Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Κ Ο
Μετά την άλωση της Κων/λεως και την υποταγή των νησιών του Αιγαίου στους Οθωμανούς και τους αλλεπάλληλους πολέμους που είχαν οι κατακτητές με την αριστοκρατία της Βενετίας, στο μέρος που βρίσκεται σήμερα το ιερό Μοναστήρι της Θεοτόκου, στη Σκιάθο, υπήρχε ένα μικρό παρεκκλήσι. Στο παρεκκλήσι αυτό βρισκόταν κάποιος ιερομόναχος Συμεών, γέροντας σεβάσμιος, ενάρετος αναχωρητής. Προς τα βορειοανατολικά του ησυχαστηρίου του, σε ώρες νυκτερινές, έβλεπε ένα φως να αστράφτει σε κάποιο υψηλό Σύνδενδρο. Επειδή έβλεπε συχνά το φαινόμενο, αισθάνθηκε πόνο και σφοδρή επιθυμία να πάει και να εξετάσει ζητώντας πληροφορίες. Πραγματικά: μέσα στην νύχτα πολλές φορές δοκίμασε να διερευνήσει το θέμα, αλλά συναντούσε μεγάλες δυσκολίες. Μόλις πλησίαζε στον τόπο εκείνο, το φως γινόταν άφαντο και εκείνος γύριζε στο ησυχαστήριο του βαθιά λυπημένος.
Όμως ποτέ δεν έπαυσε να είναι βέβαιος ότι επρόκειτο για θείο φως, γιατί πάντοτε το έβλεπε από μακριά. Γι’ αυτό έπεσε σε προσευχή και νηστεία και παρακαλούσε το Θεό να τον οδηγήσει να το βρει. Μια νύκτα που προσευχότανε, ήλθε στην καρδιά του μια χαρά και μια αγαθή ελπίδα, ότι να πάει και οπωσδήποτε θα το βρει.
Χωρίς δισταγμό έφτασε εκεί όπου ήταν το Θείο Φως, μέσα στα πεύκα και στα άλλα δέντρα του δάσους. Και εκεί πάνω σε ένα πεύκο, βλέπει, ώ του θαύματος! Να κρέμεται η Εικόνα της Θεοτόκου, περιαστραπτόμενη από το Θείο Φως. Η καρδιά του γέμισε ευφροσύνη και άρχισε να ψάλλει τον θείο και αρχαγγελικό ύμνο και δοκίμασε να ανέβει επάνω στο πεύκο, για να φτάσει την Αγία Εικόνα. Όμως το δέντρο ήταν υψηλό και αυτός γέροντας και αδύναμος. Έτσι αποφάσισε να μείνει εκεί μέχρι το πρωί, έως ότου ανατείλει η ημέρα. Αλλά ούτε το πρωί παρά την προσπάθειά του, δεν μπόρεσε να την κατεβάσει. Γι’ αυτό ξεκίνησε και ήρθε στο Κάστρο, όπου κατοικούσαν Οθωμανοί και μερικοί πρόκριτοι από τους ντόπιους Χριστιανούς με επικεφαλής τον σεβάσμιο ιερέα οικονόμο Παπα-Φραγκούλη.
Μέσα σε ατμόσφαιρα κατανύξεως και καταπλήξεως, το ιεραρχείο έψαλλε Παράκληση και μαζί με μερικούς προεστώτες οδοιπόρησαν και έφτασαν μετά φανών και λαμπάδων στον τόπο όπου υπέδειξε ο γέροντας Συμεών. Εκεί ευρήκαν την αγία εικόνα, την ασπάστηκαν με δάκρυα και την έφεραν με ψαλμούς και ύμνους στο παρεκκλήσι του γέροντα Συμεών, την εναπέθεσαν εκεί και επέστρεψαν στο Κάστρο κηρύσσοντας το θαύμα, για το οποίο όλοι οι κάτοικοι εξεπλάγησαν και χάρηκαν. Ακόμα και Οθωμανοί θαύμασαν.
Ο παπα- Φραγκούλης με τους Χριστιανούς αποφάσισαν να κτίσουν Μοναστήρι στον τόπο που βρέθηκε η Αγία Εικόνα. Επειδή ο τόπος όμως ήταν περίβλεπτος, και φοβήθηκαν πως μπορούσε να γίνει αντικείμενο πειρατικών επιδρομών, γι’ αυτό το έκτισαν στον τόπο, όπου βρίσκεται σήμερα, με την συνδρομή όλων των χριστιανών και των Οθωμανών ακόμα. Ηγούμενος διορίστηκε ο γέροντας Συμεών, ο οποίος αφιέρωσε σε αυτό όλη του την περιουσία.
Έτσι ιδρύθηκε το Μοναστήρι. Πως όμως έλαβε η εικόνα το όνομα Εικονίστρια καθώς και η Μονή, κανείς δεν μπορεί με ακρίβεια να μας πληροφορήσει. Άλλοι λέγουν ότι την ονόμασαν Κουνίστρια- Εικονίστρια, διότι καθώς ήταν κρεμασμένη η Εικόνα στο δένδρο, έμοιαζε να αιωρείται σε κούνια. Άλλοι υποστηρίζουν ότι επειδή κλονίζονταν το δέντρο και το μέρος εκείνο πολύ καιρό πριν να βρεθεί η Αγία Εικόνα, ονόμασαν και τον τόπο και την Αγία Εικόνα Κλονίστρια και κατά παράφραση Κονίστρια. Υποστηρίζεται ακόμα ότι το φως που την περικύκλωνε ονομάστηκε Αστρία και κατά παραφθορά Εικονίστρια ή ονομάστηκε έτσι επειδή ήρθε από τον Ίστρο ποταμό, ίσως από τον καιρό των Εικονομάχων.
Η Αγία Εικόνα είναι πολύ παλαιά αλλά το ξύλο είναι Άσηπτο. Παριστάνει την Αγία μορφή της Θεοτόκου από τον τράχηλο και επάνω και εμπνέει το σεβασμό και τον θαυμασμό. Πλήθος θαυμάτων γίνονται και αναρίθμητα αφιερώματα την κοσμούν, γιατί “Τυφλοί αναβλέπουσι, χωλοί περιπατούσι, παράλυτοι εγείρονται, πλέοντες ευοδούνται, ναυαγούντες διασώζονται”.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ένα θαύμα της Παναγίας. Κάποτε έφεραν από το Τρίκερι μια κόρη μονογενή ενός πρόκριτου Χατζη-Νίκου, παράλυτη και βουβή. Με τις παρακλήσεις των ιερέων της Μονής, βρήκε την υγεία της και αναχώρησε περπατώντας για την πατρίδα της.
Η θαυματουργή Εικόνα της Εικονίστριας βρίσκεται τώρα, στο Μητροπολιτικό Ναό των Τριών Ιεραρχών της Σκιάθου.
Η πρώτη Πανήγυρις προς τιμήν της Θαυματουργής Εικόνας της Εικονίστριας τελείται την 21η Νοεμβρίου την ημέρα των Εισοδίων.
Τότε η Εικόνα της Παναγίας μεταφέρεται με μεγάλη πομπή στον τόπο της Ευρέσεως, στο μοναστηράκι της, και εκεί τελείται ολονυκτία.
Η δεύτερη Πανήγυρις προς τιμήν της Ιεράς Εικόνας τελείται την πρώτη Κυριακή του Ιουλίου: την ημέρα αυτή εορτάζουμε την Εύρεση της Ιεράς Εικόνας.
ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΙ
Συμεών 1655: Πρώτος Ηγούμενος και μάρτυς του θαύματος.
Δαμασκηνός 1726: Διάδοχος του Συμεών και ανακαινιστής της Ι.
Μονής .
Άνθιμος: αυτός που θέλησε να καθαρίσει την Ιερή Εικόνα.
Ιάκωβος: Αυτός που έδωσε τα χειρόγραφα στον Επιφάνιο Δημητριάδη για την συγγραφή του Ιστορικού της Ευρέσεως.
Ευγένιος: τέλη του ΙΗ’ και αρχές του ΙΘ’ αιώνα.
Ιωαννίκιος.
Καλλίνικος, Ιωσήφ, Ευγένιος οι Χατζηγιάννηδες (αδέλφια): ο Ευγένιος πήρε την Εικόνα στο σπίτι του το 1834, μετά την διάλυση της Μονής.
Διονύσιος 1841: ανακαίνισε την Ι. Μονή (υιός του Επιφαν. Δημητριάδη).
Θεόφιλος Μπουσιόπουλος: 1920 – 1950.
Η/Υ επιμέλεια Κωνσταντίνα Κυριακούλη.
