Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.
Τω αυτώ μηνί (Ιουλίω) ΚΒ΄, μνήμη της Αγίας Μυροφόρου και ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής.
Αφαίς αϋλοις άπτεταί σου Χριστέ μου,
Μή μου, προς ην έφησας, άπτου Μαρία.
Δευτερίη Μαρίη μύσεν εικάδι Μαγδαληνή.
Αύτη εκατάγετο από τα Μάγδαλα, τα οποία ευρίσκονται εις τα οροθέσια της Συρίας. Προσελθούσα δε τω Χριστώ, ηκολούθησεν εις αυτόν, και επειδή ενωχλείτο από επτά δαιμόνια, ελευθερώθη από αυτά διά της χάριτος του Χριστού. Αύτη λοιπόν ακολουθούσα τω Χριστώ και υπηρετούσα έως του πάθους και του Σταυρού, έγινε και Μυροφόρος και ευαγγελίστρια, και πρώτη αυτή από τας άλλας Μυροφόρους, είδε την Ανάστασιν του Χριστού, μαζί με την άλλην Μαρίαν, ήτοι την Κυρίαν Θεοτόκον, όταν οψέ Σαββάτου, ήτοι μετά το Σάββατον, είδε τον Άγγελον, καθώς γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.
Όταν δε επήγε πρωί εις το μνήμα, τότε είδε δύω Αγγέλους εν λευκοίς καθεζομένους. Και πάλιν είδε τον Χριστόν, τον οποίον νομίζουσα ότι είναι ο κηπουρός, και θέλουσα να πιάση τους πόδας του, ήκουσε παρ’ αυτού· «Μή μου άπτου», καθώς αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Πρώτη μεν η Μαγδαληνή από τας άλλας Μυροφόρους γυναίκας είδε την Ανάστασιν του Χριστού, ουχί δε και πρό της Θεοτόκου. Αύτη γαρ πρώτη εθεάσατο τον Χριστόν αναστάντα, ως λέγει ο Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, και ο Κάλλιστος εν τω Συναξαρίω της λαμπράς. Δι’ αυτήν γαρ και ο τάφος ηνοίχθη, καθώς και πάντα τα Ουράνια και επίγεια δι’ αυτήν ηνεώχθησαν. Εκείνο δε οπού γράφει Γεώργιος ο Κεδρηνός περί της Μαγδαληνής Μαρίας, ότι επήγεν εις Ρώμην και ενεκάλεσε τον Πιλάτον εις τον Τιβέριον, και ότι ο Τιβέριος έβαλε τον Πιλάτον μέσα εις μίαν βύρσαν, ήγουν τομάρι νεόγδαρτον, ομού με μίαν έχιδναν και μίαν μαϊμούν και ένα πετεινόν: τούτο, λέγω, το διήγημα ου παραδέχονταί τινες ως αληθινόν, καθότι ο Ζωναράς εν τοις Χρονικοίς, βιβλ. ³΄, λέγει, ότι ο Πιλάτος καλεσθείς από τον Τιβέριον, και φθάσας εις Ρώμην, δεν ευρήκε ζωντανόν τον Τιβέριον. Αλλά διάδοχον της βασιλείας εκείνου ευρήκε τον Καλλιγούλαν, από τον οποίον εξωρίσθη εις την Βίαιναν της Γαλλίας, ως αναφέρει ο Άδων εν τοις Χρονικοίς, Ηλικία ζ΄. Εκεί δε απογνωσθείς ο Πιλάτος,
μόνος του εθανατώθη, εν έτει από Χριστού μα΄ [51], ως λέγει ο Ευσέβιος, βιβλίω β΄ της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, κεφ. ζ΄, και εν τω Χρονικώ. (Όρα σελ. 130 της Εκατονταετηρίδος.)
Αύτη η Μυροφόρος μετά την Ανάληψιν του Κυρίου, επήγεν εις την Έφεσον, και ευρήκε τον Άγιον Ιωάννην τον Θεολόγον. Και εκεί κοιμηθείσα οσίως, ενταφιάσθη κοντά εις την πόρταν του σπηλαίου, μέσα εις το οποίον εκοιμήθησαν ύστερον οι επτά Παίδες οι εν Εφέσω. Αφ’ ου δε επέρασαν χρόνοι πολλοί, τότε κατά τους χρόνους του αοιδίμου βασιλέως Λέοντος του Σοφού, εν έτει ω²΄ [890], ανεκομίσθη εις Κωνσταντινούπολιν το άγιον αυτής λείψανον, και απεθησαυρίσθη εις το Μοναστήριον του Αγίου Λαζάρου, το οποίον έκτισεν ο αυτός βασιλεύς, εις το οποίον τελείται και η Σύναξις αυτής και εορτή, και εις τον τόπον του Κουράτορος, όστις είναι πλησίον του Ταύρου. (Όρα και εις την τετάρτην του Μαΐου, ότε ιδιαιτέρως τελείται η ανάμνησις της ανακομιδής του λειψάνου της Αγίας ταύτης Μαγδαληνής, και του λειψάνου του Αγίου Λαζάρου.) Ο ελληνικός Βίος αυτής σώζεται εν τη Μεγίστη Λαύρα, ου η αρχή· «Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ».
*
Τη αυτή ημέρα μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος Μαρκέλλης.
* Καν αγνοώμεν πάντες ημείς Μαρκέλλα,
Αθλήσεως σής, Χριστός οίδε τον τρόπον.
Αύτη η Αγία Μαρκέλλα εφαίνετο, ότι είναι αγνώριστος ποία είναι, και πού εμαρτύρησεν, επειδή και δεν εσώζετο κανένα υπόμνημα και ιστορία διαλαμβάνουσα περί αυτής. Αλλ’ οι κάτοικοι της νήσου Χίου εκ παλαιών χρόνων έκτισαν Ναόν σεβάσμιον εις το όνομά της, και έχουσι μεγάλην σχέσιν και ευλάβειαν εις αυτήν. Όθεν ακολούθως και θαύματα πολλά ενεργούνται εις την Χίον διά της Αγίας ταύτης, καθ’ εκάστην ημέραν. Ένα δε θαύμα από τα πολλά γίνεται και έως της σήμερον. Διότι εκεί όπου είναι κτισμένος ο Ναός της Αγίας, ευρίσκονται χαλίκια και πέτραι, κοντά εις τον εκείσε αιγιαλόν, αι οποίαι φαίνονται γεμάται από αίματα πεπηγμένα. Ταύτας λοιπόν τας αιματωμένας πέτρας, πέρνοντες οι Χριστιανοί και ξύοντες, βάλλουσι τα αποξύσματα εκείνα μέσα εις αγγεία, και έχουσιν αυτά ιατρείαν κάθε ασθενείας. Εκ τούτων λοιπόν έγινε γνώριμος εις όλους η Αγία αύτη, ότι είναι και Οσία και Μάρτυς. Τον κατά πλάτος Βίον αυτής όρα εις το Nέον Λειμωνάριον.
Μάρτυς φαίνεται μεν, από τα πεπηγμένα αίματα, οπού ευρίσκονται εις τας ρηθείσας πέτρας. Οσία δε, από τας εμφανείας, οπού ποιεί καθ’ ύπνον. Εις πολλούς γάρ, οπού προστρέχουσι τω Ναώ της χάριν ιατρείας, φαίνεται κατ’ όναρ η Αγία, φορεμένη ένδυμα καλογραίας, και νομίζεται, ότι έρχεται μεν από το εκεί πέλαγος, εμβαίνει δε εις τον Ναόν της.
Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς.
(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου” Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
* * *
Παράβαλε και:
22 Ιουλίου, Μαρία η Μαγδαληνή… (μύθος και πραγματικότητα).
