Η ώρα είναι τρεις μετά τα μεσάνυχτα- βρίσκομαι στο Παλαιό Φάληρο, όπου με σταματάει ένας κύριος με δύο κοπέλες. Ο κύριος κάθισε μπροστά και οι κοπέλες πίσω. Εκείνος ήταν ψηλός και σωματώδης και, καθώς έμπαινε στο ταξί, το σακάκι του άνοιξε και φάνηκε το όπλο του. Δεν έδωσα σημασία, γιατί ο φόβος είναι άγνωστη λέξη για μένα. Από την ημέρα που ο Θεός μπήκε στη ζωή μου και κατοικεί μεσ’ στην ψυχή μου, τη θέση του φόβου την αντικατέστησε με τη σιγουριά και την ασφάλεια. Μου είπαν τον προορισμό τους και ξεκίνησα. Για να είμαι ειλικρινής, μόλις άκουσα τη διαδρομή, δεν ήθελα να τους εξυπηρετήσω- η διαδρομή ήταν αντίθετη από τον δρόμο μου- σε λίγο έπρεπε να παραδώσω το ταξί.
Όμως την πολυτέλεια της επιλογής δεν την έχω.
Στη μέση της διαδρομής οι κοπέλες κατέβηκαν. Τώρα θα συνέχιζα μόνο με τον κύριο. Η άρνηση μου γι’ αυτή τη διαδρομή μεγάλωσε. Ήμουν σταματημένη στο φανάρι που ήταν κόκκινο- γύρισα, κοίταξα τον κύριο και είπα μέσα μου: Πόσο θα ‘θελα να κατέβαινες και συ! Ύστερα γύρισα τα μάτια μου στο ταμπλό του αυτοκινήτου και είπα στο Γεροντάκο μου, τον Πορφύριο: Γεροντάκο μου, σε παρακαλώ πολύ, κατέβασε τον κύριο κάτω! Και ξεκινάω, γιατί το φανάρι άναψε πράσινο. Περίπου στα διακόσια μέτρα μου λέει ο κύριος: Σταματήστε να κατέβω.
Ξαφνιάστηκα, όμως σταμάτησα, όπως μου είπε. Ο κύριος έβγαλε ένα πεντοχίλιαρο να με πληρώσει- επειδή δεν είχα χρήματα, για να του δώσω ρέστα, του είπα να πάμε λίγο πιο πέρα, που ήταν το περίπτερο ανοιχτό, να το χαλάσουμε. Ο κύριος όμως μου είπε κάτι που με ξάφνιασε ακόμα περισσότερο:
-Κυρία μου, δεν θέλω ρέστα- μόνο μια απάντηση θέλω.
-Τι θέλετε, κύριε;
Μου λέει με πολύ σοβαρό μα και παράξενο ύφος:
-Καλέ, τι είσαι, μάγισσα ή αγία;
Σίγουρα ο Γεροντάκος μου έκανε το θαύμα του, σκέφτηκα.
-Γιατί το λέτε αυτό, κύριε; Ούτε μάγισσα είμαι ούτε αγία!
-Νιώθω πως κάποιος με σπρώχνει με τα χέρια του να βγω έξω από το ταξί!
Ακούγοντας τον μου ήρθε να φωνάξω: Γεροντάκο μου, σε ευχαριστώ – όμως κρατήθηκα.
Ο κύριος απορημένος με αυτό που του συνέβη και κοιτώντας με περίεργα, κατέβηκε.
Ευχαρίστησα τον Κύριο μου και το Γέροντα Πορφύριο με όλη τη δύναμη της ψυχής μου για τη θαυμαστή επέμβαση Τους.
Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.
