Το Άγιο Πνεύμα, που την ημέρα της Πεντηκοστής επιφοίτησε στους αγίους Αποστόλους, μένει από τότε στην Εκκλησία. Αυτή ήταν η υπόσχεση του Ιησού Χριστού στους μαθητές του, μετά το μυστικό δείπνο˙ «Καγώ ερωτήσω τον Πατέρα, και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ ημών εις τον αιώνα». Ο άλλος παράκλητος, που είναι το Άγιο Πνεύμα, μένει λοιπόν «μεθ’ ημών εις τον αιώνα», μένει δηλαδή στην Εκκλησία για πάντα. Και είναι αυτό, καθώς ψάλλομε που «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας» και «δι’ ου Προφήται άπαντες και Θεού Απόστολοι μετά Μαρτύρων εστέφθησαν». Η Εκκλησία είναι η πολιτεία του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.
Σήμερα λοιπόν, εορτάζεται και η μνήμη του αγίου Κωνσταντίνου του «εξ Αγαρηνών». Η άθληση και το μαρτύριο του αγίου Κωνσταντίνου είναι ένας ακόμα καρπός και μια μαρτυρία, πως το Άγιο Πνεύμα μένει πάντα στην Εκκλησία. Οι Νεομάρτυρες συνεχίζουν τη σειρά και την παράδοση των αρχαίων Μαρτύρων της πίστης. Μετά την άλωση της Πόλης, στα πικρά χρόνια της τουρκοκρατίας, ένας μεγάλος αριθμός αγίων Μαρτύρων και Οσίων συνεχίζουν, και δεν θα πάψουν ποτέ, να δίνουν τη μαρτυρία της Ανάστασης του Ιησού Χριστού και να βεβαιώνουν την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία.
Ο άγιος νεομάρτυρας Κωνσταντίνος ήταν μουσουλμάνος και καταγότανε από ένα χωριό της Μυτιλήνης, λεγόμενο Ψηλομέτωπο. Οι αδελφοί του είχαν στη Σμύρνη ένα οπωροπωλείο κι ο Κωνσταντίνος, πιο μικρός απ’ όλους, πήγαινε τα ψώνια στα σπίτια των αγοραστών. Έτσι, πήγαινε τα ψώνια στην ιερή Μητρόπολη της Σμύρνης, όπου έβλεπε εκεί και άκουγε τους κληρικούς και σιγά – σιγά μάθαινε και την ελληνική γλώσσα. Έτσι γεννήθηκε μέσα του ο πόθος να γίνη χριστιανός, γι’ αυτό κι έφυγε από τη Σμύρνη και πήγε στο Άγιον Όρος. Εκεί στην αρχή ταλαιπωρήθηκε, ώσπου ο εξόριστος τότε στο Άγιον Όρος Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, που ίσως τον γνώριζε από τότε που ήταν μητροπολίτης στη Σμύρνη, τον κατήχησε, του έδωσε το όνομα Κωνσταντίνος και τον βάπτισε.
Μια μέρα, στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, ο Κωνσταντίνος προσκύνησε τα ιερά λείψανα Νεομαρτύρων κι από τότε άναψε μέσα του ο έρωτας του μαρτυρίου. Συμβουλεύτηκε τον πνευματικό του, νήστεψε, πήρε συστατικά γράμματα του Πατριάρχη κι έφυγε για τη Σμύρνη, πηγαίνοντας να βαπτίση την αδελφή του. Όταν έφθασε στο Αϊβαλή, ένας Τούρκος τον αναγνώρισε. Τον έπιασαν τότε και τον οδήγησαν στον Αγά. Στην ανάκριση που του έγινε, ο Κωνσταντίνος όχι μόνο ομολόγησε πως είναι χριστιανός, αλλά και δεν έκρυψε πως πρώτα ήταν μουσουλμάνος. «Τούρκος ήμουν», είπε, «αλλά φωτίστηκα από το Θεό και κατάλαβα πως η πίστη των αγαρηνών είναι μάταιη, ενώ μόνη αληθινή και καθαρή είναι η πίστη του Χριστού. Έγινα λοιπόν χριστιανός, για να σώσω την ψυχή μου».
Μετά την πρώτη αυτή ανάκριση, ο Κωνσταντίνος ρίχτηκε στη φυλακή. Εκεί με υπομονή και καρτερία σήκωσε σκληρά βασανιστήρια, χωρίς να αλλάξη την πίστη του. Σε μια δεύτερη ανάκριση, πάλι με θάρρος και παρρησία, ο άγιος Κωνσταντίνος έδωκε τη μαρτυρία Ιησού Χριστού. Σε μια στιγμή μάλιστα, με καύχηση Χριστού, έκαμε μπροστά στον ηγεμόνα το σημείο του Σταυρού. Βλέποντας πως ο Άγιος ήταν αμετάπειστος και αμετάθετος, ο Αγάς τον έστειλε δεμένο στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά κι εκεί ο άγιος Νεομάρτυρας ούτε τις δελεαστικές υποσχέσεις δέχτηκε ούτε τις απειλές φοβήθηκε. Τελευταία, στις 2 Ιουνίου 1819, τον κρέμασαν. Έτσι, ο άγιος Κωνσταντίνος πρόλαβε στην ίδια μαρτυρική τελείωση τον προστάτη του Άγιο Γρηγόριο, που ύστερα από δυο χρόνια κι εκείνος απαγχονίστηκε.
Ο άγιος νεομάρτυρας Κωνσταντίνος ο «εξ Αγαρηνών» είναι ένας από τους πολλούς Αγίους της Εκκλησίας των νεωτέρων χρόνων. Είναι πρόνοια του Θεού ότι στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας η ορθόδοξη Εκκλησία κράτησε τους υπόδουλους λαούς στην πίστη του Χριστού, μαζί με τα άλλα, και με την παρουσία πολλών αγίων Μαρτύρων και Οσίων. Και, όπως είπαμε στην αρχή, η παρουσία αυτή είναι μαρτυρία και απόδειξη ότι το Άγιο Πνεύμα μένει πάντα στην Εκκλησία. Γιατί το χριστιανικό μαρτύριο δεν είναι ανθρώπινος ηρωϊσμός, αλλά κλήση και χάρη του Θεού. Μάρτυρας της πίστης δεν γίνεται ο καθένας που θα το φιλοδοξούσε, αλλά όποιος τον καλεί ο Θεός και τον ενισχύει το Άγιο Πνεύμα, «δι’ ου καταστέφονται μάρτυρες…». Αμην.
Από το βιβλίο:
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Λ. ΨΑΡΙΑΝΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΜΨΥΧΟΙ
(Εξαπλά β’)
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΑ
Η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη.
Περισσότερα για το Συναξάριο της ημέρας, βλέπε και στον:
ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ
