Σύμφωνα με τον κυπριακό τύπο, ευρέθησαν τα οστά των ανδρών της 181ης ελληνικής μοίρας πυροβολικού που έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι στην Κύπρο κατά την διάρκεια του δεύτερου Άτιλα. Έτσι, άρχισε η ενημέρωση των συγγενών αγνοουμένων της Μοίρας 181 ΜΠΠ, που διαλύθηκε κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής όταν εγκλωβίστηκε στο Συγχαρί, με αποτέλεσμα να απολέσει 38 αξιωματικούς και άνδρες.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στο στάδιο της ταυτοποίησης βρίσκονται 20 αξιωματικοί και άνδρες της Μοίρας, καθώς και άλλα τέσσερα άτομα τα οποία δεν σχετίζονται με τη Μοίρα. Βρέθηκαν σε δύο διαφορετικούς τάφους. Μερικοί από τους ανευρεθέντες βρέθηκαν δεμένοι με τα χέρια πίσω, κάτι το οποίο παραπέμπει στην πιθανότητα τα άτομα αυτά να συνελήφθησαν ύστερα από τη μάχη και να εκτελέστηκαν, για να θαφτούν στη συνέχεια σε ομαδικό τάφο. Το ότι ήταν δεμένα τα χέρια τους, προκύπτει, σύμφωνα με πληροφορίες, από τη στάση και τις ενδείξεις που βρέθηκαν κατά την εκσκαφή που πραγματοποιήθηκε.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στον τάφο βρέθηκαν και κουβέρτες, κάτι το οποίο δημιουργεί υπόνοιες, ότι κάποιοι λόγω της κατάστασης τους τοποθετήθηκαν στις κουβέρτες για να μεταφερθούν και να πεταχτούν στο λάκκο που ανοίχτηκε σε μικρή απόσταση από τον δρόμο. Μεταξύ των νεκρών που έχουν ταυτοποιηθεί, δεν περιλαμβάνεται ο διοικητής της Μοίρας, Στυλιανός Καλμπουρτζής.
Η 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού συγκροτήθηκε την 2α Ιουλίου 1964 και ήταν η πρώτη Μοίρα Πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς. Τους πρώτους μήνες μετά την συγκρότηση της, έδρευε στη περιοχή Αθαλάσσας στο χώρο της Διοίκησης Πυροβολικού ΓΕΕΦ και ακολούθως μετακινήθηκε στη μόνιμη έδρα της στο Στρατόπεδο ¨ Γιαννή Στυλλή ¨ στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Στη Μοίρα διατέθηκαν τότε δώδεκα πυροβόλα 25 λιβρών Αγγλικής προελεύσεως, ενταγμένα σε τρεις πυροβολαρχίες των τεσσάρων πυροβόλων η κάθε μια και τέσσερα αντιαεροπορικά πυροβόλα των 0,50 της ίντσας καθώς και δύο αντιαεροπορικά πυροβόλα των 14,5 χιλιοστών για την εγγύς αντιαεροπορική της άμυνα.
Το Σεπτέμβριο του 1973 τη Διοίκηση της Μοίρας ανέλαβε ο Αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού Καλμπουρτζής Στυλιανός. Πρώτο μέλημα του νέου Διοικητή ήταν η αύξηση της πολεμικής ικανότητας της Μοίρας, η εμπέδωση της πειθαρχίας του προσωπικού, καθώς και η καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των οπλιτών. Μέχρι το καλοκαίρι του 1974 η Μοίρα είχε φθάσει σε ψηλά επίπεδα οργάνωσης και πολεμικής ικανότητας, και ήταν πασιφανές ότι θα μπορούσε να εκτελέσει με επιτυχία οποιαδήποτε πολεμική αποστολή θα μπορούσε να της ανατεθεί. Με βάση τον τότε σχεδιασμό του ΓΕΕΦ, για την Άμυνα της Κύπρου, η 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, αναλάμβανε αποστολή άμεσης υποστήριξης της Ι ΑΤΔ Αμμοχώστου με χώρο ευθύνης την περιοχή της επαρχίας Αμμοχώστου. Ο σχεδιασμός αυτός θα ενεργοποιούταν σε περίπτωση αποβατικής ενέργειας της Τουρκίας στη περιοχή του κόλπου Αμμοχώστου. Χώροι τάξεως της Μοίρας είχαν καθοριστεί στις περιοχές, Έγκωμης, Αχερίτου και Στύλλων.
Σε περίπτωση εκδήλωσης Τουρκικής αποβατικής ενέργειας στις βόρειες ακτές της Κύπρου, η Μοίρα θα αναλάμβανε αποστολή άμεσης υποστήριξης της ΙΙΙ ΑΤΔ στη Κερύνεια, και αποστολή ενίσχυσης της 182 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού που θα επιχειρούσε στις περιοχές βορείως του Πενταδάκτυλου. Σαν χώρος τάξεως της Μοίρας είχε καθοριστεί η περιοχή του χωριού Βουνό.
Από τις 16:00 της 20ης Ιουλίου μέχρι τις 16:00 της 22ας Ιουλίου 1974, όταν συμφωνήθηκε η κατάπαυση του πυρός, η Μοίρα εκτέλεσε συνεχείς βολές κατά των εχθρικών θέσεων στις περιοχές Αγίου Ιλαρίωνα, Αλωνάγρας, Άσπρης Μούττης και Αγύρτας, προκαλώντας στις Τουρκικές δυνάμεις συντριπτικά πλήγματα. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά Τουρκοκύπριου καταδρομέα σε συνέντευξη του στη Τουρκοκυπριακή εφημερίδα ΚΙΠΡΙΣ στις 31/1/1992:
« Οι θέσεις μας υποβλήθηκαν σε έντονο βομβαρδισμό πυροβολικού στις 20-22 Ιουλίου και οι θέσεις μας εξαφανίζονταν η μια μετά την άλλη. Με κάθε πυροβολισμό που ρίχναμε, έπεφτε σε εμάς μία βόμβα. Εν τω μεταξύ είδα τα σώματα μερικών από τους στενότερους φίλους μου να διαμελίζονται από τις βόμβες. Καλύφθηκα σε ένα όρυγμα. Ευχόμουν να ξημερώσει νωρίτερα να δω τι γίνεται γύρω μου. Όταν ξημέρωσε, η εικόνα που είδα ήταν φρικιαστική. Ήταν μια κατάσταση που δεν θα ξεχάσω στη ζωή μου. Τα κομμάτια των διαμελισμένων σωμάτων των συνάδελφων και των φιλών μου ήταν διασκορπισμένα παντού από τις εκρήξεις. Σε δέκα μέτρα απόσταση βρέθηκα αντιμέτωπος με τα πτώματα των Τούρκων που έγερναν το ένα πάνω στο άλλο…».
Αξιοσημείωτο γεγονός ήταν και η συνεχής μετακίνηση του Διοικητή της Μοίρας Αντισυνταγματάρχη Καλμπουρτζή μεταξύ υψώματος, από το οποίο έδιδε αποστολές βολής και του χώρου τάξεως των πυροβόλων για έλεγχο των βολών και των στοιχείων του Κέντρου Διευθύνσεως Πυρός.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Pentapostagma.gr: 19 Νοεμβρίου 2014.
