Μια συγκλονιστική αφήγηση γυναίκας η οποία μεγάλωσε στην οργάνωση του γκουρού Sri Chinmoy
της συγγραφέως –εκπαιδευτικού Jayanti Tamm
από την Washington Post Blogs
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια καταστροφική λατρεία (cult).
Για περισσότερα από 25 χρόνια, η ζωή μου ήταν στρατηγικά σχεδιασμένη, ώστε να στερεώσει και να δυναμώσει την πίστη και αφοσίωσή μου στον γκουρού (αρχηγό της ομάδας –δάσκαλο) και να εξαλείψει όλους τους περισπασμούς, με στόχο να επικεντρωθεί με αποκλειστικότητα στον ίδιο τον γκουρού.
Τη δεκαετία του 1960, κατά τη διάρκεια της τέταρτης «Μεγάλης Αφύπνισης» (Great Awakening), φιλόδοξοι γιόγκι (εκπαιδευτές γιόγκα), σβάμι (ινδουιστές swamis) και γκουρού, ντυμένοι με τους παραδοσιακούς μακρούς χιτώνες τους, κατέφθασαν στην Αμερική, για να συμπληρώσουν ένα κενό, στην αναδυόμενη πνευματική «αγορά».
Όλοι αυτοί αντιλαμβάνονταν, ότι οι πνευματικές ανάγκες χιλιάδων Αμερικανών, δεν ικανοποιούνταν.
Εισάγοντας αρχαίες διδασκαλίες, οι καταβολές των οποίων ανάγονται στο παρελθόν, αυτοί οι επιδέξιοι αρχηγοί, πρόσφεραν την αίγλη αρχαίων καταχνιασμένων παραδόσεων σε νέους πελάτες.
Πρόσφεραν μίαν άλλη επιλογή, στις δογματικές θρησκείες των «παλιομοδιτών» πατέρων τους, δημιουργώντας ομάδες σε μικρές πόλεις.
Η μητέρα μου –γέννημα θρέμμα Ρωμαιοκαθολική – και ο πατέρας μου –γέννημα θρέμμα Λουθηρανός, – ήταν ανάμεσα στο φιλόδοξο πλήθος, που με ζήλο έψαχνε μια εναλλακτική επιλογή στην επικρατούσα θρησκεία.
Το 1968 η μητέρα μου ανακάλυψε το χώρο, στον οποίο δραστηριοποιείτο ο γκουρού Sri Chinmoy.
Αυτός ο άρτι αφιχθείς από τη Βεγγάλη, Ινδός πνευματικός ηγέτης, της έκανε νόημα να τον ακολουθήσει.
Φαινόταν «ταπεινός», «φωτισμένος» και «σοφός».
Όλα όσα η μητέρα μου πάντοτε φανταζόταν και έψαχνε.
Ο Sri Chinmoy, την οδήγησε σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο καπνούς από λιβάνι, στο οποίο συνωστίζονταν πολλά άτομα και τη διέταξε να καθίσει στο πάτωμα, δίπλα από έναν ξυπόλητο μακρυμάλλη.
Στο τέλος του βραδινού διαλογισμού, ο Sri Chinmoy ενημέρωσε τη μητέρα μου, ότι για ν’ ανελιχθεί στην πνευματική ζωή, θα την πάντρευε με «θεϊκό γάμο» με το νεαρό χίπη. Εκείνη δέχτηκε.
Η φαινομενικά απερίσκεπτη ενέργεια της μητέρας μου, προκαλεί σοκ σε πολλούς ανθρώπους, αλλά εμένα μου φαίνεται κατανοητή.
Καταλαβαίνω γιατί τόσοι φυσιολογικοί άνθρωποι, με ψηλή μόρφωση, υποκλίνονται βαθειά και εμπιστεύονται –εναποθέτουν ό, τι πιο ιερό έχουν, σ’ ένα «χαρισματικό» αρχηγό, του οποίου η φυσική παρουσία, μεταδίδει «ηρεμία» και την αίσθηση ότι συνδέεται με κάτι ανώτερο.
Οι γονείς μου, όπως και τόσοι άλλοι, επιθυμούσαν ν’ ανήκουν σε μια επανάσταση που θ’ άλλαζε τον κόσμο.
Ο Sri Chinmoy, πρόσφερε μια μοναδική ευκαιρία να βάλουν τα θεμέλια εκείνης της επανάστασης.
Ήταν η μοναδική ευκαιρία της ζωής τους.
Η απόφασή τους, όπως φάνηκε στο τέλος, επηρέασε όχι μόνο τις δικές τους ζωές, αλλά επίσης και τη δική μου.
Σταδιακά, μετά τη μύηση των γονιών μου, ο γκουρού μετέτρεψε τον ανεπίσημο κύκλο διαλογισμού, σε μια αυστηρή και απολυταρχική λατρεία (cult), η οποία απαιτούσε μια άνευ όρων υποταγή στον συνεχώς αυξανόμενο κατάλογο των κανονισμών του Sri Chinmoy: απαγορεύονται τα ναρκωτικά, το κρέας, το αλκοόλ, η τηλεόραση, οι εφημερίδες, τα βιβλία, η μουσική, ο χορός, τα κατοικίδια ζώα και το σεξ.
Οι οπαδοί, έπρεπε τώρα να είναι άγαμοι και όλοι –ακόμα και οι παντρεμένοι- είχαν λάβει εντολή να είναι άγαμοι.
Ο Sri Chinmoy, είχε βαρεθεί να κάνει τον προξενητή. Οι μέρες που κανόνιζε τους «ιερούς γάμους» είχαν περάσει ανεπιστρεπτί.
Όταν η μητέρα μου έμεινε έγκυος, ο γκουρού εξοργίστηκε με την αλόγιστη ανυπακοή των γονιών μου.
Μερικές μέρες αργότερα, δήλωσε ότι θα μετέτρεπε την παράβαση των γονιών μου σε ευλογία, δηλαδή εμένα.
Ο Sri Chinmoy ισχυρίστηκε ότι διάλεξε την ψυχή μου από τους υψηλότερους ουρανούς, για να ενσαρκωθεί στη γη σαν «η εκλεκτή του», η τέλεια οπαδός –μαθήτριά του.
Ανήκα πλέον σε αυτόν, ήμουν δική του.
Όσοι έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε μια λατρεία, όπου η αγαμία είναι επιβεβλημένη, έχουν ν’ αντιμετωπίσουν δυσκολίες.
Για τους αφιερωμένους οπαδούς, η οικογένεια είναι επικίνδυνη λέξη, που σηματοδοτεί συνεπακόλουθα, περισπασμούς και υποχρεώσεις.
Είχα διδαχθεί, ότι για να ολοκληρώσω την πνευματική μου ζωή, έπρεπε με κάθε θυσία, ν’ αποφύγω οτιδήποτε είχε σχέση με την παραδοσιακή οικογένεια.
Οι υποδειγματικοί οπαδοί, σταματούσαν κάθε επαφή με «εξωτερικούς» συγγενείς, φίλους και γνωστούς.
Καθώς ήμουν η μοναδική οπαδός, που είχα γεννηθεί εντός της ομάδας, αναμενόταν από εμένα, να παραμείνω σταθερή, ακλόνητη και αφοσιωμένη στην πνευματική μου ζωή. Συνεχώς μου επαναλαμβανόταν, ότι η μοναδική οικογένεια που χρειαζόμουν, ήταν το άτομο στο οποίο θ’ αφιέρωνα όλη μου την ύπαρξη, δηλαδή ο γκουρού.
Στα χρόνια που πέρασαν, είδα χιλιάδες οπαδούς, να περνούν από το άσραμ του (Ashram =σανσκριτικός όρος που σημαίνει ησυχαστήριο ή κέντρο πνευματικών μελετών).
Πολλοί, με ευγνωμοσύνη εκχωρούσαν πλήρως τις ευθύνες για τη ζωή τους και με χαρά αφήνονταν να τους οδηγήσει κάποιος άλλος, με «ασφάλεια», προς ένα καθορισμένο στόχο.
Στην πλειοψηφία τους, αυτοί οι άνθρωποι είχαν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και οι ζωές τους είχαν κορεσθεί από ερωτικούς δεσμούς, χωρισμούς, κτυπήματα και συγκρούσεις. Έφταναν εκεί ως ενήλικες, οι οποίοι ελεύθερα είχαν επιλέξει αυτό τον τρόπο ζωής.
Ήταν μια συνειδητή και σκόπιμη επιλογή.
Το μέλλον μου είχε διαγραφεί πριν ακόμα γεννηθώ και σφραγίσθηκε το πρωί της γέννησής μου.
Αμέτρητες φορές, ο γκουρού διηγόταν το μύθο για την πρώτη μας συνάντηση.
Σύμφωνα με τον Σρι Σινμόυ, αυτός κατέφθασε στο νοσοκομείο νωρίς το πρωί, λίγο μετά τη γέννησή μου, για να με καλωσορίσει στον κόσμο, με μια ξεχωριστή ευλογία και το σανσκριτικό όνομά μου.
Ως παιδί, ήμουν αυτό που εκείνος ήθελε, μια τέλεια οπαδός.
Ντυμένη με το παραδοσιακό σάρι, τον προσκυνούσα, αφού ισχυριζόταν ότι αυτός ήταν για μένα και ο πατέρας μου και ο θεός μου.
Τίποτα και κανείς άλλος δεν είχε σημασία. Αυτός ήταν όλη η οικογένεια που χρειαζόμουν. Ήταν το παν για μένα.
Το να επικεντρώνεται η λατρεία στο πρόσωπο του αρχηγού, αποτελεί σύνηθες χαρακτηριστικό των καταστροφικών λατρειών.
Αποκόπτοντας οι οπαδοί όλους τους δεσμούς με τις οικογένειες στον «έξω κόσμο» και παραδιδόμενοι στον ηγέτη, αποδείχνουν ότι αυτός θ’ αποτελεί το μοναδικό αντικείμενο αφοσίωσης και λατρείας.
Αντί να φροντίζει για την πνευματική ανάπτυξη των οπαδών του, ο γκουρού με έναν αφόρητο ναρκισσισμό, σχεδίαζε τα πάντα, με στόχο να καλλιεργεί, να προάγει και να ικανοποιεί κάθε ιδιοτροπία, ευχή και επιθυμία του.
Από τον υποχρεωτικό τρόπο ντυσίματος μέχρι τη διατροφή, ό, τι φαντασίωση ερχόταν κάθε φορά στο μυαλό του γκουρού, γινόταν νόμος.
Τα βράδια στο άσραμ του στη Νέα Υόρκη, κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, καθόμουν σταυροπόδι μπροστά στο θρόνο του.
Σε όλη τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας, καθώς η δράση του επεκτεινόταν σε όλο τον κόσμο, τον ακολουθούσα με προθυμία.
Είτε είχε συναντήσεις με διασημότητες όπως τον Νέλσων Μαντέλα ή τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ή δίδασκε διαλογισμό στα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών, καθόμουν πάντα στην πρώτη σειρά επευφημώντας τον.
Ως έφηβη, όπως συμβαίνει σε πολλές σχέσεις πατέρα –κόρης, η άνετη εμπιστοσύνη, μετατράπηκε σε αμοιβαία δυσπιστία και απογοήτευση.
Οι αυστηροί κανονισμοί του γκουρού, που απαγόρευαν σχέσεις με τον «έξω» κόσμο, προκαλούσε βαθειά επιθυμία για ό, τι απαγορευόταν.
Καθώς ο Σρι Σινμόυ επανειλημμένα προσπαθούσε να με πείσει ότι η ψυχή μου επιθυμούσε να υπηρετεί μόνο αυτόν και θα έπρεπε να απέχω από ανώτερη μόρφωση, καριέρα και οικογένεια, εγώ τον άκουγα με αυξανόμενη δυσαρέσκεια και μνησικακία. Αντιλαμβανόμουν ότι ήταν ένας ζηλιάρης πατέρας, που απαιτούσε αποκλειστική αγάπη και πλήρη υποταγή και με θλίψη καταλάβαινα ότι ποτέ δεν επρόκειτο να δεχθεί οτιδήποτε λιγότερο.
Μετά από πολλά χρόνια αντιπαλότητας, – ο γκουρού να προσπαθεί να με κρατήσει και εγώ να προσπαθώ να αποδεσμευτώ –είχαμε εξαντλήσει την υπομονή μας ο ένας προς τον άλλο.
Είχα κουραστεί να τον υπηρετώ και επιθυμούσα μια ομαλή, φυσιολογική οικογενειακή ζωή.
Τελικά, στην ηλικία των 25 χρόνων, αποδεσμεύτηκα επίσημα από την ομάδα, αποβλήθηκα και απομονώθηκα από τα άλλα μέλη, τα οποία με απέφευγαν.
Οι καταστροφικές λατρείες (cults, sects) λειτουργούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να διαχωρίζουν πλήρως αυτούς που βρίσκονται μέσα σ’ αυτές, από εκείνους που είναι έξω. Όσο πιο πιστός είναι ένας οπαδός, τόσο πιο εξαρτημένος γίνεται (από την ομάδα).
Η ομάδα γίνεται το παν. Είναι η οικογένεια, οι φίλοι, η εκκλησία, το σπίτι, η δουλειά, η κατοικία.
Το να φύγει κάποιος από την ομάδα, ύστερα από δεκαετίες παραμονής του σ’ αυτήν, είναι δύσκολο και κάποτε ακατόρθωτο.
Είναι τρομακτικό και απομονώνει τον άνθρωπο.
Για χρόνια προσπάθησα να θάψω το παρελθόν μου, να καλύψω τα χρόνια που έχασα και να προχωρήσω σταθερά το δικό μου δρόμο.
Ευτυχώς ήμουν ακόμα αρκετά νέα για να αποκτήσω αυτό που ποτέ δεν μου επιτρεπόταν, να φτιάξω μια δική μου οικογένεια.
Το πρωί που γεννήθηκε η κόρη μου, καθώς ήμουν ξαπλωμένη και την κρατούσα, την κοίταζα με θαυμασμό και ένοιωθα συγκλονισμένη.
Ο σύζυγός μου μπήκε στο δωμάτιο, στο χέρι κρατούσε το τηλέφωνο, ενώ στο πρόσωπό του φαινόταν δισταγμός και ένταση.
«Πρόκειται για τον γκουρού σου» είπε. «Πέθανε σήμερα το πρωί».
Είχαν περάσει δώδεκα χρόνια. Ο γκουρού και εγώ δεν είχαμε συμφιλιωθεί ποτέ. Κατανοούσα τη βαθειά του απογοήτευση για το ότι απέτυχα να εκπληρώσω τη «θεϊκή του προφητεία».
Στα μάτια του, είχα παγιδευτεί από τις συνήθεις «εξαρτήσεις», καριέρα, γάμο και οικογένεια.
Γνωρίζοντας ότι ο θάνατός του επεσυνέβη το ίδιο πρωί που ήλθε στον κόσμο η κόρη μου, ήμουν σίγουρη ότι εκείνος ποτέ δεν θα τη συναντούσε. Την κρατούσα και ήθελα να την προστατεύσω, ώστε η ζωή της να είναι γεμάτη με δικές της επιλογές και δυνατότητες. Τρόμαξα στη σκέψη ότι, αν μάθαινε για τη γέννηση της κόρης μου ο πρώην γκουρού μου, γινόταν ίσως στοργικός και νοσταλγικός στη θύμιση εκείνου του πρωινού, πριν δεκάδες χρόνια, όταν ήλθε στο νοσοκομείο για να καλωσορίσει στον κόσμο τη δική του ξεχωριστή θυγατέρα.
Σχόλιο
Καταστροφικές Λατρείες: Είναι οι διάφορες παραθρησκευτικές ομάδες ή ολοκληρωτικές αιρέσεις, οι οποίες λόγω των μεθόδων και τεχνικών που ακολουθούν προκαλούν καταστροφικές συνέπειες πάνω στο άτομο και την κοινωνία γενικώτερα. Στην Αμερική, για να προσδιορίσουν αυτές τις ομάδες χρησιμοποιούν τον όρο «cults» και στην Ευρώπη τον όρο «sects», που μεταφράζεται στα ελληνικά «Καταστροφικές Λατρείες» (Εγκυκλ. Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων, Αρχιμ. Χριστοφόρου Τσιάκκα, νυν Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Καρπασίας. Έκδοση Ι.Μ. Τροοδιτίσσης, σελ. 462).
Στο κείμενο, μέσα από την προσωπική εμπειρία της συγγραφέως, δίνονται πολλές πληροφορίες για το πώς οι διάφορες καταστροφικές λατρείες δελεάζουν τα θύματά τους. Βλέπουμε ποιες ανθρώπινες ανάγκες ή αδυναμίες εκμεταλλεύονται και ποιες τεχνικές χρησιμοποιούν για προσηλυτισμό.
Αντιλαμβανόμαστε ότι τα παιδιά που γεννιούνται μέσα σε αυτές τις ομάδες, είναι στην πραγματικότητα τα μεγαλύτερα θύματα –όμηροι, στα χέρια των αρχηγών, που απαιτούν απόλυτη υποταγή και λατρεία.
Διαφαίνεται επίσης η πλύση εγκεφάλου που γίνεται στα θύματα, τα οποία καταντούν άβουλα και απομονωμένα όντα, ώστε να μπορεί ο αρχηγός της ομάδας ν’ ασκεί απόλυτο έλεγχο πάνω στη ζωή τους.
Φαίνονται ακόμα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των αρχηγών τέτοιων ομάδων, οι οποίοι στην καλύτερη περίπτωση είναι νάρκισσοι, αλαζόνες, ψεύτες, υποκριτές, εκμεταλλευτές.
Περιγράφει τις δυσκολίες αποδέσμευσης από μια τέτοια ομάδα, διότι τα άτομα αφ’ ενός μεν, δέχονται πιέσεις ακόμα και απειλές για να παραμείνουν στην ομάδα και αφετέρου, λόγω της μακρόχρονης παραμονής τους στην οργάνωση, εγκαταλείποντάς την αισθάνονται ενοχές, ότι πρόδωσαν εκείνον στον οποίο είχαν αφιερώσει τη ζωή τους.
Ο εφιάλτης, μετά την έξοδό τους από την ομάδα, τους ταλαιπωρεί για χρόνια.
Τι γίνεται λοιπόν αν κάποιος μας μπλέξει στα πλοκάμια μιας τέτοιας σέκτας;
Δεν υπάρχει σωτηρία;
Η αγάπη του Θεού δεν ξεγράφει κανέναν άνθρωπο.
Η εμπειρία ανθρώπων που, λόγω της δικής τους καλής προαίρεσης και με τη βοήθεια έμπειρου πνευματικού, κατόρθωσαν ν’ αποδεσμευτούν από τέτοιες ομάδες, έχει αποδείξει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, είναι το μεγάλο και μοναδικό Θεραπευτήριο μέσα στο οποίο οι κουρασμένες ψυχές βρίσκουν ανάπαυση, πραγματική ειρήνη, αγάπη και λύτρωση.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Μόνο κοντά στον Χριστό λύνει ο άνθρωπος όλα του τα προβλήματα, γαληνεύει πραγματικά η ψυχή και καθαρίζει το μυαλό.
Με τα μυστήρια της Εκκλησίας μας και πρώτιστα της Ιεράς Εξομολόγησης, ξαλαφρώνει η ψυχή, ενώ με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας παίρνει δύναμη, ελευθερώνεται…γίνεται ολοκληρωμένος άνθρωπος.
ΠΗΓΗ MIVILUDES
Mετάφραση – σχόλιο Ελένη Ζήνωνος
Από το περιοδικό δελτίο «Ενημέρωσις», Ι.Μ. Τροοδιτίσσης, Αύγουστος –Οκτώβριος 2009, Αρ. Τεύχους 22 -24.
Η/Υ επιμέλεια, Κωνσταντίνας Κυριακούλη.
