«Ας σταματήσουμε να κλαίμε πάνω από το κουφάρι της ζωής μας. Να μοιρολογούμε τις ώρες και τα χρόνια που έφυγαν και μας έβαλαν αδικαιολόγητη απουσία.
Δεν ωφελεί σε τίποτα να κοιτάμε πίσω με την πιπίλα στο στόμα.
Όπως διάβασα σε ένα τοίχο κάπου στα σκοτεινά των δρόμων, «άσε τη ζωή που κάνεις και ψάξε τη ζωή που χάνεις….»..»**
Γιατί «ναι», είναι αλήθεια η ζωή αυτή έχει πόνο και μάλιστα τραγικό και πολλές φορές αδικαιολόγητο. Γιατί «ναι» μπορεί όντως να υπάρχουν δεκάδες λόγοι να γκρινιάξεις όμως υπάρχουν κι άλλοι τόσοι να δοξάσεις. Η επιλογή είναι δική μας.
Ο Χριστός μας λέει «στο κόσμο αυτό έχει πολλές θλίψεις, αλλά μην απογοητεύεστε, να έχετε θάρρος γιατί εγώ τον νίκησα τον κόσμο…». Αυτό σημαίνει ότι ΝΑΙ μπορούμε να σταθούμε πάνω από τις πληγές μας, μπορούμε να μεταβάλουμε το τραύμα σε θαύμα.
Πρόσεξε όμως εδώ μια παγίδα του νου. Δεν πρέπει να ζητάμε να εξαφανίσουμε το τραύμα αλλά να το μεταμορφώσουμε. Το ζητούμενο δεν είναι να βρούμε μια φαντασιακή ζωή που δεν θα υπάρχουν βάσανα, αλλά να διαμορφώσουμε έναν εαυτό που παρά τα βάσανα του, θα μπορεί να ευγνωμονεί για την ζωή που του δόθηκε και σαφέστατα να την ζει και όχι να απουσιάσει σε λογής λογής κρυψώνες.
Οπότε επίλεξε την ευτυχία και την ομορφιά. Αυτό θέλει άσκηση, εκμάθηση, νέο προγραμματισμό. Χρειάζεται να γίνεις ένας ασκητής της θέλησης για ζωή. Να πειθαρχήσεις σε κανόνες ευτυχίας. Για τους οποίους σε ένα άλλο post θα σου μιλήσω.
Μέχρι τότε, εσύ μην ξεχνάς ότι εάν όλη ημέρα μιλάς για τα βάσανα σου, εάν βλέπεις παντού προβλήματα, εάν νιώθεις θύμα και κακομοίρης θα συμβεί το εξής, ο πόνος σου θα μεγαλώσει απίστευτα και το σημαντικότερο η κόλαση θα γίνεται όλο και πιο βαθιά διότι θα την σκάβεις εσύ με τα ίδια σου τα χέρια.
**Σημείωση: μικρό απόσπασμα από το βιβλίο μου «Ζωή δίχως συνταγές» εκδόσεις Αρμός.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
π. Λίβυος: 01 Νοεμβρίου 2022
