ζωής του ούτε ορκίστηκε, για να αρνηθεί την κατηγορία, ούτε κατηγόρησε την κακία εκείνων που σκηνοθέτησαν τέτοιο πράγμα εναντίον του. Αντίθετα, με ήρεμη και σταθερή φωνή στράφηκε σε κάποιον από τους φίλους του και είπε: «Δώσε της τα χρήματα, για να μη μας ενοχλεί πια και να μην εμποδίζει τη συζήτησή μας».
Ο φίλος αυτός ρώτησε την πόρνη πόσα θέλει και της τα μέτρησε αμέσως όλα. Έτσι ολοκληρώθηκε η επιβουλή των ακόλαστων σε βάρος του αγνού νέου και η άτιμη γυναίκα είχε πια στα χέρια της το κέρδος. Την ίδια όμως στιγμή ήρθε από τον Θεό και η επιβεβαίωση της σωφροσύνης του νέου και το ξεσκέπασμα της συκοφαντίας των συνομηλίκων του.
Μόλις δηλαδή αυτή πήρε στο χέρι τα χρήματα, παραμορφώθηκε από δαιμονικό πνεύμα και βγάζοντας ένα θηριώδες μουγκρητό, που δεν είχε τίποτε το ανθρώπινο, έπεσε μπρούμυτα ανάμεσα στους συγκεντρωμένους. Το θέαμα ήταν φρικτό και φοβερό: τραβούσε και ξερίζωνε τα μαλλιά της με τα ίδια της τα χέρια, τα μάτια της γύρισαν ανάποδα, το στόμα της έβγαζε αφρούς. Και το δαιμόνιο δεν σταμάτησε να την πνίγει, ώσπου ο μέγας Γρηγόριος επικαλέστηκε τον Θεό και τον παρακάλεσε για χάρη της.
Τέτοια ήταν τα γεγονότα της νεότητας του αξιοθαύμαστου Γρηγορίου, άξια προοίμια όσων έκανε στη μετέπειτα ζωή του.
Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»
Τόμος 2-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος
Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
17 Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Θαυματουργού: Βίος, Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών.
Του Οσίου Πατρός ημών Γρηγορίου Νύσσης – εγκώμιον εις τον Βίον του Αγίου Γρηγορίου του Θαυματουργού.
Από τον βίο του αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού (Ο Άγιος ιερεύς Αλέξανδρος).
Από τον βίο του Αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού: Η προσπάθεια εξαπατήσεως ενός Αγίου.
17 Νοεμβρίου, μνήμη και της Αγίας Χίλντα, της πνευματικής μητέρας της ορθόδοξης Αγγλίας: Συναξάριον.
17 Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Γκομπρόν και των Εκατόν Τριάντα Τρειών συμμαρτύρων του, των εκ Γεωργίας: Βίος (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).
Τη 17η του μηνός Νοεμβρίου, μνήμη των οσίων Ζαχαρίου του σκυτοτόμου και Ιωάννου, και διήγησις ωφέλιμος.
