Ακούστε τον ακόλουθο, πασίγνωστο Κανόνα τον Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο, από δύο αντιπροσωπευτικές Βυζαντινές χορωδίες: τον χορό των Αδελφών της Ιεράς γυναικείας αδελφότητος, του Ιερού Σταυροπηγιακού – Πατριαρχικού Μετοχίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, στην Ορμύλια της Χαλκιδικής και τον Βυζαντινό Χορό των Τρικάλων, με διευθυντή τον Παναγιώτη Καλαμπάκα.
Ωδή Α. – ψάλλει ο χορός της Αδελφότητος του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ορμύλιας Χαλκιδικής.mp3
Ωδή Γ. – ψάλλει ο χορός της Αδελφότητος του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ορμύλιας Χαλκιδικής.mp3
Ωδή Δ. – ψάλλει ο χορός της Αδελφότητος του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ορμύλιας Χαλκιδικής.mp3
Ωδή Ε. – ψάλλει ο χορός της Αδελφότητος του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ορμύλιας Χαλκιδικής.mp3
Ωδή ΣΤ. – ψάλλει ο Βυζαντινός Χορός των Τρικάλων, με διευθυντή τον Παναγιώτη Καλαμπάκα.mp3
Ωδή Ζ. – ψάλλει ο Βυζαντινός Χορός των Τρικάλων, με διευθυντή τον Παναγιώτη Καλαμπάκα.mp3
Ωδή Η. – ψάλλει ο Βυζαντινός Χορός των Τρικάλων, με διευθυντή τον Παναγιώτη Καλαμπάκα.mp3
Ωδή Θ. – ψάλλει ο Βυζαντινός Χορός των Τρικάλων, με διευθυντή τον Παναγιώτη Καλαμπάκα.mp3
***
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ – ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ήχος πλ. δ’ Αυτόμελον
Το προσταχθέν μυστικώς, λαβών εν γνώσει, εν τη σκηνή του Ιωσήφ, σπουδή επέστη, ο Ασώματος λέγων τη Απειρογάμω: ο κλίνας τη καταβάσει τους ουρανούς, χωρείται αναλλοιώτως όλος εν σοί; Ον και βλέπων εν μήτρα σου, λαβόντα δούλου μορφήν, εξίσταμαι κραυγάζειν σοι: χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε!
Ο Κανών του Ακαθίστου ύμνου, ου η ακροστιχίς:
Χαράς δοχείον, σοί πρέπει χαίρειν μόνη. Ιωσήφ.
Ποίημα Ιωσήφ του Υμνογράφου.
Ωδή α’ Ήχος δ’ Ο Ειρμός
Ανοίξω το στόμα μου, και πληρωθήσεται πνεύματος, και λόγον ερεύξομαι, τη βασιλίδι Μητρί, και οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, και άσω γηθόμενος, ταύτης τα θαύματα (δίς).
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Χριστού βίβλον έμψυχον, εσφραγισμένην σε Πνεύματι, Ο μέγας Αρχάγγελος, Αγνή θεώμενος, επεφώνει σοι, Χαίρε χαράς δοχείον, δι’ ής της Προμήτορος αρά λυθήσεται.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Αδάμ επανόρθωσις, χαίρε Παρθένε Θεόνυμφε, του Άδου η νέκρωσις, χαίρε πανάμωμε, το παλάτιον, του μόνου Βασιλέως. χαίρε θρόνε πύρινε, του Παντοκράτορος.
Δόξα…
Ρόδον το αμάραντον, χαίρε η μόνη βλαστήσασα, το μήλον το εύοσμον, χαίρε η τέξασα, το οσφράδιον, του πάντων Βασιλέως, χαίρε απειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα.
Και νύν…
Αγνείας θησαύρισμα, χαίρε δι’ ής εκ του πτώματος, ημών εξανέστημεν, χαίρε ηδύπνοον, κρίνον Δέσποινα, πιστούς ευωδιάζον, θυμίαμα εύοσμον, μύρον πολύτιμον.
Ωδή γ’ Ο Ειρμός
Τους σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ώς ζώσα και άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, και εν τη θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον (δίς).
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Στάχυν η βλαστήσασα τον θείον, ως χώρα ανήροτος σαφώς, χαίρε έμψυχε τράπεζα, άρτον ζωής χωρήσασα, χαίρε του ζώντος ύδατος, πηγή ακένωτος Δέσποινα.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Δάμαλις τον μόσχον η τεκούσα, τον άμωμον, χαίρε τοις πιστοίς, χαίρε αμνάς Κυήσασα, Θεού αμνόν τον αίροντα, κόσμου παντός τα πταίσματα, χαίρε θερμόν ιλαστήριον.
Δόξα…
Όρθρος φαεινός χαίρε η μόνη, τον Ήλιον φέρουσα Χριστόν, φωτός κατοικητήριον, χαίρε το σκότος λύσασα, και τους ζοφώδεις δαίμονας, ολοτελώς εκμειώσασα.
Και νύν…
Χαίρε πύλη μόνη ήν ο Λόγος, διώδευσε μόνος η μοχλούς, και πύλας Άδου Δέσποινα, τω τόκω σου συντρίψασα, χαίρε η θεία είσοδος, των σωζομένων πανύμνητε.
Ωδή δ’ Ο Ειρμός
Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τη ακηράτω παλάμη, και διέσωσε, τους κραυγάζοντας. Δόξα Χριστέ, τη δυνάμει σου.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Εν φωναίς ασμάτων πίστει, σοί βοώμεν Πανύμνητε, Χαίρε πίον όρος, και τετυρωμένον εν Πνεύματι, χαίρε λυχνία και στάμνε, Μάννα φέρουσα, το γλυκαίνον, τα των ευσεβών αισθητήρια.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ιλαστήριον του κόσμου, χαίρε άχραντε Δέσποινα, χαίρε κλίμαξ γήθεν, πάντας ανυψώσασα χάριτι, χαίρε η γέφυρα όντως, η μετάγουσα, εκ θανάτου πάντας, προς ζωήν τους υμνούντάς σε.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ουρανών υψηλοτέρα, χαίρε γής το θεμέλιον, εν τη σή νηδύϊ, Άχραντε ακόπως βαστάσασα, χαίρε κογχύλη πορφύραν θείαν βάψασα, εξ αιμάτων σου, τω Βασιλεί των Δυνάμεων.
Δόξα…
Νομοθέτην η τεκούσα, αληθώς χαίρε Δέσποινα, τον τας ανομίας, πάντων δωρεάν εξαλείφοντα, ακατανόητον βάθος, ύψος άρρητον, απειρόγαμε, δι’ ής ημείς εθεώθημεν.
Και νύν…
Σέ την πλέξασαν τω κόσμω, αχειρόπλοκον στέφανον, ανυμνολογούμεν, Χαίρέ σοι Παρθένε κραυγάζοντες, το φυλακτήριον πάντων και χαράκωμα, και κραταίωμα, και ιερόν καταφύγιον.
Ωδή ε’ Ο Ειρμός
Εξέστη τα σύμπαντα, επί τη θεία δόξη σου, σύ γάρ, απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τον επί πάντων Θεόν, και τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοις υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Οδόν η κυήσασα, ζωής χαίρε Πανάμωμε, η κατακλυσμού της αμαρτίας, σώσασα κόσμον, χαίρε Θεόνυμφε, άκουσμα και λάλημα φρικτόν, χαίρε ενδιαίτημα, του Δεσπότου της κτίσεως.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ισχύς και οχύρωμα, ανθρώπων χαίρε Άχραντε, τόπε αγιάσματος της δόξης, νέκρωσις Άδου, νυμφών ολόφωτε, χαίρε των Αγγέλων χαρμονή, χαίρε η βοήθεια, των πιστώς δεομένων σου.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Πυρίμορφον όχημα, του Λόγου χαίρε Δέσποινα, έμψυχε Παράδεισε το ξύλον, εν μέσω έχων ζωής τον Κύριον, ού ο γλυκασμός ζωοποιεί, πίστει τους μετέχοντας, και φθορά υποκύψαντας.
Δόξα…
Ρωννύμενοι σθένει σου, πιστώς αναβοώμέν σοι, Χαίρε πόλις του Παμβασιλέως, δεδοξασμένα, και αξιάκουστα, περί ής λελάληνται σαφώς, όρος αλατόμητον, χαίρε βάθος αμέτρητον.
Και νύν…
Ευρύχωρον σκήνωμα, του Λόγου χαίρε Άχραντε, κόχλος η τον θείον μαργαρίτην, προαγαγούσα, χαίρε πανθαύμαστε, πάντων προς Θεόν καταλλαγή των μακαριζόντων σε, Θεοτόκε εκάστοτε.
Ωδή ς’ Ο Ειρμός
Την θείαν ταύτην και πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, της Θεομήτορος, δεύτε τας χείρας κροτήσωμεν, τον εξ αυτής τεχθέντα, Θεόν δοξάζοντες (δίς).
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Παστάς του Λόγου αμόλυντε, αιτία της των πάντων θεώσεως, χαίρε Πανάχραντε, των Προφητών περιήχημα, χαίρε των Αποστόλων, το εγκαλλώπισμα.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Εκ σού η δρόσος απέσταξε, φλογμόν πολυθεϊας η λύσασα: όθεν βοώμέν σοι, Χαίρε, ο πόκος ο ένδροσος, όν Γεδεών Παρθένε, προεθεάσατο.
Δόξα…
Ιδού σοι Χαίρε κραυγάζομεν, λιμήν ημίν γενού θαλαττεύουσι και Ορμητήριον, εν τω πελάγει των θλίψεων, και των σκανδάλων πάντων, του πολεμήτορος.
Και νύν…
Χαράς αιτία χαρίτωσον, ημών τον λογισμόν του κραυγάζειν σοι, Χαίρε η άφλεκτος βάτος νεφέλη Ολόφωτε, η τους πιστούς απαύστως, επισκιάζουσα.
Ωδή ζ’ Ο Ειρμός
Ουκ ελάτρευσαν, τη κτίσει οι θεόφρονες, παρά τον κτίσαντα αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, Ο των Πατέρων Κύριος, και Θεός ευλογητός εί.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ανυμνούμέν σε, βοώντες Χαίρε όχημα, Ηλίου του νοητού, άμπελος αληθινή, τον βότρυν τον πέπειρον, η γεωργήσασα, οίνον στάζρντα, τον τας ψυχάς ευφραίνοντα, των πιστώς σε δοξαζόντων.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ιατήρα, των ανθρώπων η κυήσασα χαίρε Θεόνυμφε, ή ράβδος η μυστική, άνθος το αμάραντον, η εξανθήσασα, χαίρε Δέσποινα, δι’ ής χαράς πληρούμεθα, και ζωήν κληρονομούμεν.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ρητορεύουσα, ου σθένει γλώσσα Δέσποινα, υμνολογήσαί σε, υπέρ γάρ τα Σεραφείμ, υψώθης κυήσασα, τον Βασιλέα Χριστόν, όν ικέτευε, πάσης νύν βλάβης ρύσασθαι, τους πιστώς σε προσκυνούντας.
Δόξα…
Ευφημεί σε, μακαρίζοντα τα πέρατα, και ανακράζει σοι. Χαίρε ο τόμος εν ώ, δακτύλω εγγέγραπται, Πατρός ο Λόγος Αγνή, όν ικέτευε, βίβλω ζωής τους δούλους σου, καταγράψαι Θεοτόκε.
Και νύν…
Οι δούλοί σου και κλίνομεν ικετεύομεν, γόνυ καρδίας ημών. Κλίνον το ούς σου Αγνή, και σώσον τους θλίψεσι, βυθιζόμενους ημάς, και συντήρησον, πάσης εχθρών αλώσεως, την σήν Πόλιν Θεοτόκε.
Ωδή η’ Ο Ειρμός
Παίδας ευαγείς εν τη καμίνω, ο τόκος της Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος. νύν δέ ενεργούμενος, την οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν, τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Νηδύϊ τον Λόγον υπεδέξω, τον πάντα βαστάζοντα εβάστασας, γάλακτι εξέθρεψας, νεύματι τον τρέφοντα, την οικουμένην άπασαν, Αγνή ώ ψάλλομεν. τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Μωσής κατενόησεν εν βάτω, το μέγα μυστήριον του τόκου σου. Παίδες προεικόνισαν, τούτο εμφανέστατα μέσον πυρός ιστάμενοι, και μή φλεγόμενοι, ακήρατε αγία Παρθένε, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τους αιώνας.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Οι πρώην απάτη γυμνωθέντες, στολήν αφθαρσίας ενεδύθημεν, τη κυοφορία σου, και οι καθεζόμενοι, εν σκότει παραπτώσεων, φώς κατωπτεύσαμεν, φωτός κατοικητήριον, Κόρη, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τους αιώνας.
Δόξα…
Νεκροί διά σού ζωοποιούνται, ζωήν γάρ την ενυπόστατον εκύησας, εύλαλοι οι άλαλοι, πρώην χρηματίζοντες, λεπροί αποκαθαίρονται, νόσοι διώκονται, πνευμάτων αερίων τα πλήθη, ήττηνται Παρθένε, βροτώνη σωτηρία.
Και νύν…
Η κόσμω τεκούσα σωτηρίαν, δι’ ής από γής εις ύψος ήρθημεν, χαίροις παντευλόγητε, σκέπη και κραταίωμα, τείχος και οχύρωμα, των μελωδούντων Αγνή. τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Ωδή θ’ Ο Ειρμός
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τω πνεύματι, λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Νόων, φύσις γεραίρουσα, την ιεράν πανήγυριν, της Θεομήτορος, και βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή, αειπάρθενε.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ίνα σοι πιστοί, το Χαίρε κραυγάζωμεν, οι διά σού της χαράς, μέτοχοι γενόμενοι, της αϊδίου, ρύσαι ημάς πειρασμού, βαρβαρικής αλώσεως, και πάσης άλλης πληγής, διά πλήθος, Κόρη παραπτώσεων, επιούσης βρο τοις αμαρτάνουσιν.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Ώφθης φωτισμός, ημών και βεβαίωσις, όθεν βοώμέν σοι. Χαίρε άστρον άδυτον, εισάγον κόσμω, τον μέγαν Ήλιον, χαίρε Εδέμ ανοίξασα, την κεκλεισμένην Αγνή, χαίρε στύλε, πύρινε εισάγουσα, εις την άνω ζωήν το ανθρώπινον.
• Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Στώμεν ευλαβώς, εν οίκω Θεού ημών, και εκβοήσωμεν. Χαίρε κόσμου Δέσποινα, χαίρε Μαρία, Κυρία πάντων ημών, χαίρε ή μόνη άμωμος, εν γυναιξί και καλή, χαίρε σκεύος, μύρον το ακένωτον, επί σέ κενωθέν εισδεξάμενον.
Δόξα…
Η περιστερά, η τον ελεήμονα αποκυήσασα, χαίρε αειπάρθενε Οσίων πάντων, χαίρε το καύχημα, των Αθλητών στεφάνωμα, χαίρε απάντων τε, των Δικαίων, θείον εγκαλλώπισμα, και ημών των πιστών το διάσωσμα.
Και νύν…
Φείσαι ο Θεός, της κληρονομίας σου, τας αμαρτίας ημών, πάσας παραβλέπων νύν, εις τούτο έχων, εκδυσωπούσάν σε, την επί γής ασπόρως σε, κυοφορήσασαν, διά μέγα έλεος θελήσαντα, μορφωθήναι Χριστέ, το αλλότριον.
Είτα το Κοντάκιον: δίχορον, αργώς.
Ήχος πλ. δ’ Αυτόμελον
Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε. Αλλ’ ώς έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Παράβαλε και:
Ο Ακάθιστος Ύμνος μετά ερμηνείας – Αρχ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου.
Ο Ακάθιστος Υμνος – Ιωάννου Φουντούλη.
Μεγάλυνον ψυχή μου – Π. Αλεξάνδρου Σμέμαν.
