Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα∙ τι καθεύδεις;
το τέλος εγγίζει, και μέλλεις θορυβείσθαι∙
αν’ανηψον ουν, ίνα φείσηταί σου
Χριστός ο θεός,
ο πανταχού τα πάντα πληρών.
Παράβαλε και:
Αγίου Ανδρέου Κρήτης – Μέγας κανόνας. Εισαγωγή, Κείμενο, Νεοελληνική απόδοση, Ξανθής Φ. Συριοπούλου.