Κυριακή Β΄ Λουκά: Ένας νόμος – Μακαριστού Μητροπ. Πρ. Φλωρίνης, Αυγουστίνου Καντιώτου.

Λουκ. 6, 31-36

«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι
άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως»
(Λουκ. 6, 31)

Υπάρχει, αγαπητοί, ένας νόμος, που είνε ο πιό αρχαίος απ’ όλους τους νόμους, που έκαναν οι άνθρωποι, για να μπορέσουν να ρυθμίσουν αρμονικά τις σχέσεις μεταξύ τους και να ζήσουν ευτυχισμένοι. Νόμος, που δεν είνε χαραγμένος σε μαρμάρινες πλάκες ή γραμμένος στα χαρτιά και στις επίσημες εφημερίδες του κράτους. Νόμος, τον οποίο φύτευσε ο Θεός, που έπλασε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» αυτού (Γεν. 1, 26). Και ο νόμος αυτός ο έμφυτος είνε ο νόμος της αγάπης.

Ο νόμος αυτός φωνάζει στον κάθε άνθρωπο ν’ αγαπά. Φωνάζει, να μην κάνη κανένα κακό στον άλλον, να μην κλέβη, να μην αδική, να μην προσβάλλη την οικογενειακή τιμή του άλλου, να μη λέη ψέματα, να μη διαβάλλη και συκοφαντή τον άλλο, να μην πηγαίνη στα δικαστήρια και παίρνη ψεύτικους όρκους, να μη σκοτώνη, να μην αφαιρή τη ζωή του άλλου. Αυτά φωνάζει ο νόμος της αγάπης. Αλλ’ ο νόμος αυτός δεν σταματά μέχρι εδώ. Προχωρεί ακόμη περισσότερο. Φωνάζει ότι, όχι μόνο το κακό δεν πρέπει να κάνουμε, αλλά πρέπει και να κάνουμε το καλό στους άλλους ανθρώπους. Πεινάνε; Διψάνε; Κρυώνουν; Βρίσκονται σε κάποια δύσκολη θέσι; Κινδυνεύουν; Εμείς δεν πρέπει να μείνουμε ψυχροί και αδιάφοροι. Πρέπει με όλα τα μέσα που διαθέτουμε να τρέξουμε προς βοήθειά τους. Και ψωμί, και νερό, και ρούχα, και σκεπάσματα, και φάρμακα, και κάθε είδους βοήθεια πρέπει να προσφέρουμε στους άλλους ανθρώπους. Και όπως εμείς θέλουμε οι άλλοι να μας βοηθούν, όχι μόνο να μη μας αδικούν, αλλά και να μας βοηθούν, έτσι κ’ εμείς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους άλλους.

Αυτός είνε ο έμφυτος νόμος της αγάπης, που ο Χριστός στο σημερινό Ευαγγέλιο εκφράζει με τα εξής λόγια. «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» (Λουκ. 6, 31).

***

Αλλ’ ο Χριστός, που ήρθε στον κόσμο για να συμπληρώση τον ηθικό νόμο, να πλατύνη τα όρια της αγάπης και να δείξη την τελειότητα, δεν θέλει ο άνθρωπος να σταματήση στο δρόμο της αγάπης. Θέλει, ο άνθρωπος να προχωρήση. Θέλει, ο άνθρωπος ν’ ανεβή στα πιό ψηλά σκαλοπάτια. Η αγάπη, όπως διδάσκει ο Χριστός, δεν πρέπει να είνε περιωρισμένη σ’ ένα στενό κύκλο ανθρώπων. Όχι! Γιατί τέτοια αγάπη, περιωρισμένη σε λίγους ανθρώπους που μας αγαπάνε, μπορεί να συναντήση κανείς και στους πιό αμαρτωλούς ανθρώπους, και στα πιό αμαρτωλά ανθρώπινα συγκροτήματα. Παράδειγμα· είνε άλλοι χειρότεροι απ’ τους ληστάς; Παίρνουν όπλα, οργανώνονται σε σπείρες, κλέβουν, αρπάζουν, ατιμάζουν, σκοτώνουν ανθρώπους. Μισούν τους ανθρώπους. Και όμως· οι λησταί, που μισούν τους άλλους, μεταξύ τους έχουν αγάπη· ο ένας υποστηρίζει τόν άλλο. Μίσος στους άλλους, αγάπη στους εαυτούς τους και στη συντροφιά τους. Αν σβήση η αγάπη μεταξύ τους, η συμμορία θα διαλυθή. Αυτό φανερώνει, ότι η αγάπη είνε τόσο αναγκαία, ώστε κ’ οι πιό αμαρτωλοί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς την αγάπη.

Αλλ’η αγάπη αυτή, που συνδέει τους αμαρτωλούς μεταξύ τους, δεν είνε αγάπη καθαρή. Είνε αγάπη αμαρτωλή, αγάπη που έχει σκοπό να εξυπηρετήση τα ιδιοτελή και αμαρτωλά συμφέροντα των ανθρώπων. Η αγάπη αυτή, αγάπη ληστών, έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα. Μπορεί να κάνει μεγάλες καταστροφές. Ο κακός όταν είνε μόνος του, κάνει μεν το κακό, αλλά σ’ ένα μικρό βαθμό. Όταν όμως ο κακός ενωθή με τους άλλους κακούς κι αυτοί πάλι ενωθούν με άλλους και γίνουν πολλοί, χιλιάδες των χιλιάδων, εκατομμύρια πολλά, ώ τότε!
Αν αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν μίσος στην καρδιά, και έχουν σύνθημα «Ο θάνατός σου η ζωή μου», και θέλουν να εξοντώσουν όλους τους άλλους για να ζήσουν αυτοί και να κυβερνούν, αν τα εκατομμύρια αυτά των κακών ανθρώπων οργανωθούν, οπλισθούν με τα φοβερά όπλα της καταστροφής και κάνουν πόλεμο εναντίον των άλλων, μικρών και αδυνάτων λαών, ώ τότε, τι καταστροφή! Τέτοια φοβερά καταστροφή είδε η ανθρωπότητα στον αιώνα μας δυό φορές. Την είδε σε δυό παγκοσμίους πολέμους, που ο δεύτερος ήταν πιό καταστρεπτικός απ’ τον πρώτο. Εκατομμύρια άνθρωποι, ενωμένοι, με επί κεφαλής αρχηγούς θηριώδεις ανθρώπους, τέρατα, σαν τα φοβερά τέρατα της Αποκαλύψεως, εξώρμησαν και σκόρπισαν το θάνατο και την καταστροφή. Είχαν και τα εκατομμύρια αυτά των ανθρώπων αγάπη μεταξύ τους, αλλ’ είχαν και μίσος εναντίον άλλων ανθρώπων, που ήθελαν να τους υποτάξουν και να τους εξοντώσουν. Η αγάπη τους ήταν στενή, περιωρισμένη, εγωϊστική. Οι Γερμανοί αγαπούσαν με πάθος μόνος τους Γερμανούς. Οι Ρώσοι τους Ρώσους. Οι Ιταλοί τους Ιταλούς. Οι Ιάπωνες τους Ιάπωνες. Οι Άγγλοι τους Άγγλους, κ.ο.κ. Και τα μεγάλα κράτη, πέρα απ’ τα λεγόμενα εθνικά τους συμφέροντα, δεν έβλεπαν τίποτε άλλο. Όσα δε έλεγαν περί δικαιοσύνης, όλα ήταν μιά απάτη. Αυτό δυστυχώς απέδειξαν και αποδεικνύουν συνεχώς τα πράγματα.

***

Αλλ’ ο Χριστός, που φύτευσε μέσ’ στην καρδιά των ανθρώπων το νόμο της αγάπης, δεν θέλει η αγάπη να περιορίζεται και ν’ ασφυκτιά μέσ’ στά στενά όρια ενός αισθήματος, που έχει μόνο το όνομα της αγάπης, ενώ στην πραγματικότητα είνε ένας εγωϊσμός, μιά λατρεία και θεοποίηση του εγώ. Η αγάπη που κήρυξε ο Χριστός, όπως βλέπουμε στο σημερινό Ευαγγέλιο, σπάζει τα στενά όρια, πλατύνεται και ξεχύνεται σαν ποταμός σ’ όλο τον κόσμο. Ο Χριστός μας διδάσκει, ότι πρέπει ν’ αγαπάμε όχι μόνο τους γονείς, τους φίλους, τους συγγενείς, τους ομοεθνείς μας, αλλά κι αυτούς τους ξένους και τους εχθρούς μας. Πόσο καθαρά ακούγεται η φωνή του Χριστού! «Πλήν αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε…..» (Λουκ. 6, 35). Κάνετε, λέει, το καλό και σ’ αυτούς τους εχθρούς σας.

Είνε όμως αυτό εύκολο; Δεν είνε εύκολο. Αλλά «τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ» (Λουκ. 18,27). Μόνο μεσ’ στο χριστιανισμό πραγματοποιείται η ιδεώδης αυτή αγάπη, που αγκαλιάζει και τους εχθρούς ακόμη.

Θέλετε παράδειγμα; Την αγάπη, που δίδαξε ο Χριστός, την εφάρμοσε ο ίδιος. Πάνω στο σταυρό του μαρτυρίου άπλωσε τα πανάχραντα χέρια του και αγκάλιασε όλους τους ανθρώπους, και αυτούς ακόμη τους εχθρούς του. Προσευχήθηκε για τους σταυρωτάς του και είπε τα αθάνατα εκείνα λόγια, που ραγίζουν τις καρδιές και των πιό σκληρών ανθρώπων· «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23, 34).

***

Αγαπητοί, σας ερωτώ. Είμαστε χριστιανοί; Ας μιμηθούμε τον Αρχηγό μας. Ας τον ακολουθήσουμε πιστά στον άγιο δρόμο της αγάπης· αγάπης, που πρέπει να δείχνουμε και σ’ αυτούς ακόμη τους εχθρούς μας.

Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρ. Φλωρίνης: Κυριακή. Σύντομα κηρύγματα επί των Ευαγγελικών περικοπών.
Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός»

Η/Υ επιμέλεια Αικατερίνας Κατσούρη.

Παράβαλε και:
Κυριακή Β. Λουκά: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά εις το «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι…» (κείμενα και αρχεία ήχου, mp3).
Κυριακή Β. Λουκά: Ηχογραφημένη ομιλία του Αρχιμ. Αθανασίου Μυτιληναίου (αρχείο ήχου, mp3).
Συμφέρον και Εκλογές – π. Κωνσταντίνου Στρατηγοπούλου (κείμενο και video).
Κυριακή Β. Λουκά: Η αγάπη για τους εχθρούς – Ιερομ. Κοσμά του Δοχειαρίτου.
Κυριακή Β Λουκά: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» – Αρχιμ. Κυρίλλου Κεφαλοπούλου.
Κυριακή Β’ Λουκά: Η αγάπη μας κάνει θεούς!.

Κατηγορίες: Κυριακοδρόμιο (προσέγγιση στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής και των Μεγάλων Εορτών), Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.