«Άνθρωπος ειμί, Θεού τε κτίσμα τυγχάνων και Θεός είναι κεκελευσμένος». Μέγας Βασίλειος.
Σε καιρούς οι οποίοι χαρακτηρίζονται από έντονη εξωστρέφεια, όπως η δική μας, ο άνθρωπος προτιμά να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο, εκτός από τον εαυτό του. Ευχαριστείται να ερευνά τον γύρω του κόσμο, και δυσφορεί ή και ασφυκτιά όταν πρόκειται να βυθομετρήσει το εσωτερικό του. Εν τούτοις, ευθύς εξ αρχής, ο άνθρωπος κατέβαλε προσπάθειες για να γνωρίσει τον εαυτό του, να μελετήσει και να λύσει τα προβλήματα, τα οποία τον αφορούν ως ύπαρξη. Το ερώτημα της Παλαιάς Διαθήκης: «τί εστίν άνθρωπος, ότι μιμνήσκει αυτού, ή υιός ανθρώπου ότι επισκέπτει αυτόν;» (Ψαλμός Η.5), δείχνει ακριβώς αυτό, την ανησυχία δηλαδή του ανθρώπου ώστε να έχει σαφή συνείδηση της προσωπικότητος και του σκοπού της ζωής του, και τούτο διότι ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο ένα μυστήριο! Ο σεβασμός του προσώπου, η σεμνότητα, η ηθική του ανθρώπου και η αξιοπρέπεια συνιστούν επιμέρους ίσως εκφάνσεις αυτού του προσώπου.
Η θεώρηση των σημαντικών αυτών προβλημάτων παραμένει και σήμερα, δυστυχώς αποκαρδιωτική: διότι ενώ ποτέ άλλοτε, κατά τον ρου της ανθρώπινης ιστορίας, δεν έγινε τόσος πολύς και επίμονος λόγος για τον άνθρωπο, κι όμως, σήμερα εγκαταλείπεται ο άνθρωπος μόνος του και τόσο αβοήθητος!
Υπάρχει λοιπόν ελπίδα για το αδιέξοδο αυτό; Σ’ αυτό το ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει το βιβλίο αυτό, που έχει επαινεθεί όσο λίγα απο την σύγχρονη γραμματεία! Άλλωστε, ο θεολόγος συγγραφεύς του, Νικόλαος Βασιλειάδης, παραμένει ένας βαθυστόχαστος και οξύνους μελετητής της ιστορίας, της ψυχολογίας, της ηθικής, και ασφαλώς της Ορθοδόξου πίστεώς μας!
Ακούστε το περισπούδαστο αυτό βιβλίο, όπως αυτό ηχογραφήθηκε για την βιβλιοθήκη των ομιλούντων βιβλίων του Φάρου τυφλών της Ελλάδος, σε απόδοση – ανάγνωση της Μαίρης Πάντου. Το αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα:
Isobitis.com
