Του Οσίου Πατρός ημών Φωτίου του μεγάλου – ομιλία 15η, λεχθείσα εν τω άμβωνι της μεγάλης εκκλησίας.

Πρόκειται για την 15-η ομιλία του Μεγάλου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Έχει ως τίτλο: ομιλία λεχθείσα εν τω άμβωνι της μεγάλης εκκλησίας. Η ομιλία αυτή, φέροντας τον ίδιο τίτλο με την επόμενη, την υπ’ αριθμόν 16-η, έχει ως θέμα της τις έριδες ανάμεσα στην Εκκλησία μετά το θάνατο του Αρείου. Τονίζοντας ότι ο Άρειος που καθαιρέθηκε προηγουμένως έτυχε συγγνώμης αργότερα για να του δοθεί η δυνατότητα επιστροφής στον ευθύ δρόμο, πράγμα που έγινε από τον πατριάρχη Νικηφόρο προς τον πατριάρχη Ιωάννη με τα γνωστά θετικά αποτελέσματα, προχωρεί στη συνέχεια στην ανάπτυξη της δεύτερης οικουμενικής συνόδου, εκθέτοντας τις σχετικές ενέργειες του Ευσεβίου Νικομηδείας και των οπαδών του εναντίον των υπερασπιστών της πίστεως, και δη του Μ. Αθανασίου, που υπήρξαν ανεπιτυχείς στην αρχή, και του Ευσταθίου Αντιοχείας, τον οποίο εξεθρόνισαν μετά από ψευδείς κατηγορίες. Εκθέτοντας στη συνέχεια όλο τον ορμαθό των εναντίων του Μ. Αθανασίου κατηγοριών και των όσων διαδραματίσθηκαν κατά τις ημέρες εκείνες, τα σχετικά με
την Σαρδική σύνοδο και τις όλες συκοφαντίες και δολοπλοκίες εναντίον των αρχιερέων, των αιρετικών, συνιστά στο ακροατήριό του να αποφεύγει τους αιρετικούς και να υποτάσσεται στους ορθοδόξους, αποφεύγοντας την παρά πέρα κρίση που ανήκει στον Κύριο.

Τονίζοντας επίσης ότι ο ίδιος, λόγω του αξιώματός του, είναι υποχρεωμένος να στενοχωρεί κάποιους με την προς αυτούς αυστηρότητά του, εύχεται στους ακροατές του, έναντι της αγάπης τους προς αυτόν, να τους κοσμεί ο Θεός με τον κόσμο των αρετών και να τους καταστήσει άξιους της βασιλείας του.

Ε. Μερετάκης.

ΦΩΤΙΟΥ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΟΜΙΛΙΑ ΔΕΚΑΤΗ ΠΕΜΠΤΗ
ΛΕΧΘΕΙΣΑ ΕΝ ΤΩ ΑΜΒΩΝΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Της προλαβούσης ομιλίας το τέλος, ει τι μέμνησθε, τον Άρειον παρεδίδου καθαιρούμενον, της Εκκλησίας εξωθούμενον, αναισχυντούντα, πλαττόμενον, υποκρινόμενον την ευσέβειαν, είτα και αισχίστω θανάτω τον βίον καταστρεφόμενον και τον του Χριστού λαόν από των πολλών κακών και σκανδάλων αναπνέοντα. Είδες ευχής δύναμιν; Είδος αρχιερέως παρρησίαν; «Κύριε, ει Άρειος εις την Εκκλησίαν εισάγεται, εμέ του βίου εξάγαγε˙ ει δ’ έτι με τω σκηνώματι τούτω παρείναι κελεύεις, Αρείω τας της Εκκλησίας πύλας αβάτους συντήρησον». Αλέξανδρος ταύτα ηύχετο και η κατά του Αρείου λόγχη ουρανίω ψήφω εχαλκεύετο˙ ο του Χριστού θεράπων προς τον βλασφημούμενον τας χείρας εξήπλου και της ακολάστου γλώσσης ο δυσμενής τας δίκας εδίδου την των αθλίων σπλάγχνων και εγκάτων κένωσιν, δια της γαστρός υπέχων…

ΦΩΤΙΟΥ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΟΜΙΛΙΑ ΔΕΚΑΤΗ ΠΕΜΠΤΗ
ΠΟΥ ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΒΩΝΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Στο τέλος της προηγούμενης ομιλίας, αν θυμάσθε, έλεγα για τον Άρειο ότι καθαιρέθηκε, ότι εκδιώχθηκε από την Εκκλησία, ότι αναισχυντούσε, ότι μηχανορραφούσε, ότι υποκρινόταν ευσέβεια, και τέλος ότι τελείωσε τη ζωή του με τον πιο χειρότερο θάνατο, και ότι ο λαός του Χριστού ανέπνευσε από τα πολλά δεινά και σκάνδαλα. Είδες δύναμη προσευχής; Είδες θάρρος αρχιερέα; «Κύριε, αν μπει ο Άρειος στην Εκκλησία, εμένα βγάλε με από τη ζωή˙ αν όμως προστάζεις εγώ να μείνω ακόμα σ’ αυτό το σκήνωμα, φύλαξε αδιάβατες για τον Άρειο τις πύλες της Εκκλησίας». Αυτά ζητούσε στην προσευχή του ο Αλέξανδρος, και η λόγχη κατά του Αρείου χαλκευόταν με ουράνια απόφαση. Ο υπηρέτης του Χριστού άπλωνε τα χέρια του προς εκείνον που βλασφημούσε, και ο δόλιος δεχόταν την τιμωρία της ακόλαστης γλώσσας του με κένωση των άθλιων σπλάχνων και των εντοσθίων του από την κοιλιά του…

Του Οσίου Πατρός ημών Φωτίου του Μεγάλου – ομιλία 15-η, λεχθείσα εν τω Αμβωνι της Μεγάλης Εκκλησίας.zip

Παράβαλε και:
30 Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Αλεξάνδρου, Αρχιεπισκ. Κωνσταντινουπόλεως: Βίος, Ασματική Ακολουθία.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.